Share
บทที่ 292
Related chapters
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 293
ลู่เจ๋ออยากเข้าไปกอดเธอ แต่เฉียวซุนปฏิเสธการเข้าใกล้ของเขา เธอพูดขึ้นเบาๆ ว่า: “ลู่เจ๋อ อย่าเข้ามานะ! คุณไม่ต้องเข้ามา!”เสียงของเธอเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าในตอนที่ลู่เจ๋อไม่ทันได้สังเกต เฉียวซุนป่วยเป็นภาวะซึมเศร้าหลังคลอด บ้านของเธอแตกสาแหรกขาด เธอไม่มีญาติพี่น้องอยู่ข้างกาย เธอไร้คนให้ระบาย แต่สามีของเธอกลับกักบริเวณเธอด้วยความรักและปากก็บอกว่าจะชดเชยอยู่ตรงนี้.....มันช่างน่าขำเสียจริง!ภาพอันวุ่นวาย และบรรยากาศอันน่าหดหู่ระหว่างพวกเขาก็เคยหวานชื่นมาก่อน ตอนนี้กลับเดินมาถึงจุดจุดนี้เฉียวซุนถูกลู่เจ๋อกักบริเวณไว้ในคฤหาสน์เสิ่นชิงไม่รู้จะทำอย่างไรดีหลินเซียวยิ่งคิดหาวิธีได้มากมาย ทั้งไม้อ่อนและไม้แข็ง เธอต่างทำมันมาหมดแล้ว แต่เธอยังคงไม่มีทางที่จะได้เจอกับเฉียวซุน.....เวลานี้ เธอถึงได้รู้ว่าอำนาจและอิทธิพลของลู่เจ๋อมันใหญ่ขนาดไหน!……เฉียวซุนไปไหนไม่ได้ เธอทำได้เพียงแต่เย็นชากับลู่เจ๋อต่อไปอีกก็เท่านั้นความแตกร้าวของความสัมพันธ์ระหว่างสามีและภรรยาของพวกเขาเป็นที่รู้ดีในวงในหลังผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ คุณหญิงลู่ก็มาหาเจ้าหนูลู่เหยียนเจ้าหนูลู่เหยียนถูกเลี้ยงดูเป็นอย่าง
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 294
หลินเซียวคิดแล้วทุกวิธี แต่ก็ไม่มีทางได้เจอเฉียวซุนเสิ่นชิงก็น้ำตาอาบหน้าด้วยความจำใจ หลินเซียวได้ไปหาลู่จิ้นเซิง ก่อนที่จะไปคืนนั้นเธอสูบบุหรี่บนดาดฟ้าของคอนโดตลอดทั้งคืน และเธอยังดื่มเบียร์อีกด้วยหลังจากที่ดื่มจนเมาแล้ว เธอทั้งร้องไห้และหัวเราะ พูดชื่อของลู่จิ้นเซิงพึมพำเกลียดจนเข้ากระดูกดำ!……ณ โรงแรมรอยัล ธันเดอร์ลู่จิ้นเซิงนั่งอยู่ในห้องทำงาน ขายาวเหยียดพาดอยู่บนโต๊ะทำงาน....เวลานี้เป็นเวลาที่เขาต่อสู้กับตระกูลหนิงอย่างดุเดือดที่สุดแล้ว เขาทั้งเครียดและหงุดหงิดมากเลขาของเขาผลักประตูเข้ามาด้วยสีหน้าแววตาที่ซับซ้อน: “ประธานลู่คะ คุณหนูหลินอยากพบท่านค่ะ”คุณหนูหลินไหน?ปฏิกิริยาแรกของลู่จิ้นเซิงก็คือไม่ต้องการพบ และเขาพูดขึ้นอย่างเรียบเฉยว่า: “ไล่ออกไปซะ! ถ้าทำไม่ได้ก็เขียนเช็คให้เธอไป และบอกเธอด้วยนะว่าอย่าไปพูดอะไรมั่วๆ ข้างนอก”เลขาหลี่กลับไม่ได้ไปไหน ก่อนจะพูดเตือนเบาๆ ประโยคหนึ่งว่า: “หลินเซียวค่ะ!”หลินเซียวมางั้นเหรอ?หลังจากที่ลู่จิ้นเซิงหายตะลึงก็วางขาลงมาอย่างช้าๆ แล้วพูดขึ้นเบาๆ ว่า: “เชิญเธอเข้ามา”ครู่หนึ่ง เลขาหลี่ก็พาหลินเซียวเข้ามาเลขาหลี่เป็นคนส
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 295
เพื่อการได้พบหน้ากันครั้งนี้ หลินเซียวเตรียมของไว้มากมาย มีเสื้อผ้าและของเล่นเด็ก และยังมีอาหารเสริมให้กับเฉียวซุนอีกด้วย...มีสิ่งของทั้งชิ้นเล็กชิ้นน้อยจนเต็มรถหลินเซียวเตรียมสิ่งที่จะพูดไว้เยอะมาก แต่เมื่อได้เจอกับเฉียวซุน จิตใจของเธอก็ทนรับมันไม่ได้อีกต่อไปเฉียวซุนผอมแห้งซีดเซียวอย่างที่สุด!เธอผอมมากจริงๆ ใบหน้าเล็กเรียวแหลม ร่างกายก็มีแต่กลิ่นอายของอาการป่วย....มันเหมือนกับผู้หญิงที่เพิ่งคลอดลูกที่ไหนกัน หลินเซียวเคยเห็นผู้หญิงที่คลอดลูกต่างบำรุงร่างกายจนมีน้ำมีนวลกันทั้งนั้นหลินเซียวปวดใจจนแทบจะขาดใจ เธอลูบคลำไปที่ร่างกายของเฉียวซุนแล้วถามด้วยเสียงสั่นเทาว่า: “เขาดูแลเธอไม่ดีใช่ไหม? ทำไมถึงผอมแบบนี้ได้? ไปหาหมอแล้วหรือยัง?”เป็นเรื่องยากที่เฉียวซุนได้เจอกับเธอ ทั้งสองต่างน้ำตาคลอเธอพูดเรื่องที่น่ายินดีกว่า: “แค่ไม่อยากอาหาร เรื่องอื่นดีหมดนะ เธอไม่ต้องเป็นห่วงฉัน!”หลินเซียวจะเชื่อได้ยังไง?เฉียวซุนรู้ว่าความสามารถของเธอมีจำกัด เธอไม่ยอมให้หลินเซียวไปยุ่งกับลู่จิ้นเซิงเพื่อตัวเองหรอก....นั่นจะทำให้หลินเซียวต้องเดือดร้อนตามไปด้วยเธออุ้มเจ้าหนูลู่เหยียนแล้วยื่นให้หลิน
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 296
เฉียวซุนถูกเขาทำให้เจ็บแต่เธอไม่ยอมที่จะร้องออกมา เธอลืมตาและมองเพดานที่อยู่ด้านบนของโซฟา โคมไฟคริสตัลดวงนั้นส่องแสงสว่างจ้า เธอจำได้ว่านั่นคือโคมไฟที่ลู่เจ๋อสั่งมาจากอิตาลีตอนที่พวกเขานั้นรักกันที่สุดเธอชอบมันมาก!ค่ำคืนอันแสนสุขเหล่านั้น เธอแค่เงยหน้ามองก็สามารถมองเห็นดวงไฟของโคมไฟคริสตัล ส่องสว่างจ้า ดูหรูและแพงชวนให้หลงมอง แต่ในเวลานี้กลับบาดตาจนหนาวเข้าไปในก้นบึ้งของหัวใจทั้งๆ ที่กำลังกอดกันอยู่ ทั้งๆ ที่กำลังทำเรื่องอย่างว่า แต่ทำไมร่างกายถึงได้หนาวเย็น ทำไมเมื่อทั้งคู่สัมผัสกันและกันถึงไม่มีความสุขเลยสักนิด.....มันเหลือเพียงแค่ความรังเกียจเท่านั้น!ร่างกายอันผอมโซของเฉียวซุนสั่นเทาเบาๆเมื่อไม่สามารถทนต่อไปได้แล้ว เธอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดอย่างเลื่อนลอย: “ลู่เจ๋อ.....เจ็บ.......”ลู่เจ๋อหยุดลงใบหน้าของเขาซุกอยู่ที่หน้าอกของเธอ ฝ่ามือของเขายังวางอยู่บนเอวเรียวของเธอ เสื้อผ้าของพวกเขายับรุงรัง พวกเขาหายใจถี่และแรง ราวกับไม่เคยจูบและลูบคลำกันมาก่อน....แต่มันกลับเป็นการต่อสู้กันต่างหากเขากอดเธอหายใจอย่างถี่แรงผ่านไปครู่ใหญ่ เขายื่นมือไปลูบริมฝีปากเธอเบาๆ แล้วพูดด้ว
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 297
ครึ่งชั่วโมงต่อมา รถแลนด์โรเวอร์คันสีดำขับเข้าไปในโรงพยาบาลลู่ขณะที่ลงจากรถ เฉียวซุนไม่เคยคิดอยากที่จะเจอคนรู้จักเลยพ่อแม่ของไป๋เซียวเซียวพวกเขาไม่ได้มาเพียงสองคนเท่านั้น แต่ยังมีหญิงสาวที่ดูอายุน้อยกว่าไป๋เซียวเซียวอีกด้วย เธอมีใบหน้าที่สวยสะอาดราวกับดอกสนสีเขียวและดอกพลัมสีขาว ดวงตาของเธอคมชัดและเฉียบแหลม... ถ้าให้พูดตามตรง เธอดูสวยกว่าไป๋เซียวเซียวเลยทีเดียวหญิงสาวมองตรงไปที่ลู่เจ๋อเฉียวซุนเดาว่าคุณนายไป๋เตรียมสิ่งนี้มาเป็นพิเศษสำหรับลู่เจ๋อไม่แปลกใจเลยที่พวกเขากลับมาที่เมือง B อีกครั้งเฉียวซุนไม่ได้สนใจ เธอหลับตาลงและยิ้มบาง ๆ แล้วเดินผ่านพวกเขาไปยังอาคารผู้ป่วยนอก โดยมีคุณป้าของเธอเดินตามหลังอย่างใกล้ชิด...ลู่เจ๋อไม่สนใจครอบครัวของเขา ราวกับว่าพวกเขาไม่เคยพบกันมาก่อนเขาปิดประตูรถแล้วกำลังจะเดินออกไปไป๋เสวี่ยพูดเบา ๆ : "คุณชายลู่คะ นั่นคุณนายลู่หรือเปล่าคะ?”ไป๋เสวี่ยได้เห็นรูปถ่ายของเฉียวซุน เธอดูสวยงามและมีเกียรติมาก เธอตกใจมากเมื่อเห็นตัวจริงของเธอ จะพูดอย่างไรดี ในอดีตเธอคิดว่าคุณนายลู่อายุเท่าคุณชายลู่ แต่ตอนนี้เท่าที่เห็นเธอดูเป็นหญิงสาวที่ยังดูสง่า และย
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 298
ลู่เจ๋อกำลังสูบบุหรี่ เขาคิดถึงเฉียวซุนและคิดถึงอาการป่วยของเธอคุณหมอบอกว่าควรทำให้เธอมีความสุข ทำให้เธออารมณ์ดีแต่ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าจะทำให้เธอมีความสุขได้อย่างไร... ดูเหมือนว่าเขาจะทำอะไรก็ผิดไปหมดจู่ๆก็มีเงาเรียวยาวที่ยืนอยู่ด้านหลังเขา นั่นก็คือไป๋เสวี่ย!เธอไม่กล้ารบกวนลู่เจ๋อเธอทำได้แค่ยืนมองแผ่นหลังของเขาจากระยะไกล เธอรู้สึกว่าคุณชายลู่ดูเหงามาก... เขามีครอบครัวที่มีความสุขไม่ใช่เหรอ เขามีภรรยาและลูกสาว เขาควรจะมีความสุขแต่ทำไมเขาดูไม่มีความสุข?ลู่เจ๋อสูบบุหรี่เพียงสองมวนและกำลังจะเดินออกไป แต่เมื่อเขาหันกลับมาเขาก็เห็นไป๋เสวี่ยต่อหน้าผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่เช่นเขา ความคิดของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ก็ยิ่งเห็นชัดเจนเขาสามารถมองออกทันทีว่าไป๋เสวี่ยชอบเขาดวงตาของลู่เจ๋อลึกลงไปเล็กน้อย เขาเดินมาทางด้านนี้ และหัวใจของไป๋เสวี่ยก็เต้นเร็วขึ้น... เธอคิดว่า อย่างน้อยคุณลู่ก็จะคุยกับเธอ ถึงอย่างไรพวกเขาก็รู้จักกันไม่ใช่เหรอ?แต่เธอไม่คาดคิดว่า ลู่เจ๋อจะเดินผ่านเธอไปโดยไม่พูดอะไรสักคำไป๋เสวี่ยรู้สึกสิ้นหวังในใจเธออดไม่ได้ที่จะคิดว่าเขายังคงรักภรรยาของเขามาก!……ลู่เจ๋อเดินล
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 299
หลังจากที่เธอรู้สึกตัว เธอก็ดูสับสนริมฝีปากสีแดงของเธอแยกออกเล็กน้อย และหายใจเข้าออกเบา ๆ ราวกับความรู้สึกยังไม่กลับมาทั้งหมด เธอดูเหมือนผู้หญิงที่เป็นสาวเต็มตัว แต่ก็ยังให้ความรู้สึกอันบริสุทธิ์จากนั้นเฉียวซุนก็ซุกหน้าลงบนหมอนเธอไม่ต้องการเผชิญหน้ากับลู่เจ๋อ และเธอก็ไม่ต้องการที่จะคิดถึงความสุขทางกายในตอนนี้ เพราะเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกบาป!ลู่เจ๋อจับไปที่ใบหน้าของเธอแล้วโน้มตัวไปข้างหน้าเพื่อจูบเธอเขาถามเธอด้วยเสียงต่ำว่าเธอต้องการทำอีกครั้งหรือไม่ลู่เจ๋อกำลังต้องการ ร่างกายของเขากำลังร้อนรุ่ม และเขาต้องการที่จะมีอะไรกับเธออีกครั้ง เฉียวซุนกระซิบว่าไม่ แต่ดูเหมือนว่าฝ่ายชายจะไม่ได้ยินมัน คนที่ความความต้องการสูง ขอเพียงต้องการคำปลอบใจจากฝ่ายหญิง จะไปได้ยินคำว่า“ไม่เอา” ได้อย่างไรเขารู้สึกสบายใจ ดังนั้นเขาจึงคิดว่าเธอก็รู้สึกสบายใจเช่นกันความเป็นชายของเขากับความอ่อนโยนของผู้หญิง... ขณะนั้นเองเฉียวซุนก็กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด มันไม่ใช่ความเจ็บปวดทางกาย แต่เป็นอาการความเจ็บปวดทางจิตใจเธอไม่ต้องการลู่เจ๋อ เธอไม่ต้องการให้เขาแตะต้องเธอ!นิ้วเรียวจับโคมไฟข้างเตียง เธอพูดไม
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 300
ลู่เจ๋อโยนเอกสารข้อมูลออกไป บ่งบอกว่าเห็นด้วยเลขาฉินถอนหายใจด้วยความโล่งอกขณะนั้นเอง ภาพถ่ายขนาด 7 นิ้วก็ได้หล่นออกมาจากเอกสาร ซึ่งเป็นรูปถ่ายประจำตัวของไป่เสวี่ย...เสื้อเชิ้ตสีขาวบนพื้นหลังสีแดง ผมยาวสีดำมัดเป็นหางม้า และมีออร่าเล็กน้อยในดวงตาของเธอเมื่อมองดูอย่างโง่เขลา เธอดูเหมือนเฉียวซุนในวัย 18 ปีมากเลขาฉินมีสายตาและมือที่รวดเร็ว เธอรีบหยิบมันขึ้นมา ยัดมันเข้าไปในแฟ้มข้อมูลและกำลังจะเอามันออกไปแต่ลู่เจ๋อกลับหยุดเธอ: "เดี๋ยวก่อน!"ลู่เจ๋อรับแฟ้มข้อมูลมา พร้อมกับหยิบรูปถ่ายออกมาดูสักพัก จากนั้นจึงวางมันกลับไปและพูดเบาๆ: "รับมาเถอะ! แต่ไม่จำเป็นต้องดูแลเป็นพิเศษ แค่ปฏิบัติต่อเธอเหมือนเด็กฝึกงานธรรมดาๆคนหนึ่ง"เลขาฉินขัดขืนอยู่ครู่หนึ่ง: "ประธานลู่คะ ถ้าคุณนายลู่รู้เข้าจะไม่มีความสุขได้ สถานะของผู้หญิงคนนี้พิเศษเกินไป ฉันเกรงว่า..."น้ำเสียงของลู่เจ๋อเข้มขึ้น : "ทำตามที่ผมบอก!"หลังจากที่เขาพูดจบ เลขาฉินก็ยังไม่ได้ขยับไปไหนลู่เจ๋อจึงเงยหน้าขึ้นมอง——เลขาฉินยิ้มเบา ๆ : "ประธานลู่ ฉันคิดมาตลอดว่าคุณรักเฉียวซุน แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าคุณหลงรักเฉียวซุนคนที่รักคุณอย่างหลงไห
Latest chapter
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 356
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 355
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 354
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 353
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 352
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 351
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 350
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 349
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 348
