บทที่ 293

ลู่เจ๋ออยากเข้าไปกอดเธอ แต่เฉียวซุนปฏิเสธการเข้าใกล้ของเขา เธอพูดขึ้นเบาๆ ว่า: “ลู่เจ๋อ อย่าเข้ามานะ! คุณไม่ต้องเข้ามา!”

เสียงของเธอเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า

ในตอนที่ลู่เจ๋อไม่ทันได้สังเกต เฉียวซุนป่วยเป็นภาวะซึมเศร้าหลังคลอด บ้านของเธอแตกสาแหรกขาด เธอไม่มีญาติพี่น้องอยู่ข้างกาย เธอไร้คนให้ระบาย แต่สามีของเธอกลับกักบริเวณเธอด้วยความรักและปากก็บอกว่าจะชดเชยอยู่ตรงนี้.....มันช่างน่าขำเสียจริง!

ภาพอันวุ่นวาย และบรรยากาศอันน่าหดหู่

ระหว่างพวกเขาก็เคยหวานชื่นมาก่อน ตอนนี้กลับเดินมาถึงจุดจุดนี้

เฉียวซุนถูกลู่เจ๋อกักบริเวณไว้ในคฤหาสน์

เสิ่นชิงไม่รู้จะทำอย่างไรดี

หลินเซียวยิ่งคิดหาวิธีได้มากมาย ทั้งไม้อ่อนและไม้แข็ง เธอต่างทำมันมาหมดแล้ว แต่เธอยังคงไม่มีทางที่จะได้เจอกับเฉียวซุน.....

เวลานี้ เธอถึงได้รู้ว่าอำนาจและอิทธิพลของลู่เจ๋อมันใหญ่ขนาดไหน!

……

เฉียวซุนไปไหนไม่ได้ เธอทำได้เพียงแต่เย็นชากับลู่เจ๋อต่อไปอีกก็เท่านั้น

ความแตกร้าวของความสัมพันธ์ระหว่างสามีและภรรยาของพวกเขาเป็นที่รู้ดีในวงใน

หลังผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ คุณหญิงลู่ก็มาหาเจ้าหนูลู่เหยียน

เจ้าหนูลู่เหยียนถูกเลี้ยงดูเป็นอย่าง