Share

บทที่ 330

พอเฉียวซุนจากไปแล้ว ลู่เจ๋อก็ไม่ได้ตามหาเธออีก

เช่นเดียวกับที่เขาเคยพูดกับเลขาฉิน เขาจะมอบอิสระให้เธอ และปล่อยให้เธอได้ใช้ชีวิตตามที่เธอต้องการ

ลู่เจ๋อค่อย ๆ ทำความเคยชิน......

เขาต้องชินกับการมีชีวิตอยู่โดยไม่มีเฉียวซุนให้ได้ ชินกับการไม่มีเจ้าหนูลู่เหยียนอยู่ข้าง ๆ และเขาก็ต้องชินกับการไม่มีข่าวคราวหรือคำพูดใด ๆ ของพวกเธอให้ได้......บางครั้งเขาก็รู้สึกว่าเฉียวซุนโหดร้ายกับเขามาก ที่เธอจากไปง่าย ๆ แบบนี้

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ฤดูใบไม้ผลิเพิ่งผ่านไป ฤดูใบไม้ร่วงก็มาถึง

ฤดูใบไม้ร่วงสีทองในเดือนตุลาคม

สำนักงานประธานกรรมการลู่ซื่อกรุ๊ป

ลู่เจ๋อนั่งอยู่หลังโต๊ะเพื่อจัดการเอกสาร แสงแดดยามบ่ายในฤดูใบไม้ร่วงส่องผ่านหน้าต่างที่สูงจากพื้นจรดเพดาน และสาดส่องไปทั่วตัวเขา ทำให้เขายิ่งดูหล่อเหลาราวกับเทพบุตร

มีเสียงผลักประตูดังขึ้น พอเห็นว่าเป็นเลขาฉินที่เข้ามา เขาจึงถามอย่างใจเย็น “ผมมีนัดตีกอล์ฟกับประธานหลูตอนสี่โมง ไม่มีการเปลี่ยนแปลงกำหนดการใช่ไหม? ”

เลขาฉินไม่ได้พูดอะไร เธอเดินตรงไป และวางซองจดหมายสีน้ำตาลไว้ตรงหน้าของลู่เจ๋อ

ลู่เจ๋อเงยหน้าขึ้นมองเธอ

ผ่านไปสักพัก ดูเหมือนเขาจะเข้าใจ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status