Share
บทที่ 335
Related chapter
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 336
เป็นเวลานาน กลิ่นจาง ๆ ของฟีโรโมนผู้ชายก็ลอยคละคลุ้งอยู่ในห้องนอนแข็งแรงมากลู่เจ๋อหายใจหอบเล็กน้อย และหมุนตัวไปด้านข้าง หลังจากที่ร่างกายได้ปลดปล่อยออกมา เขากลับรู้สึกยังไม่พอใจใช่ เขายังไม่พอ!ร่างกายของเขารู้สึกว่างเปล่ามากขึ้นไปอีก เขาปรารถนาที่จะกอดเฉียวซุน ปรารถนาร่างกายที่สง่างามและละเอียดอ่อนของเธอ และปรารถนาที่จะได้รับความอบอุ่นจากเธอ พอคิดถึงเรื่องพวกนี้ ก็ทำให้ร่างกายของเขาเจ็บปวดขึ้นมา......หลังจากสงบสติอารมณ์ได้แล้ว เขาก็ลุกจากเตียง แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อล้างตัว......เช้าวันรุ่งขึ้น เจ้าหนูลู่เหยียนก็มีเลือดกำเดาไหลออกมาอีกเฉียวซุนกังวลใจมาก เธอจึงพาไปที่โรงพยาบาลเพื่อพบกับแพทย์ที่คุ้นเคย อีกฝ่ายเฮ่อจี้ถังเป็นคนแนะนำมา ทั้งทักษะทางการแพทย์และอุปนิสัยของเขาต่างก็เป็นสิ่งที่ล้ำค่า...... หลังจากที่เจ้าหนูลู่เหยียนกลับมาที่เมือง B ก็เป็นเธอที่ช้วยรักษาให้ตลอดหลังจากที่หมอโจวตรวจเช็คดูแล้ว ก็พูดออกมาเบา ๆ ว่า “หากสามารถทำการผ่าตัดได้ ก็ควรที่จะรีบผ่าตัดให้เร็วที่สุดจะดีกว่า”ขณะที่หมอพูด เธอก็ลูบเจ้าหนูลู่เหยียนไปด้วย ตอนนี้ในใจรู้สึกเป็นทุกข์มากเฉียวซุ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 337
เจ้าหนูลู่เหยียนจำพ่อของเธอได้เด็กน้อยรู้สึกน้อยใจ เพราะไม่มีพ่ออยู่ข้าง ๆ มานานมากแล้ว เดิมทีเธอควรจะกระโดดเข้าไปหาอย่างมีความสุข แต่ตอนนี้เธอกลับกอดขาแม่ของเธอเอาไว้เท่านั้นลู่เจ๋อจับแขนเล็ก ๆ ของเธอ แล้วค่อย ๆ ดึงเธอเข้ามาหาตัวเองสุดท้ายเขาก็อดไม่ได้ เขากอดเธอเอาไว้ในอ้อมแขนแน่น เขาได้กลิ่นหอมของเด็กอ่อน ๆ จากร่างกายของเธอ ในใจก็รู้สึกขมขื่นขึ้นมา......ในปีนั้น ตอนที่เธอจากไป เธอมีอายุแค่ไม่กี่เดือนเจ้าหนูลู่เหยียนถูกพ่อของเธอกอดไว้ในอ้อมแขน เธอรู้สึกเขินอายนิดหน่อยแต่เด็กเป็นสิ่งที่อ่อนไหวง่ายที่สุดดูเหมือนพ่อกำลังร้องไห้......เจ้าหนูลู่เหยียนจับที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของลู่เจ๋อ ดวงตาสีดำโตของเธอเป็นประกาย เธอเป่าไปที่ดวงตาของลู่เจ๋อ “ตาของพ่อเจ็บ หนูจะเป่าให้นะคะ เดี๋ยวพ่อก็จะไม่เจ็บแล้ว! ”ลู่เจ๋อลูบที่แขนและขาเล็ก ๆ ของเธอไม่ได้เจอกันนานมากขนาดนั้น เขาครุ่นคิดหนักมาก ในเวลานี้ ไม่ว่าจะสัมผัสเธอมากเท่าไหร่ก็ยังไม่พอ เขาแทบจะยัดเจ้าหนูลู่เหยียนใส่กระเป๋าของเขาเอาไว้......หลังจากนั้นไม่นาน ลู่เจ๋อก็ถามขึ้นมาเบา ๆ “ลูกรัก จะมันจะทำให้หายเจ็บได้ยังไง? ”เจ้าหนูลู่เ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 338
แม้ว่าจะเบามาก แต่กลับแฝงไปด้วยความแข็งแกร่งแบบผู้ชาย!เฉียวซุนอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมองทันทีที่เธอเงยหน้าขึ้น เธอก็มองเห็นความหมายอันลึกซึ้งที่ซ่อนอยู่ในดวงตาสีเข้มของเขา......สายตาที่พันกันของเขา ก็กลับทำให้หวนนึกถึงค่ำคืนเหล่านั้น เขาคว้าข้อมือบาง ๆ ของเธอ แล้วกดทับลงกับหมอนด้วยความป่าเถื่อนความทรงจำระหว่างพวกเขา นอกจากความเจ็บปวดแล้ว ก็ดูเหมือนจะยังมีเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขากับหมอนอีกด้วยเฉียวซุนยิ้มด้วยสีหน้าเรียบเฉยเธอพยายามดิ้น และพูดลดเสียงของเธอลง “ลู่เจ๋อ...... ”เขายังคงจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอ และพูดด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำ “ผมรู้ว่าผมล้ำเส้นมากเกินไป! แต่ผมก็อดไม่ได้ เฉียวซุน ผมกลัวว่าคุณจะคบกับเขา”ลู่เจ๋อรู้ว่าเธออาจจะไม่พอใจ เลยไม่ถามอะไรออกไปอีก จากนั้นเขาก็ไปส่งพวกเธออย่างสง่าผ่าเผยเสิ่นชิงอุ้มเด็กขึ้นรถไปก่อนเฉียวซุนที่อยู่ข้างหลังก็กำลังจะขึ้นรถ แล้วลู่เจ๋อก็พูดด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า “ตอนเย็นผมจะไปเยี่ยมเธอ”เฉียวซุนลังเลนิดหน่อยลู่เจ๋อก้าวไปข้างหน้าทีละก้าว แต่เสียงของเขาอ่อนโยนมาก “ผมแค่ไปเยี่ยมเธอเท่านั้น ไม่ได้เหรอ? เฉียวซุน หลายปีมานี้ผมคิ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 339
คำพูดของเขา ทำให้ดวงตาของเฉียวซุนเปียกชื้นเธอปิดประตู ขยับผ้าคลุมไหล่เบา ๆ แล้วพูดพึมพำออกมา “จะพูดถึงเรื่องที่ไม่มีความหมายพวกนั้นทำไม! ลู่เจ๋อ เรื่องพวกนั้นมันเป็นอดีตไปแล้ว”จู่ ๆ ลู่เจ๋อก็ถามเธอออกไปว่า “แล้วเรื่องอะไรที่คุณคิดว่ามีความหมายบ้างล่ะ? ”เขาวางของเล่นของเจ้าหนูลู่เหยียนเอาไว้ข้าง ๆ ขณะที่เฉียวซุนยังไม่ทันได้ตอบสนอง ไม่ทันระวังเขาก็ดึงเธอเข้ามาทางเข้าแสงสว่างเจิดจ้า ส่องใบหน้าที่สวยงามของเธอลู่เจ๋อจ้องมองใบหน้าเล็ก ๆ ของเธออย่างลึกซึ้งเป็นเวลานาน หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็หมุดตัวของเธอกลับ และยื่นแขนของเขาเข้าไปโอบรอบเอวที่เรียบเล็กของเธอจากทางด้านหลัง และลูบไล้ตัวเธอช้า ๆ สองสามครั้งเสียงของเฉียวซุนก็ดังขึ้น “ลู่เจ๋อ! ”ร่างกายของเธอสั่นนิดหน่อย แต่เธอกลับไม่ได้ผลักเขาออก แน่นอนว่าลู่เจ๋อก็รู้เหตุผลอยู่แล้ว คราวนี้ที่เธอกลับมาก็เพื่อนอนกับเขา......เขาไม่ยอมให้เธอเห็นสีหน้าของเขาเขาซบหลังของเธอ แล้วถามด้วยเสียงต่ำเหมือนคู่รักทั่วไป “ครั้งนี้คุณจะกลับมานานแค่ไหน? ”“สองสามเดือน! เปิดร้านสองแห่งใกล้ ๆ แล้วฉันก็จะกลับเมืองเซียง”เสียงของเฉียวซุนสั่นเทา ทุกคำพ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 340
เฉียวซุนสะอื้นในลำคอเธอพูดอะไรไม่ออกเลยสักคำ......พอลู่เจ๋อเห็นเธอเป็นแบบนั้น ในใจก็รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่เขาไม่พูดพร่ำทำเพลงอีกต่อไป เขาแตะหน้าผากของเธอเบา ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “เสี่ยวซุน ตราบใดที่คุณเต็มใจ พวกเราก็สามารถกลับมาเริ่มต้นใหม่ได้! ให้โอกาสผมได้ดูแลคุณนะ ดูแลเจ้าหนูลู่เหยียน......ได้ไหม? ”เขาโอนอ่อนให้เธออย่างมาก ราวกับว่าการจากไปโดยไม่บอกไม่กล่าวเป็นแค่ฝันตื่นหนึ่งเท่านั้นขณะที่พวกเขากำลังคุยกันอยู่เจ้าหนูลู่เหยียนก็กลับตื่นขึ้นมา “แม่! ”เด็กน้อยสวมชุดนอนเต็มตัว กอดหมอนหนึ่งใบ แล้ววิ่งออกมาด้วยเท้าเปล่า โชคดีที่ในตัวอพาร์ทเมนท์ยังคงอบอุ่นราวกับฤดูใบไม้ผลิอยู่ ไม่ได้หนาวขนาดนั้นพอเธอเห็นพ่อกับแม่กำลังกอดกันอยู่เธอก็กะพริบตารัว ๆ หัวโต ๆ กับลำตัวเล็ก ๆ ของเธอก็ดูน่ารักเป็นพิเศษลู่เจ๋อก้มศีรษะลง และมองไปยังเฉียวซุน “เรื่องของพวกเรา ไว้ค่อยคุยกันทีหลังเถอะ! ”ทันทีที่เขาปล่อยเธอ ก็เดินเข้าไปอุ้มเจ้าหนูลู่เหยียนขึ้นมาตอนนี้ก็เป็นเวลากว่าประมาณสองทุ่มแล้ว เขาเดาว่าเจ้าหนูลู่เหยียนน่าจะหิว เขาจึงถามออกไปเบา ๆ “อยากกินอะไรหน่อยไหม? พ่อทำให้ทานดีไหม?
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 341
ต่อหน้าลูก เฉียวซุนไม่สามารถตอบคำถามออกมาได้ลู่เจ๋อปล่อยเธอไป และพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา “คุณอย่าพูดนะว่ามันเป็นแค่ความรักระหว่างชายหญิงเท่านั้น! เฉียวซุน คุณไม่ได้เปิดกว้างขนาดนั้น! ”เฉียวซุนพูดอย่างใจเย็น “ไม่ว่าใครก็เปลี่ยนไปได้ทั้งนั้น! ”ลู่เจ๋อเงยหน้าขึ้นมองเธออย่างเงียบ ๆทันใดนั้น เขาก็นึกขึ้นมาได้ว่าตอนนี้เฉียวซุนเองก็อายุ 29 ปีแล้ว เป็นผู้ใหญ่เต็มตัวแล้ว ผู้ชายมีความต้องการทางกายภาพยังไง ผู้หญิงก็มีเช่นกันนอกจากนี้ เธอเองก็โสดมาหลายปีแล้วด้วยพอเหงาขึ้นมา แล้วมีผู้ชายคอยใส่ใจอยู่ข้าง ๆ มันก็ไม่แปลกที่จะเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นลู่เจ๋อไม่อยากที่จะคิดเรื่องนี้อีกความใจกล้าของผู้ชายก็ไม่อนุญาตให้เขาถามออกไป จากนั้นบรรยากาศก็เย็นลงทันที เขาดูแลเจ้าหนูลู่เหยียนอย่างอ่อนโยน เฉียวซุนนั่งลงบนโซฟา หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเคลียร์งานของเธอTHEONE ได้เปิดร้านค้ามากกว่า 200 แห่งทั่วในประเทศเฉียวซุนเองก็ยุ่งมากเช่นกันในเวลานี้ เจ้าหนูลู่เหยียนเงยหน้าขึ้นแล้วถามลู่เจ๋อ “พ่อคะ การเปิดกว้างคืออะไรเหรอคะ? ”......หลังจากทานอาหารเสร็จ ลู่เจ๋อก็ยังคงอยู่กับเจ้าหนูลู่เหยียนอีกพักใหญ่
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 342
“หลานสาวแท้ ๆ”“รับกลับมา...... ”ลู่เจ๋อพูดย้ำคำพูดของเธอ ลดสายตาลง และยิ้มประชดพอเขาเงยหน้าขึ้นมองอีกครั้ง ใบหน้าของเขาก็ดูน่ากลัวมาก “คุณลืมไปแล้วเหรอ ว่าคุณทำอะไรกับเฉียวซุน คุณให้ผมพาตัวเด็กกลับมา แล้วเฉียวซุนจะทำยังไง? จะพรากแม่พรากลูกกันรึไง? อย่าคิดจะคว้าในสิ่งที่ไม่ใช่ของตัวเอง ผมไม่ทิ้งคุณไว้ที่นั่นตลอดชีวิต ก็นับว่าโชคดีแค่ไหนแล้ว ต่อไปก็อย่าได้มาที่นี่อีก”รอยแผลเก่า ตอนนี้ถูกฉีกออกจนจากกันโดยสิ้นเชิง......คุณหญิงลู่ได้แต่จ้องมองลูกชายตัวเองหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ยิ้มขึ้นมา “แล้วอย่างแกสมควรกลับมารึไง? ”ยังไงซะ พวกเขาก็เป็นแม่ลูกกัน รู้ดีว่าจะทำยังไงให้อีกฝ่ายเจ็บปวดได้ พูดยังไงถึงจะสามารถแทงใจดำของอีกฝ่าย “ลู่เจ๋อ แกคิดว่าการที่แกอยู่ที่นี่ การที่แกพยายามเรียนรู้ที่จะเป็นสามีที่ดี เป็นพ่อที่ดี เฉียวซุนก็จะให้อภัย แล้วกลับมาอยู่ข้างกายแกแล้วอย่างงั้นเหรอ? ”คุณหญิงลู่ยิ้มอย่างมีความสุข “เธอจะไม่มีวันลืม แล้วเธอก็จะไม่กลับมาหาแกแน่นอน”“ฉันจะเตือนอะไรแกให้นะ แกเคยทำอะไรให้เธอบ้าง? แกส่งคนที่เพิ่งคลอดอย่างเธอไปทิ้งเอาไว้ในที่ที่ต้องเอาชีวิตรอดตามยถากรรม พูดซะดิบด
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 343
สามวันต่อมา พวกเขาก็ได้พบกันในงานเลี้ยงอาหารค่ำเพื่อการกุศลลู่เจ๋อมาช้านิดหน่อย แล้วเขาก็นั่งลงเงียบ ๆเขาเพิ่งรีบมาจากงานเลี้ยงธุรกิจ ทันทีที่เขานั่งลง เขาก็เริ่มมองหาเฉียวซุนทันใดนั้น ดวงตาของเขาก็หยุดลงเขาเห็นเฉียวซุนนั่งไหล่ติดกันกับผู้ชายคนหนึ่ง บางครั้งก็มีการโน้มศีรษะกระซิบคุยกัน ราวกับว่ากำลังปรึกษาอะไรกันอยู่ แลดูพวกเขาจะสนิทกันมากลู่เจ๋อรู้จักชายคนนั้น คุณฟ่าน จากเมืองเซียงจากนั้น คุณฟ่านคนนั้นก็ได้ประมูลเครื่องประดับราคาหลายสิบล้านที่กำลังทำการประมูลอยู่ เป็นสร้อยคอทับทิมชิ้นหนึ่ง ช่างเป็นสร้อยคอที่วิจิตรตระการตามาก ๆมอบสิ่งล้ำค่าให้กับสาวงาม ผู้ชายเป็นคนประมูลมาได้ ช่างมีจิตใจที่สูงส่งจริง ๆเฉียวซุนที่อยู่ในกลุ่มผู้ชมยิ้มและปรบมือให้คุณฟ่านรีบใช้เวลานี้ ไม่สนใจขั้นตอนที่ยุ่งยากของการประมูล แล้วรับเครื่องประดับมาทันที จากนั้นเขากับเฉียวซุนก็เดินไปที่ระเบียง......ท่าทางของเขาน่าจะมีความสุขมาก เฉียวซุนไม่ทันสังเกตว่าลู่เจ๋อก็กำลังตามมาตรงระเบียง ลมในยามค่ำคืนที่กำลังพัดผ่าน......เฉียวซุนถือแก้วแชมเปญ และเผยรอยยิ้มเล็กน้อย “ยินดีด้วยนะคะ ที่คุณสามารถประมูลเ
Latest chapter
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 376
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 375
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 374
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 373
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 372
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 371
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 370
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 369
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 368
