Share
บทที่ 394
Related chapter
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 395
เฉียวซุนตกตะลึงเธอคิดถึงความเป็นไปได้มากมาย แต่เธอก็ไม่เคยคิดเลยว่ามันจะเป็นแบบนี้......เห็นได้ชัดว่าเขาอ่อนโยนและปฏิบัติต่อเธอดีมาก เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการรื้อฟื้นความสัมพันธ์กับเธอขึ้นมาใหม่เธอยอมรับว่าเธอตัวสั่นมากผลก็คือ ลู่เจ๋อบอกว่าเขากับหลี่ชิงเฉิงคบกันแล้ว!แววตาของเฉียวซุนเปียกชื้นขึ้นทันที จิตใต้สำนึกของเธอก็บอกเธอว่า เธอควรจากไปพร้อมกับเจ้าหนูลู่เหยียน แต่จิตใต้สำนึกของมนุษย์ มันสามารถเชื่อถือได้มากแค่ไหนกัน?ลู่เจ๋อบอกว่าเขาคบกับคนอื่นแล้วแค่ข้อความไลน์ข้อความเดียว เธอไม่คิดจะเชื่อเลยแม้แต่น้อย เธอต้องการได้ยินคำตอบด้วยหูของเธอเองเฉียวซุนกดโทรศัพท์เพื่อโทรหาเขาหลังจากต่อสายได้แล้ว เสียงตรู๊ดยาว ๆ ระหว่างรอสาย ก็ทำให้รู้สึกว่ามันยาวนานมาก——ในที่สุดหลู่เจ๋อก็รับสายสายก็เงียบเป็นเวลานาน ต่างฝ่ายต่างไม่มีใครเอ่ยปากพูดก่อน ได้ยินแค่ลมหายใจจากปลายสายทั้งสอง......ในท้ายที่สุด เป็นเฉียวซุนก็เป็นฝ่ายที่พูดก่อน เธอก็ถามเขาเพียงแค่ว่า “จริงหรือ? ”“ใช่! ผมคบกับเธอแล้ว! ”อีกฝั่งของโทรศัพท์ เสียงที่หนักแน่นของลู่เจ๋อก็ดังขึ้น “คุณจากผมไปสามปีแล้ว! เฉียวซุน......ผม
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 396
เมื่อเวลาผ่านไป เธอก็จะลืมไปได้เอง!ลู่เจ๋อกำหมัดแน่น เขาพยายามเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อลุกขึ้นนั่ง แต่เขากลับไม่มีแรงเหลืออยู่ในร่างกายเลย เขาทำได้เพียงนอนบนเตียงราวกับคนไร้ประโยชน์เขาหายใจหอบ แล้วหางตาของเขาเปียกชื้นขึ้นมา......ขอโทษเสี่ยวซุน ผมขอโทษ!......เฉียวซุนไม่ได้กลับมาเก็บข้าวของที่สวนฉินอีกเลย เพราะเธอต้องคอยดูแลเจ้าหนูลู่เหยียน บางครั้งเธอยังต้องพาเจ้าหนูลู่เหยียนไปตรวจที่โรงพยาบาลอีกด้วยมีหลายครั้ง ที่เธอเดินผ่านวอร์ดของลู่เจ๋อแต่เธอกลับไม่รู้ ว่าในขณะที่เธอกำลังบ่นอยู่นั้น ลู่เจ๋อกำลังนอนเงียบ ๆ บนเตียงในโรงพยาบาลอยู่ ไม่สามารถขยับตัวหรือแม้แต่ดูแลตัวเองได้เลยด้วยซ้ำเวลาผ่านไปเร็วมาก หลังจากนั้นหนึ่งเดือนสุขภาพของเจ้าหนูลู่เหยียนก็ค่อย ๆ ดีขึ้น แต่เธอกลับคิดถึงลู่เจ๋อมาก เธอมักจะถามเสมอว่า ทำไมพ่อถึงไม่มาหาหนูเลยเฉียวซุนก็จะโทรหาลู่เจ๋อให้เธอแต่ทุกครั้ง เฉียวซุนก็จะไม่อยู่ฟังด้วย เธอจงใจไม่อยากฟังเสียงของลู่เจ๋อ แบบนั้นจะทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นหน่อย เธอจงใจลืมวันเวลาเหล่านั้น ลืมความจริงที่ว่าเธอยังคงชอบลู่เจ๋ออยู่ให้เธอค่อย ๆ คุ้นชินอย่างช้า ๆให้เธอค่
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 397
ลู่เจ๋ออยู่บ้านอย่างนั้นเหรอ?เฉียวซุนเปิดประตูรถ และจ้องมองดูรถทั้งสองคันพอคนรับใช้เห็นเธอ ก็รีบวิ่งเข้ามา และพูดอย่างสุภาพว่า “คุณผู้หญิงกลับมาแล้ว! ”เฉียวซุนยิ้มเบา ๆ “ต่อไปก็เรียกฉันว่าคุณเฉียวก็พอค่ะ! ”เธอถามอีกครั้ง “ลู่เจ๋ออยู่ที่บ้านเหรอคะ? ”เหล่าคนรับใช้ต่างก็อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ......เฉียวซุนไม่ได้คิดอะไรมาก เธอเดินตรงไปยังทางเข้าของวิลล่า ขณะที่เธอกำลังจะขึ้นไปชั้นบน เธอบังเอิญเห็นคนคนหนึ่ง......ที่แท้ก็คือหลี่ชิงเฉิงสีหน้าของเฉียวซุนก็ซีดลงทันทีหลี่ชิงเฉิงกลับไม่รู้สึกแปลกใจที่เห็นเธอเลยแม้แต่น้อยน้ำเสียงของเธออ่อนโยนมาก แต่กลับให้ความรู้สึกถึงท่าทีของนายหญิง “ข้าวของของคุณกับเหยียนเหยียน ฉันได้เก็บเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้วค่ะ อยู่ในห้องนั่งเล่นชั้นบน ฉันจะพาคุณไปเอา! แต่ว่าช่วยเบาเสียงหน่อยนะคะ ช่วงนี้ลู่เจ๋อค่อนข้างยุ่งกับโปรเจ็กต์นิดหน่อย ช่วงหลายวันมานี้เลยไม่ค่อยได้นอน เขาเพิ่งจะนอนหลับไปค่ะ”ทันทีที่หลี่ชิงเฉิงพูดจบ เธอก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน ราวกับหญิงสาวที่กำลังมีความรักเธอไม่ได้จะทำให้เฉียวซุนรู้สึกไม่พอใจแต่ตอนนี้ เฉียวซุนกลับรู้สึกอับอายอย่างที่สุด ต่อหน้าค
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 398
น้ำเสียงของลู่เจ๋อเบาลง "เพื่อทำให้เธอเกลียดผม!"เขามองตรงไปที่หลี่ชิงเฉิง แล้วถามกลับเบา ๆ “กับผมที่เป็นแบบนี้ ยังจะให้ความหวังอะไรเธอได้อีก ให้เธอตัวติดกับผมอยู่ตลอดอย่างงั้นเหรอ? เจ็บปวดทีเดียวดีกว่าเจ็บปวดตลอดไป จุดจบแบบนี้ มันดีสำหรับทุกคนแล้วล่ะ! ”หลี่ชิงเฉิงหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา “มันดีสำหรับทุกคนอย่างนั้นเหรอ? คุณรู้เหรอว่าเธอคิดอะไรอยู่ เธอกำลังคิดว่า หลายวันก่อนหน้านี้คุณดีกับเธอตั้งขนาดนั้น แต่จู่ ๆ คุณก็ไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น เธอจะต้องคิดโยงไปต่าง ๆ นานาแน่นอน......ลู่เจ๋อ คุณเคยคิดไหมว่า ถ้าหากวันหนึ่งคุณกลับมาเป็นปกติแล้ว อยากที่จะกลับไปไล่ตามเธอ แต่เธอกลับไม่อยากกลับมาอีกแล้ว หรือเธออาจเป็นของคนอื่นไปแล้วล่ะ? ”ลู่เจ๋อเงียบไปสักพัก แล้วเขาก็พูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ออกมา “ผมเต็มใจ! ”เขาใช้มือซ้าย ดันรถเข็นกลับเข้าห้องนอนไปด้วยความยากลำบากหลี่ชิงเฉินจ้องมองตามแผ่นหลังของเขา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา เธอแพ้อย่างราบคาบ เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า ลู่เจ๋อสามารถทำเพื่อครอบครัวได้ขนาดนี้......ตอนนี้เธอเชื่อแล้ว เขารักเฉียวซุนจริง ๆแต่ว่า เขาเองก็เต็มใจที่จะแบกรับความเจ็
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 399
เขาที่กลายเป็นแบบนี้ไปแล้วต่อให้เขาจะไล่ตามไปถึงสนามบิน แล้วจะทำอะไรได้?หรือจะให้เขาบอกกับเธอว่า เพราะเขาช่วยเจ้าหนูลู่เหยียนถึงได้กลายเป็นแบบนี้ แล้วเขาก็ไม่ได้คบกับหลี่ชิงเฉิงด้วย จากนั้นก็มัดเธอไว้ข้างเขาไปตลอดชีวิตอย่างนั้นเหรอ?เขาทำไม่ได้......เฉียวซุนกำลังตั้งครรภ์ ระหว่างพวกเขาก็มีความคิดเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่ง เฉียวซุนสามารถเป็นแม่ที่ดีได้ เจ้าหนูลู่เหยียนเองก็จะมีญาติเพิ่มขึ้นมาอีกคน อันที่จริง เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วลู่เจ๋อ นายยังจะอารมณ์เสียอะไรอีก?ลู่เจ๋อนอนฟุบอยู่บนพื้น หายใจหอบแรง......ด้านนอก เลขาฉินรวบรวมสติ และเปิดประตูเพื่อกลับไปอ่านเอกสารให้เขาฟังต่อ แต่ทันทีที่ประตูเปิดออก เธอก็ตัวแข็งทื่อ “ลู่เจ๋อ! ”เธอวิ่งเข้าไปช่วยพยุงเขาให้ลุกขึ้น ต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการพาเขากลับมานั่งบนรถเข็น ลู่เจ๋อเจ็บปวดมากจนเหงื่อไหลออกตามหน้าผาก ราวกับเม็ดถั่วที่ค่อย ๆ หยดลงมา เสียงของเลขาฉินดูลนลาน “เดี๋ยวฉันโทรหาหมอเฮ่อมาดูอาการให้นะคะ”ลู่เจ๋อห้ามเธอไว้เขามองดูกระดาษบนพรมแล้วพูดเบา ๆ “ไม่ต้องโทรหาหมอ! ฉินอวี้ ผมอยากอยู่คนเดียวสักพัก”ฉินอวี้พอจะเดาความคิดของเขาได้เธอ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 400
ในวันสำคัญแบบนี้ คุณหญิงลู่กลับอดกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่เธอรำพึงรำพันกับลู่เจ๋อ หากปีนั้นเธอไม่ทำแบบนั้นกับเฉียวซุน พวกเขาสามีภรรยาคงไม่มีจุดจบแบบทุกวันนี้......แต่ลู่เจ๋อกลับพูดว่า “เป็นผมต่างหากที่ปฏิบัติต่อเธอได้ไม่ดี! ”เขามองดูคุณหญิงลู่ และพูดด้วยน้ำเสียงที่ขมขื่น “แม่ครับ ตอนนี้เฉียวซุนก็ได้มีชีวิตที่ดีแล้ว อย่ารบกวนเธออีกเลย......รอให้เด็ก ๆ โตขึ้นอีกหน่อย ด้วยคุณสมบัติของเธอ เธอต้องหาผู้ชายที่เหมาะสมได้แน่ เธอเองก็มีชีวิตของตัวเองเหมือนกัน”ในอดีต ลู่เจ๋อมีทั้งความภาคภูมิใจและเป็นคนที่มั่นใจมาก แต่ตอนนี้เขากลับเต็มใจที่จะผลักเฉียวซุนให้กับผู้อื่นคุณหญิงลู่เองก็รู้สึกเศร้าเธอใช้เวลาอยู่พักใหญ่เพื่อสงบสติอารมณ์ ในเวลานี้คนรับใช้ก็ได้นำมื้อดึกสองที่มาเสิร์ฟให้บนห้อง เป็นซุปเม็ดบัว คุณหญิงลู่ลุกขึ้น หยิบช้อนขึ้นมา พลางมองดูลู่เจ๋อด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า “ลู่เจ๋อ ลูกย้ายกลับมาที่บ้านพักลู่เถอะ.....ให้แม่ได้ดูแลลูกนะ! ”ยังไงก็เป็นลูกที่เธอคลอดเองมากับมือ เธอจึงไม่วางใจลู่เจ๋อหยิบชามขึ้นมา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบ “ผมอยู่ที่นี่ก็ดีแล้วครับ”เพราะว่าที่นี่ เขากับเฉียวซุนเค
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 401
หลังจากนั้นไม่นาน เฉียวซุนถึงได้พูดออกมาเบา ๆ “หลินเซียวกำลังจะย้ายธุรกิจของเธอมาที่เมือง B ค่ะ”คุณนายหลี่เองก็รู้เรื่องนี้เช่นกันเธอไปมาหาสู่กับคุณฟ่านอยู่เสมอ หลังจากได้ฟังคำพูดของเฉียวซุน เธอก็จับมือของเฉียวซุน แล้วพูดว่า “เธอเพิ่งจะมาที่เมือง B หากมีเรื่องไหนที่ฉันพอจะช่วยได้ ก็ขอให้เอ่ยปากบอกฉันได้เลย”เฉียวซุนยิ้มเบา ๆ “ขอบคุณมากนะคะ คุณนายหลี่”คุณนายหลี่แสดงท่าทีโบกปัดปฏิเสธออกมาทั้งคู่ต่างก็รู้สึกเศร้านิดหน่อย!ในเวลานี้ คนรับใช้ก็เข้ามาบอกคุณนายหลี่ว่าแขกคนสำคัญมาถึงแล้วคุณนายหลี่สารภาพกับเฉียวซุนว่า “คนคนนี้เป็นคนที่ช่วงนี้ฉันอยากจะรู้จักมากคนหนึ่ง เชิญไปตั้งหลายครั้งกว่าจะตอบรับคำเชิญ ฉันต้องขอตัวเดี๋ยวนะ เธอตามสบายเลย คิดซะว่าที่นี่เป็นบ้านของเธออีกหลังก็แล้วกัน”เฉียวซุนยิ้มเล็กน้อย แล้วส่งเธอออกไป!คุณนายหลี่เดินไปรับแขก ส่วนเธอก็เดินเล่นในสวนหลังบ้านไปเรื่อย ๆ แถวนั้นมีคนน้อย ค่อนข้างเงียบสงบขณะที่เธอกำลังหันหน้ากลับเธอก็เห็นลู่เจ๋อโดยไม่คาดคิดเขานั่งอยู่บนรถเข็น มาพร้อมกับฉากหลังที่มีดวงดาวสองสามดวงท่ามกลางค่ำคืนที่มืดมิด และเขาก็กำลังนั่งมองดูเธออย่
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 402
เฉียวซุนไม่ได้พูดอะไรต่อเมื่อพูดเรื่องพวกนี้ออกมา เธอเองก็รู้สึกทนไม่ไหวเหมือนกันเขาไม่ต้องการเธอตั้งนานแล้ว แล้วก็ไม่ต้องการเจ้าหนูลู่เหยียนอีกต่อไป แต่เธอกลับยังเกลียดเขาอยู่......เฉียวซุนไม่ได้อยากให้ตัวเองดูน่ารังเกียจต่อหน้าผู้อื่นเธอสงบสติอารมณ์ และพูดอย่างใจเย็น “พูดเรื่องพวกนี้ออกมาก็ไม่มีประโยชน์! ลู่เจ๋อ ในเมื่อปีนั้นคุณเลือกเส้นทางนั้นด้วยตัวเองแล้ว ก็อย่าได้รู้สึกเสียใจอีก ยิ่งไม่ต้องพูดคำพูดที่ฟังดูคลุมเครือพวกนั้นออกมาอีก! ”ทันใดนั้นเธอก็ลดเสียงลง “ข้างกายของฉันมีคนอื่นไปแล้ว! ”ลู่เจ๋อตกตะลึงเขามองตรงไปที่เธอ แทบไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เธอพูดออกมาเลย ยิ่งไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เขาเพิ่งได้ยิน เธอบอกว่าข้างกายเธอมีคนอื่นแล้ว......ดวงตาของเฉียวซุนเปียกชื้นเธอถามเขากลับว่า “นี่มันก็ปกติไม่ใช่เหรอ? เขาดูแลฉัน เขาชอบเด็ก......ฉันคิดว่าพวกเราเข้ากันได้ดีมากเลยล่ะ”ที่เธอหมายถึงก็คือ เธอชอบคนคนนั้นลู่เจ๋อตกอยู่ในอาการมึนงงอยู่นาน ก่อนจะถามเธอออกไปเบา ๆ “คุณบอกผมได้ไหมว่าเขาเป็นใคร? ”เฉียวซุนพ่นคำสองคำออกมา “หลินซวง! ”คำตอบนี้ คือสิ่งที่ลู่เจ๋อคาดไม่ถึง
Latest chapter
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 402
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 401
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 400
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 399
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 398
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 397
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 396
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 395
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 394
