บทที่ 52

เขาทำให้เธอเจ็บปวดอย่างโหดร้าย

หลินเซียวถูกเขากระทำจนส่งเสียงร้องและเสียงคราง แต่เธอดันเป็นคนที่ร้อนแรงซะงั้น

แขนแกร่งของลู่จิ้นเซิงเต็มไปด้วยรอยขีดข่วนจากหลินเซียว

เธอตวาดใส่โดยไม่ลังเลเลย “ก็เอาสิ! พวกเราเลิกกันเถอะ ฉันก็แค่หาผู้ชายคนใหม่ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าคนแบบฉันหลินเซียวคนนี้จะหาผู้ชายที่มานอนด้วยไม่ได้ ลู่จิ้นเซิงนายมันก็แค่ของไร้ค่า นายน่ะเทียบกับผู้ชายคนอื่นแล้วเหมือนโจ๊กกบอะไรอย่างนี้”

ยิ่งเธอกรีดร้องมากเท่าไหร่ ลู่จิ้นเซิงก็ยิ่งย่ำยีเธอรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

“ยังกล้าพูดอีกเหรอ! อยากจะทำให้เธอตายคาอกฉัน!”

ทั้งคืนนั้น แทบจะไม่มีเวลาใดเลยที่ไม่ได้ยินเสียงร้องครางของเซียวหลิน แม่บ้านในคฤหาสน์หลังงามก็ต่างทำเป็นหูทวนลม...... เมื่อได้ยินแล้วใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงและใจก็เต้นแรง ทุกครั้งที่คุณชายพาคุณหนูหลินกลับมาก็จะพาเข้าไปในห้องนั้นทุกครั้ง ราวกับว่าต้องการให้เธอถูกทรมานยังไงอย่างงั้น

……

ในที่สุดลู่จิ้นเซิงก็ต้องการพอแล้ว เขาผละตัวออกแล้วไปห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ

เมื่อออกมาจากห้องน้ำก็พบว่าหลินเซียวยังอยู่

เธอใส่เสื้อเชิ้ตของเขาแล้วติดกระดุมไว้ลวกๆ เธอเอนตัวพิงตรงหัวเตียงพร้อมยื่น