เฉียวซุนดูไม่ออกเหรอ? แต่เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธ เธอกลับตัดสินที่จะเชื่อลู่เจ๋อ เพราะผู้หญิงที่ฉลาดไม่จำเป็นต้องโดดเด่นในสถานการณ์แบบนี้... ทุกคนคิดว่าลู่เจ๋อจะไม่เห็นด้วย ลู่เจ๋อโน้มตัวไปข้างหน้าดับก้นบุหรี่ พูดอย่างใจเย็น “เรามาเล่นกันเถอะ!” เขาเคยเข้าร่วมงานสังคมแบบนี้ ไม่ค่อยสนใจเกมเด็กๆเหล่านี้มากนัก แต่วันนี้เขาได้เข้าร่วมการต่อสู้เป็นครั้งแรก...เฉียวซุนนั่งข้างเขา โดนเขาจับไหล่เบาๆพวกเขาดูเหมือนคู่รักกันบางครั้ง เมื่อเฉียวซุนถูกลงโทษ ลู่เจ๋อจะกอดเธอไว้แน่น มือที่อบอุ่นของเขาสัมผัสใบหน้าเล็กๆ ที่ละเอียดอ่อนของภรรยาอย่างอ่อนโยน เพื่อแสดงความรักของเขาเฉียวซุนรู้ว่าเขาตั้งใจ เธอก็ให้ความร่วมมือกับเขาอย่างดีทุกคนที่อยู่ในสนามเริ่มหยอกล้อกัน แต่การแสดงออกของพี่น้องหลีเริ่มแย่ลงเรื่อยๆ โดยเฉพาะใบหน้าของหลีรุ่ย หมองคล้ำจนเหงื่อจะหยดลงมาคราวนี้เฉียวซุนพ่ายแพ้อีกครั้งเกมนี้เกี่ยวกับความจริง ถามโดยผู้ชนะหลีรุ่ยหลีรุ่ยหยิบแก้วน้ำขึ้นมา จิบเครื่องดื่มเข้มข้น ลู่จิ้นเซิงที่อยู่ข้างๆ เขาสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ กระซิบว่า "หลีรุ่ย ใจเย็นๆ สิ! เราเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก
ลู่เจ๋อเป็นเจ้าชายผู้สูงศักดิ์ของตระกูลที่ร่ำรวยในความทรงจำ เขาทะเลาะกับคนอื่นน้อยมาก นับประสาอะไรกับผู้หญิงแต่วันนี้เขาทะเลาะกับหลีรุ่ย และทะเลาะค่อนข้างดุเดือด ไม่มีใครหยุด ไม่มีใครเอาเปรียบ พวกเขาก็โชคดีเล็กน้อย...ท้ายที่สุด เขาก็เตะหลีรุ่ยอย่างแรง!เขาพูดกับเฉียวซุนว่า "ไปกัน!"หลีรุ่ยอดทนต่อความเจ็บปวด จู่ๆคว้าแขนของเฉียวซุน เขาจ้องมองตาเธอโดยมีรอยฟกช้ำบนใบหน้าแล้วพูดว่า "ครั้งล่าสุดที่คุณพูดกับผมว่า ผมทำให้ผู้หญิงอับอาย คุณบอกว่าไม่มีใครนอกจากลู่เจ๋อที่สามารถช่วยคุณได้ ...เฉียวซุน ตอนนี้ผมบอกคุณว่าผมก็ทำได้ ผมบอกว่าผมสามารถให้ทุกสิ่งที่ลู่เจ๋อให้คุณได้ ผมให้ได้หมด ในสิ่งที่ลู่เจ๋อไม่สามารถให้ได้! เฉียวซุน ทำไมยังอยากกลับมาหาเขา ทำไมคุณถึงยังยึดติดกับการแต่งงานที่ไร้ความรู้สึก”“คุณพูดเองว่า คุณไม่ชอบเขาแล้ว!”……เฉียวซุนมองเขาเงียบ ๆหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ค่อยๆ ผลักมือของหลีรุ่ยออกไป ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "หลี่รุ่ย ฉันคิดว่าคุณเข้าใจผิด! ฉันกลับไปหาลู่เจ๋อโดยสมัครใจ ความสัมพันธ์ของเราดีมาก ในการแต่งงานของหนุ่มสาวนอกจากความชอบและความรักแล้ว ยังควรได้ประโยชน์มากกว่านี้ ใ
เฉียวซุนยังคงลูบไล้ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาครู่หนึ่ง ลู่เจ๋อก็คว้านิ้วเรียวยาวของเธอ ไม่ให้เธอลูบเขาอีกเขาตรึงข้อมือบางของเธอกดลงบนหมอนสีขาวนวล เตรียมจะเพลิดเพลินไปกับเธอ แต่สะดุดตรงรอยสีชมพูอ่อนหลายที่ บนข้อมือของเฉียวซุนนั่นเป็นรอยแผลตอนที่เขาบังคับเธอครั้งสุดท้ายดวงตาสีดำของลู่เจ๋อรุนแรงจากนั้นเขาก็กดเธอแน่น ไม่หยาบคายกับเธออีก ปฏิบัติต่อเธออย่างอ่อนโยน ริมฝีปากบางๆของชายหนุ่มกดจูบอย่างละเมียดละไมตรงแผลเป็นของเธอ เสียงของเขาก็แหบห้าว “เจ็บไหม?”เฉียวซุนเบนหน้าหนีอย่างไม่สบายใจคืนนั้นที่โรงแรม ลู่เจ๋อจับเธอไว้ เหมือนกับที่เขากำลังปฏิบัติต่อผู้หญิงราคาถูกเหล่านั้น... เธอไม่ผูกใจเจ็บแต่ก็ปล่อยวางไม่ได้เธอทนต่อความโหดเหี้ยมของลู่เจ๋อได้แต่เธอทนความอ่อนโยนของเขาไม่ได้ ความอ่อนโยนแบบนี้ทำให้เธอนึกถึงตอนที่เธอเคยร้องขอความรักและความเมตตาจากเขาเหมือนขอทานมุมตาของเฉียวซุนชื้นและเขินอายทันใดนั้นเธอก็จับใบหน้าอันหล่อเหลาของลู่เจ๋อ แนบริมฝีปากอันอ่อนโยนของเธอ และจูบเขาเหมือนที่เขาเคยทำเธอกอดลู่เจ๋อแน่น เธอก็เสเพลเหมือนกับผู้หญิงที่เคยชินกับความสนุกลู่เจ๋อจับหลังคอของเธอ แ
หลินเซียวเศร้าจนแทบน้ำตาไหลเธอจับมือเฉียวซุนแน่น "ทำไมเขาเอาแน่เอานอนไม่ได้? เป็นวัยหมดประจำเดือนเหรอ?"เดิมบรรยากาศน่าหดหู่ แต่เฉียวซุนหัวเราะตอนหลินเซียวพูดว่า "เป็นไปได้จริงๆ!"ทั้งสองคุยกันเยอะมากหลินเซียวมองไปที่เฉียวซุน ด้วยสีหน้าคาดเดาไม่ได้ "เมื่อคืนนี้หลีรุ่ยแอทมิด! กระดูกซี่โครงหัก ลู่จิ้นเซิงพาไปส่งที่โรงพยาบาล หลีชินเฉิงทนไม่ได้ที่หลีรุ่ยคิดแบบนั้นกับคุณ พี่ชายและน้องสาวทะเลาะกันที่โรงพยาบาล ต่อมานางหลีมาจัดการทีหลัง! ฉันเดาว่า ตอนนี้ตระกูลหลีคงจะวุ่นวายแน่”เฉียวซุนก้มศีรษะลงและคนกาแฟเบา ๆเสียงของเธอต่ำ “ฉันไม่ได้ยั่วยุเขา!”หลินเซียวรู้โดยธรรมชาติว่าเธอกังวลว่าหลีรุ่ยไม่ยอมแพ้แน่ๆ พูดตรงๆ หลีรุ่ยกลัวเฉียวซุนเพราะเธอเป็นภรรยาของลู่เจ๋อ ถ้าวันหนึ่งไม่เป็นแบบนั้นอีกต่อไป...หลินเซียวไม่กล้าคิด!เธอไม่ได้พูดถึงคำพูดที่น่าผิดหวังพวกนี้ ทั้งสองไม่ได้เจอกันมานาน หลินเซียวตะโกนว่าเธอจะไปซื้อชุดชั้นในเซ็กซี่ บอกว่ามีนางแบบสองสามคนล้อมรอบลู่จิ้นเซิง เธอต้องดูแลตัวเองดีๆ และปกป้องลู่จิ้นเซิงด้วยเฉียวซุนรู้ว่าเธอกำลังพูดขัดกับเจตจำนงของเธอที่จริงหลินเซียวไม่ได้รักลู่จ
ลู่เจ๋อน่าจะมาจากบริษัทชุดสูทสามส่วนสไตล์อังกฤษเมื่ออยู่บนตัวเขาแล้วดูดีมาก แต่รูปร่างหน้าตาเขาเผยให้เห็นเสน่ห์อันเป็นเอกลักษณ์ของชายที่ประสบความสำเร็จสาวๆหลายคนแอบมองเขาอยู่ลู่เจ๋อเคยชินกับรูปลักษณ์ที่น่าชื่นชมเหล่านี้ เขาเดินตรงไปหาเฉียวซุน เงยหน้าขึ้นมองโปสเตอร์หนังขนาดใหญ่ "อยากดูเรื่องนี้ไหม?"เฉียวซุนบีบตั๋วหนังในมืออย่างเงียบๆเธอยิ้มและปฏิเสธ "แค่อยากซื้อโค้ก!"ดวงตาสีเข้มของลู่เจ๋อดูอ่อนโยนเขามองเธอเงียบๆ แล้วซื้อเครื่องดื่มให้เธอเอง เมื่อจ่ายเงิน เขาพูดอย่างตามใจว่า "เมื่อก่อนเหมือนคุณไม่ชอบดื่มสิ่งนี้"เฉียวซุนยิ้มเบาๆ “คนเรามันเปลี่ยนกันได้!”ลู่เจ๋อยื่นโค้กให้เธอแล้วยิ้ม “ไปดูหนังด้วยกันไหม?”นี่เป็นครั้งแรก ที่ลู่เจ๋อชวนออกเดท หากเฉียวซุนเคยไปที่นั่นมาก่อน เขาคงหลั่งน้ำตาด้วยความขอบคุณ และมีความสุขมากจนนอนไม่หลับเป็นเวลาสามวันสามคืนแต่ตอนนี้เธอขี้เกียจเกินกว่าจะจัดการกับมันแต่เธอก็รู้ด้วยว่า สามีของเธอกำจัดตัวยาก การปฏิเสธเขาต่อหน้าเป็นทางเลือกที่ไม่ฉลาดเฉียวซุนไม่ได้พูดอะไรเธอยื่นถุงในมือให้เขา บอกว่าจะไปซื้อตั๋ว แต่ลู่เจ๋อไม่ได้รับให้ดี... ดังนั้นถ
ลู่เจ๋อบีบคางเธอเบา ๆเขาไม่ได้คิดอะไรกับไป๋เซียวเซียว ไม่ว่ายังไง เขาแค่อยากช่วยเธอรักษาเพียงเพราะเรื่องในอดีต แล้วค่อยส่งเธอให้กับอาจารย์เว่ย......หลังจากนั้นทั้งสองก็จะได้ไม่มีหนี้ค้างต่อกันอีกแต่เขาไม่อยากอธิบายเรื่องพวกนี้กับคุณนายลู่แต่งงานกันมา 3 ปี เขาจะไม่รู้ความคิดของเฉียวซุนได้ยังไง?ตอนนี้เธอไม่สนใจเขาแล้ว!ไม่อย่างงั้นเธอจะทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้ได้ไปดูหนังกับเขาทำไม.......ตอนนี้เฉียวซุนเกลียดเขาถึงขนาดที่ว่าหนังก็ไม่อยากไปดูกับเขาสิ่งดี ๆ ที่เธอมีให้เขาเมื่อก่อน ถูกหมาคาบไปกินแล้ว!......เพราะว่าอารมณ์ไม่ดี ลู่เจ๋อก็เลยจู้จี้จุกจิกเมื่อกลับบ้านมาโดยปกติเขายังคงใจกว้างกับคนรับใช้แต่ขณะรับประทานอาหารเย็นวันนี้ เขากลับพูดว่าอาหารไม่อร่อย......ทำให้คนรับใช้ตกใจแต่ก็ไม่สามารถเอ่ยอะไรได้เฉียวซุนรู้ดีว่าเขากำลังโกรธ เธอไม่อยากให้คนใช้ลำบากใจจึงพูดกับลู่เจ๋อว่า “ถ้าคุณไม่ชอบอาหารวันนี้ งั้นเดี๋ยวฉันไปทำให้ใหม่”ลู่เจ๋อไม่ได้ตอบกลับเขาพิงไปบนเก้าอี้ หยิบบุหรี่ขึ้นมา จากนั้นจึงพูดว่า “ก็ได้!”เฉียวซุนขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าบนห้องแล้วจึงลงมาทำอาหารคนรับใช้รู้สึกเก
เช้าวันรุ่งขึ้น ณ ห้องแต่งตัวในห้องนอนใหญ่เฉียวซุนกำลังรีดเสื้อผ้าให้ลู่เจ๋อและเลือกเนกไทที่ดีที่สุด เธอรู้ว่าวันนี้มีประชุมผู้ถือหุ้นที่เฉียวซื่อกรุ๊ป เธอตั้งใจเลือกเข็มกลัดเข้าชุดเพื่อความเหมาะสมทันใดนั้นกายบางก็ถูกกอดจากด้านหลังเฉียวซุนตกใจเล็กน้อย เพราะเมื่อวานเราทั้งคู่เมินเฉยต่อกัน เธอคิดว่าเขาคงเย็นชากับเธอไปสักพักลู่เจ๋อไม่ได้พูดถึงเรื่องตั๋วหนังอีกเขากอดเอวเรียวบางของภรรยาไว้แน่น หยิบเข็มกลัดขึ้นมาไว้ในมือ ใช้น้ำเสียงอบอุ่น “เมื่อก่อนที่คุณไม่อยู่ ทำอะไรก็ไม่สะดวกเลย!”เฉียวซุนยิ้มเบา ๆ “ฉันกลับมาแล้วนี่ไง”เธอพูดจบก็ถูกลู่เจ๋อจับให้หันกลับหลังมาเขาดันเธอไปติดกับตู้กระจก ยกเธอขึ้นเบา ๆ เฉียวซุนนั่งอยู่บนขาซ้ายของเขาครึ่งหนึ่ง......ชุดคลุมอาบน้ำถูกร่นขึ้น สามีของเธอกำลังเล่นกับร่างกายเธอเช้าขนาดนี้ ลู่เจ๋อช่างหน้าไม่อายจริง ๆลู่เจ๋อไม่ได้อยากทำจริง ๆ หรอก เขาใช้ประโยชน์จากการที่ถูกเธอเมินเฉยถาม “คนกลับมาแล้ว แล้วใจล่ะ?”เฉียวซุนคิดว่าเขากินยาผิดรึเปล่าความสัมพันธ์จืดชืดแบบนี้ จะถามหารักจากไหน?แต่เธอไม่อยากทำให้เขาไม่สบายใจ ท้ายที่สุดเธอจะแบกรับความเห
ความคิดของเสิ่นชิงอาจจะโบราณหน่อยเธอพิจารณาอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงพูดเสียงเบา “เสี่ยวซุน มีลูกเถอะ! จะได้ไม่ต้องเจ็บปวดอยู่แบบนี้”เฉียวซุนรู้ว่าเธอหวังดี กลัวว่าเธอจะถูกลู่เจ๋อเมินเฉย เฉียวซุนก็เคยหวังอยากมีลูกกับลู่เจ๋อเช่นกัน แต่ครั้งนี้ที่กลับไปหาเขา เธอไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นอีกแล้วเฉียวซุนยิ้มเล็กน้อย “อีก 2 ปี ค่อยว่ากันนะคะ!”เสิ่นชิงถอนหายใจเบา ๆ มองดูเฉียวซุนเดินออกไปหลังจากที่เฉียวซุนออกไปจากห้องผู้ป่วยแล้ว เธอก็เดินไปซื้อยาคุมกำเนิด ไม่รู้ว่าเธอคิดไปเองหรือเปล่า เดี๋ยวนี้เวลามีอะไรกับลู่เจ๋อ เขาเหมือนไม่ค่อยอยากใช้ถุงยาง บางครั้งฉีกซองแล้วก็ไม่อยากใช้ ไม่ยอมใช้มันกับเธอเธอไม่อยากท้องและเธอก็ต้องทานยาคุมเองหลังจากรับยาเสร็จ เมื่อออกไปเธอกลับไปเจอกลุ่มคนที่ไม่อยากเจอ......แม่ลูกตระกูลไป๋แม้ว่าภูมิหลังจะไม่ดีแต่เพราะว่าพวกเขารู้จักกับลู่เจ๋อ บุคลากรในโรงพยาบาลล้วนให้ความเคารพพวกเขา ดังนั้นไป๋เซียวเซียวและแม่ของเธอจึงทั้งทะนงตัวและหยิ่งผยองเมื่อเห็นเฉียวซุน คุณนายไป๋ก็เริ่มมีความขุ่นเคืองครั้งสุดท้ายที่โรงพยาบาล ลู่เจ๋อหลอกลูกสาวของเธออย่างชัดเจน เธอดีอกดีใจว่าลู