บทที่ 92

เช้าวันรุ่งขึ้น ณ ห้องแต่งตัวในห้องนอนใหญ่

เฉียวซุนกำลังรีดเสื้อผ้าให้ลู่เจ๋อและเลือกเนกไทที่ดีที่สุด เธอรู้ว่าวันนี้มีประชุมผู้ถือหุ้นที่เฉียวซื่อกรุ๊ป

เธอตั้งใจเลือกเข็มกลัดเข้าชุดเพื่อความเหมาะสม

ทันใดนั้นกายบางก็ถูกกอดจากด้านหลัง

เฉียวซุนตกใจเล็กน้อย เพราะเมื่อวานเราทั้งคู่เมินเฉยต่อกัน เธอคิดว่าเขาคงเย็นชากับเธอไปสักพัก

ลู่เจ๋อไม่ได้พูดถึงเรื่องตั๋วหนังอีก

เขากอดเอวเรียวบางของภรรยาไว้แน่น หยิบเข็มกลัดขึ้นมาไว้ในมือ ใช้น้ำเสียงอบอุ่น “เมื่อก่อนที่คุณ

ไม่อยู่ ทำอะไรก็ไม่สะดวกเลย!”

เฉียวซุนยิ้มเบา ๆ “ฉันกลับมาแล้วนี่ไง”

เธอพูดจบก็ถูกลู่เจ๋อจับให้หันกลับหลังมา

เขาดันเธอไปติดกับตู้กระจก ยกเธอขึ้นเบา ๆ เฉียวซุนนั่งอยู่บนขาซ้ายของเขาครึ่งหนึ่ง......ชุดคลุมอาบน้ำ

ถูกร่นขึ้น สามีของเธอกำลังเล่นกับร่างกายเธอ

เช้าขนาดนี้ ลู่เจ๋อช่างหน้าไม่อายจริง ๆ

ลู่เจ๋อไม่ได้อยากทำจริง ๆ หรอก เขาใช้ประโยชน์จากการที่ถูกเธอเมินเฉยถาม “คนกลับมาแล้ว แล้วใจล่ะ?”

เฉียวซุนคิดว่าเขากินยาผิดรึเปล่า

ความสัมพันธ์จืดชืดแบบนี้ จะถามหารักจากไหน?

แต่เธอไม่อยากทำให้เขาไม่สบายใจ ท้ายที่สุดเธอจะแบกรับความเห