Share
บทที่ 31
Related chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 32
ตายเสียเถอะ! ตายเสียเถอะ!ยิ่งตายเร็วยิ่งดี!หากเขาตายเร็วขึ้น ตนก็ไม่ต้องแต่งงานกับเขาแล้ว!หยุนเจิงยิ้ม “ท่านราชครูมั่นใจเพียงนี้เลยหรือว่าข้าจะแก้ปริศนาไม่ได้?”“แน่นอน!”ปานปู้พูดด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยมว่า “ของสิ่งนี้ข้าเป็นคนทำขึ้น ตัวข้าเองยังมิสามารถแก้ได้ภายในเวลาเพียงป้านน้ำชาเดียวเลย!”“หา?”หยุนเจิงชะงักงัน มองดูปานปู้อย่างตกตะลึงอะไรของท่าน!ของนี้ออกมาจากมือของตนเอง แต่กลับไม่สามารถทำให้กลับกลายเป็นดังเดิมได้?แล้วคนผู้นี้คิดจัดทำของเช่นนี้ออกมาได้อย่างไรเล่า?หยุนลี่เห็นสภาพตะลึงงันของหยุนเจิง ก็ลอบหัวเราะในใจยกใหญ่เจ้าเศษสวะ ตะลึงค้างไปเลยล่ะสิ?ตอนนี้คุยโวเกินตัวไปแล้วล่ะสิท่าคนอย่างเขาเนี่ยนะ คิดอยากจะติดลมบนกับเขา!เหตุใดจึงไม่ลองตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาของตนเองเสียบ้าง!“หยุนเจิง!”ทันใดนั้นเสียงของจักรพรรดิเหวินก็เปลี่ยนเป็นเข้มงวดขึ้นมาก ตรัสด้วยโทสะว่า “นั่งลง!”“เสด็จพ่อ ได้โปรดเชื่อลูกด้วย!”หยุนเจิงมองไปทางจักรพรรดิเหวินอย่างนิ่งสงบคราหนึ่ง แล้วพูดกับปานปู้ว่า “ท่านราชครู ในเมื่อท่านบอกว่าท่านไม่สามารถแก้ปริศนาของสิ่งนี้ได้ภายในชั่วเวลาป
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 33
จักรพรรดิเหวินไม่อยากทอดพระเนตรอีก จึงหันพระวรกายไปอีกด้านทันทีภายใต้สายตาที่จับจ้องมาของผู้คน หยุนเจิงตรวจสอบรูบิครอบหนึ่ง จากนั้นสองมือก็เริ่มขยับ...ยังไม่รอจนผู้คนดึงสติกลับมาได้ หยุนเจิงก็หยุดท่าทางลงแล้วภายใต้สายตาที่งุนงงของผู้คน หยุนเจิงชูรูบิคขึ้นสูงรูม่านตาของปานปู้หดตัวลงทันที มองไปที่รูบิคในมือของหยุนเจิงอย่างงุนงง เขาแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาของตนเองเป็นไปไม่ได้!เหตุใดจึงว่องไวเพียงนี้?ผู้คนแห่งต้าเฉียนมองไปที่รูบิคในมือของหยุนเจิง ก็ล้วนอึ้งจนตาค้างแค่นี้ก็…แก้ปริศนาได้แล้ว?ผู้คนขยี้ตาของตนเองอย่างแรง ไม่อยากจะเชื่อฉากที่อยู่ตรงหน้าทว่า รูบิคก็ยังคงเป็นรูบิคนั่นเพียงแต่ ทั้งหกด้านนั้น แต่ละด้านเป็นสีเดียงกันแก้ปริศนาได้แล้วจริงๆ!นี่มันไม่ใช่ชั่วเวลาเพียงป้านน้ำชาเดียวที่หยุนเจิงพูด!แต่มันคือชั่วขณะหายใจเดียวต่างหาก เขาก็สามารถแก้ได้แล้ว!หยุนลี่กับองค์ชายท่านอื่นตะลึงค้างไปนี่เป็นไปได้อย่างไรพวกเขาลองแกะแงะไปครึ่งค่อนวัน อย่างมากก็แก้ได้เพียงด้านเดียว!แต่เจ้าเศษสวะผู้นี้เหตุใดจึงสามารถแก้ปริศนาของสิ่งนี้ได้ไวเพียงนี้?สมควรตาย!นี่มันเรื่อ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 34
หยกกรุ๊งกริ๊ง?หยกกรุ๊งหยกกริ๊งบิดาเจ้าสิ!สอดส่องดูทิศทางแห่งสวรรค์ในยามค่ำคืนมารดาเจ้าสิ!หากบอกว่าเจ้าทะลุมิติมา ยังจะฟังดูน่าเชื่อถือหน่อย!หยุนเจิงกระแหนะกระแหนขึ้นอย่างรุนแรงในใจ จากนั้นก็ส่ายหัวกล่าวว่า “ไม่ ของสิ่งนี้เรียกว่ารูบิค!”“รูบิค?”ปานปู้ขมวดคิ้วมุ่นนี่เป็นหยกกรุ๊งกริ๊งที่ตนเป็นคนคิดค้นขึ้นแท้ๆ!หยุนเจิงหัวเราะ จากนั้นกล่าวว่า “ไม่ปิดบังท่านราชครู ตอนที่ข้าอายุสิบขวบ ข้าก็เคยพบเห็นของสิ่งนี้ในบันทึกโบราณของราชวงศ์ข้าแล้ว ตอนที่ไม่มีอะไรทำข้าได้ลองใช้ไม้ทำของสิ่งนี้ขึ้นมา!”“อีกทั้ง รูบิคที่ข้าเล่น ทั้งหมดมีถึงสิบหกช่องแล้ว!”“ยากกว่าหยกกรุ๊งกริ๊งของเจ้ามาก!”กริ้บกริ้ว!พวกนางกำนัลกับองครักษ์ในเรือนปี้ปัวถูกกำจัดไปหมดแล้วตนจะแต่งอย่างไรก็ไม่มีใครคัดค้านได้ตนจะว่าอย่างไรก็เป็นอย่างนั้น!ปานปู้ฟังคำของหยุนเจิง ใบหน้าชราของเขาอดกระตุกไม่ได้สิบหกช่อง?เขาอายุเพียงสิบขวบก็สามารถทำหยกกรุ๊งกริ๊งออกมาได้แล้ว?นี่จะเป็นไปได้อย่างไร!“เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!”ปานปู้ดวงตาแดงก่ำ กัดฟันกล่าว “เจ้าก็แค่โชคดีเท่านั้น!”“งั้นรึ?”หยุนเจิงส่ายหัวยิ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 35
หลับตา!ทั้งยังแก้ปริศนาของสิ่งนี้ภายในชั่วเวลาป้านน้ำชาเดียวอีก?บ้าไปแล้ว!หยุนเจิงต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ!เศษสวะไร้ประโยชน์ผู้นี้ ชนะเดิมพันเพราะโชคช่วยไปคราหนึ่ง ยังจะทำตัวเหลิงอีก!จักรพรรดิเหวินโกรธจนสั่นไปทั้งพระวรกาย ดวงเนตรทั้งคู่แทบลุกเป็นไฟ มองไปยังหยุนเจิงหยุนเจิงกลับไม่ได้ใช้เรื่องใหญ่ของรัฐไปเป็นเดิมพันยังคงใช้ศีรษะของเขาเป็นเดิมพันแถมยังจะปิดตาแก้ปริศนารูบิคอีกเหตุใดเขาจึงไม่พูดไปเสียเลยว่าเขาจะใช้วิธีของเทพเซียนมาแก้รูบิคไอ้เด็กเวรนี่ เขาอยากตายมากขนาดนี้เลยหรือไงจักรพรรดิเหวินโทสะพุ่งขึ้น หากไม่ใช่เพราะไม่อยากเสียหน้าต่อหน้าคณะทูตเป่ยหวน่ะก็ เขาถีบหยุนเจิงไปตั้งนานแล้วเสิ่นลั่วเยี่ยนเองก็โกรธเป็นอย่างมากตอนแรก หยุนเจิงใช้วิธีเดิมพันเพื่อเรียกคือดินแดนของต้าเฉียนที่เสียไป ได้สร้างคุณงามความดีอันยิ่งใหญ่ไว้แต่ปรากฏว่า ไอ้เวรนี่ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ ยังจะเดิมพันกับราชครูแห่งเป่ยปวนอีก?และยังจะใช้ศีรษะของเขาเป็นเดิมพัน!นี่ยังไม่ได้รนหาที่ตายหรอกหรือ?หลับตาแก้ปริศนาของสิ่งนี้ แค่คิดก็รู้แล้วว่าเป็นไปไม่ได้!พอคิดว่าตนฉุดเดิงหยุนเจิงกี่ครั้งก็มิอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 36
ปานปู้ฟังคำพูดของหยุนเจิงไปด้วย สีหน้าเดี๋ยวคล้ำเดี๋ยวซีด ราวกับว่าเพิ่งโดนคนลากไปตบกลางสี่แยกมาเขาอยากโต้แย้งเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่มีทางโต้ได้เรื่องราวก็ประจักษ์อยู่ตรงหน้าแล้ว!ของที่ตัวเองสร้างขึ้นมา หยุนเจิงปิดตาแก้ปริศนา ยังใช้เวลาน้อยกว่าที่ตนแก้ปริศนาเสียอีก!หากเขาพูดว่าไมได้ครูพักลักจำมา ใครจะเชื่อเล่า?“ฮ่าๆ…” เสียงหัวเราะดังปลุกผู้คนที่ตกอยู่ในภวังค์ให้ตื่นขึ้นเซียวว่านโฉวจ้องไปที่ปานปู้ หัวเราะเสียงดังกล่าว “ท่านราชครูเอ๋ย พวกท่านลักจำเรียนไปจากราชวงศ์ของข้า แล้วตอนนี้ยังจะมาโอ้อวดรูบิคต่อหน้าราชวงศ์ข้าอีก นี่ไม่ใช่เรื่องน่าขบขันหรอกหรือ?”ผู้คนพอได้ยินคำพูดของเซียวว่านโฉวก็ชะงักงันไปเล็กน้อย จากนั้นก็หัวเราะเสียงดังขึ้น“อวี้กั๋วกงพูดถูกต้อง!”“ศิษย์ยังจะอยากจะมาทดสอบฝีมืออาจารย์ จะไม่ใช่เรื่องน่าขบขันได้อย่างไรเล่า”“ท่านราชครูเอ๋ย สิ่งที่เป่ยหวนต้องเรียนรู้ยังมีอีกมาก!”“อวี้กั๋วกงพูดได้มีเหตุผล…”หยุนเจิงชนะเดิมพันอีกครั้ง ตอนนี้ผู้คนดีใจเป็นอย่างมากมีเพียงหยุนลี่และพรรคพวกของเขาที่หน้าดำคล้ำขึ้น แต่ก็ต้องพยายามเค้นเอารอยยิ้มออกมาสมควรตาย!คนโง่งมผู
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 37
หลังจากที่ปานปู้คุกเข่าลง คนอื่นๆ ในคณะทูตเป่ยหวนก็คุกเข่าลงตามต่อให้พวกเขาจะไม่ยินยอมเสียเพียงใด ตอนนี้ก็ต้องคุกเข่าลงหากพวกเขาคิดเบี้ยวบัญชีตอนนี้ ตอนที่ขอเสบียงก็ไม่ต้องเจรจาแล้วจักรพรรดิเหวินทอดพระเนตรเห็นคนเป่ยหวนที่คุกเข่าอยู่กับพื้นก็เปรมปรีดิ์เป็นอย่างยิ่งห้าปีแล้ว!ราชครูเป่ยหวนผู้นี้ที่เกือบทำให้ตนถูกจับตัวไปเมื่อห้าปีที่แล้ว ในที่สุดก็มาคุกเข่าอยู่ต่อหน้าตนแล้ว!เท่านี้ ก็นับว่าเป็นการระบายความโกรธเมื่อห้าปีก่อนแล้ว!ที่สำคัญคือ ยังสามารถเรียกคืนดินแดนที่เสียไปได้!ต่อให้ตนตายไปแล้ว ก็มีหน้าไปเจอบรรพบุรุษแล้ว!ตำราประวัติศาสตร์ในชนรุ่นหลัง ก็จะไม่มีใครว่าตนเป็นฮ่องเต้ที่ทำให้เสียดินแดนแล้ว!จักรพรรดิเหวินพระทัยปริ่มล้น ตั้งใจยื้อเวลาไปสักพัก แล้วค่อยๆ ยกพระหัตถ์ขึ้น “คณะทูตทุกท่าน เชิญถามตัวตามสบาย! ใครก็ได้ จัดที่นั่งให้คณะทูต!”“ขอบพระทัยจักรพรรดิต้าเฉียน!”ชาวเป่ยหวนค่อยๆ ลุกขึ้น สีหน้าดูไม่ดีสักเท่าไหร่โดยเฉพาะปานปู้ เขาจ้องไปที่หยุนเจิงอย่างโหดเหี้ยมคราหนึ่งหยุนเจิงเบะปาก ในใจลอบด่าเขาว่าสุนัขเฒ่าไม่ช้าบิดาก็จะทำลายเป่ยหวนให้สิ้น!ดูสิว่าเจ้าจะยัง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 38
“ท่านแม่ ช้าก่อนเจ้าค่ะ!”เสิ่นลั่วเยี่ยนเรียกเสิ่นฮูหยินไว้ “ท่านแม่ไม่อยากทราบหรือเจ้าคะว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเราบ้างในวัง?”“ไม่อยากรู้ และไม่มีอารมณ์จะรู้ด้วย!”เสิ่นฮูหยินตอบโดยไม่แม้แต่จะหันหน้ากลับมามอง แล้วเดินตรงกลับไปที่ห้องเสิ่นลั่วเยี่ยนหมดคำจะพูด รีบพูดกับพี่สะใภ้ทั้งสองคนว่า “พวกพี่ทั้งสองอยู่พูดคุยกับเขาก่อนแล้วกัน ข้าไปหาท่านแม่เพื่อพูดคุยด้วยสักหน่อย!”กล่าวจบ เสิ่นลั่วเยี่ยนก็รีบตามไปนางแทบจะทนรอไม่ได้บอกกล่าวเล่าเรื่องที่หยุนเจิงโดดเด่นในวังอย่างไรบ้างแน่นอน เรื่องสำคัญที่สุดก็คือเรื่องที่ต้าเฉียนได้ดินแดนกลับคืนมาแล้ว!เสิ่นลั่วเยี่ยนมาถึงห้องของเสิ่นฮูหยิน นางก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวังให้มารดาของนางฟังอย่างออกรสออกชาติ“เขายังมีความสามารถเช่นนี้?”เสิ่นฮูหยินฉงนใจ “คงไม่ใช่เพราะโชคดีเหมือนแมวตาบอดตะปบโดนหนูที่ตายแล้วหรอกนะ?”“ข้าว่าแล้วว่าท่านต้องพูดเช่นนี้” เสิ่นลั่วเยี่ยนเม้มริมฝีปากยิ้มกล่าว “ต่อมา เขายังแก้ปริศนาได้อีกรอบ แต่รอบนี้เขาหลับตาก็แก้ปริศนาได้ อัศจรรย์เป็นอย่างมากเจ้าค่ะ!”“หลับตา?”เสิ่นฮูหยินตะลึงค้าง แต่ก็แค่นเสียงกล่าวเล็กน้อย “เ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 39
กลางดึกพอมาถึงที่พักที่ทางต้าเฉียนจัดแจงให้ ปานปู้ยังคงไม่สามารถกลืนโทสะลงท้องได้วันนี้หากไม่มีองค์ชายหกนั่นมาก่อความวุ่นวาย พวกต้าเฉียนต้องหน้าแตกหมอไม่รับเย็บอย่างแน่นอน ส่วนตนก็จะบรรลุเป้าหมายในการแสดงอานุภาพต่อชาวต้าเฉียนได้องค์ชายหกสมควรตายยิ่ง!กล้าทำให้พวกเขากลายเป็นคนที่หน้าแตกหมอไม่รับเย็บ ทำให้พวกเขาเป็นฝ่ายถูกกระทำแทนช่างน่าชังยิ่งนัก!ได้ยินมาว่าองค์ชายหกของต้าเฉียนนี้เป็นเศษสวะไร้ประโยชน์ เหตุใดจึงมีปัญญาทำเรื่องเช่นนี้?บันทึกโบราณของราชวงศ์ต้าเฉียนมี...รูบิคนั่นจริงหรือแต่นั่นเป็นสิ่งที่ตนคิดค้นได้โดยบังเอิญจริงๆ!หรือว่า คนในราชวงศ์ต้าเฉียนคิดล้ำหน้าตนไปแต่แรกแล้วจริงๆ“ฉึบ!”ขณะที่ปานปู้กำลังกลัดกลุ้มใจ ด้านนอกมีเสียงผิดปกติดังขึ้นมีมือสังหาร?สีหน้าปานปู้แปรเปลี่ยน เปิดประตูออกไปทันทีเขาเพิ่งเปิดประตู องครักษ์ที่เฝ้าประตูก็มาถึงปากประตูแล้ว“ท่านราชครู เมื่อครู่มีคนยิงลูกธนูมา ด้านบนยังมีจดหมายฉบับหนึ่งด้วยขอรับ!”ขณะที่องครักษ์พูด ก็รีบยื่นลูกธนูและจดหมายฉบับนั้นให้ทันที“แล้วคนล่ะ”ปานปู้ถาม“มองไม่เห็นขอรับ”องครักษ์ส่ายหน้าช้าๆ“ข้ารู้แ
Latest chapter
- องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 574
- องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 573
- องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 572
- องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 571
- องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 570
- องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 569
- องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 568
- องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 567
- องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 566
