Share

บทที่ 55

ทันทีที่สิ้นเสียงของปานปู้ หนังตาของหยุนเจิงกระตุกขึ้นทันที

บัดซบ!

คิดจะเอาเสบียงวางหมากอย่างนั้นหรือ?

เจ้าสุนัขปานปู้ผู้นี้คงไม่ใช่ทะลุมิติมาด้วยกระมัง

หรือจะมีคนเหมือนข้า ที่ทะลุมิติไปที่เป่ยหวน

ในขณะเดียวกันนั้น เหล่าขุนนางของต้าเฉียนเองก็อดแอบคำนวณในใจคร่าวๆ ไม่ได้

นี่มัน…ดูแล้วก็ไม่ได้มากมายนัก!

ก็แค่เดือนเดียวไม่ใช่หรอกหรือ

หากใช้วิธีนี้ ก็เท่ากับมอบเสบียงให้พวกนั้นรอดตายไปเพียงแค่ไม่กี่แสนตัน

ดีกว่าให้สามล้านตัน!

จักรพรรดิเหวินเองก็เองคำนวณอยู่ในใจเช่นกัน

เพียงแต่ว่า ราชวงศ์ต้าเฉียนไม่ได้มีคนที่คิดคำนวณเก่งมากนัก

จักรพรรดิเหวินคิดคำนวณอยู่นานโขก็รู้สึกว่าการให้เสบียงด้วยวิธีนี้ก็ไม่ได้มากมายนัก นับว่าเป็นข้อตกลงที่ดี

เพียงแต่ว่า เขากังวลว่าจะตกหลุมพลางปานปู้ผู้นี้อีก

แต่เขาคิดคำนวณครั้งแล้วครั้งเล่าก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่กับดัก

มอบเสบียงวิธีนี้ ดูเหมือนมันไม่ได้มากมายอันใดเลยจริงๆ

อีกอย่างให้วันละนิดหน่อย ต้าเฉียนคลายความกดดันไปได้มาก!

อืม ดูเหมือนว่าข้อเสนอนี้จะไม่เลวเลย!

“เสด็จพ่อ วิธีนี้ก็ไม่เลวนะพ่ะย่ะค่ะ”

หยุนลี่แสดงความคิดเห็นกล่าวต่ออีกว่า “ลูกค
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status