จางไป่เจิง!หลี่หลงหลินตะลึงงันไปทันที!เขานำทัพทหารรักษาพระองค์จำนวนหนึ่งแสนนาย ไปทำศึกกับเผ่าหมานไม่ใช่หรือ?เหตุใดจึงปรากฏตัวอยู่ที่นี่?ไม่ช้า หลี่หลงหลินก็เข้าใจฮ่องเต้หวู่ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์!เรื่องอื่น ฮ่องเต้หวู่เดาได้แต่แรกแล้วว่าเจ้าหกจะก่อกบฏด้วยเหตุนี้ เขาจึงจงใจให้จางไป่เจิงนำทัพออกศึก สร้างภาพลวงตาว่ากำลังทหารในเมืองหลวงว่างเปล่า!ความเป็นจริง จางไป่เจิงไม่ได้ไปไหนเลย แอบซุ่มอยู่ในวังหลวง รอให้เจ้าหกเข้ามาติดกับเอง!แม้ว่าตนจะไม่ได้ให้ซูเฟิ่งหลิงนำทหารพ่ายศึกตระกูลซูปราบกบฏฮ่องเต้หวู่วางแผนการทุกอย่างเอาไว้แต่แรก จัดการเจ้าหกอย่างง่ายดายเพียงปลายนิ้วสัมผัส!หลี่หลงหลินเหงื่อแตกพลั่ก รู้สึกหวาดกลัวขึ้นในใจทันที!เอาแต่จ้องจะเล่นงานผู้อื่น โดยไม่คาดว่าตนเองก็อาจจะกำลังถูกผู้อื่นจ้องเล่นงานอยู่เช่นกัน!อย่างไรเสียฮ่องเต้หวู่ก็คือจักรพรรดิ ความคิดล้ำลึก ราวกับเหวลึกและมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ น่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง!หลี่หลงหลินสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ทีหนึ่ง กล่าวอย่างทอดถอนใจ “เสด็จพ่อ ที่แท้ท่านก็วางแผนทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว! ต่อให้ลูกไม่ลงมือ ท่านก็สามารถอยู่ในตำแหน่ง
เรื่องแต่งตั้งรัชทายาท ยิ่งใหญ่และสำคัญเกินไป ไม่ใช่เรื่องที่แม่ทัพฝ่ายบู๊อย่างเขาจะสามารถยุ่งเกี่ยวได้ ดังนั้นจึงไม่กล้าพูดจาเพ้อเจ้อฮ่องเต้หวู่ทอดถอนใจ กล่าวเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “สถานการณ์ของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเป็นอย่างไรบ้าง?”จางไป่เจิงกล่าวเสียงขรึม “ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือกำลังเดินทางลงใต้ บุกโจมตีอย่างฮึกเหิม! กระหม่อมจำเป็นต้องออกเดินทางเดี๋ยวนี้ เพื่อเร่งเดินทางให้ทันทัพใหญ่พ่ะย่ะค่ะ! มิเช่นนั้น ไม่มีนายพลคอยสั่งการ เกรงว่าจิตใจของเหล่าทหารจะไม่สงบ!ฮ่องเต้หวู่พยักหน้า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เจ้าก็รีบออกเดินทางโดยเร็วที่สุด!”จางไป่เจิงสีหน้าลำบากใจ “ฝ่าบาท ทัพใหญ่ออกศึก ปูนบำเหน็จรางวัลให้สามเหล่าทัพ บรรดาพลทหารจึงจะมีขวัญกำลังใจ ต่อสู้กับศัตรูอย่างกล้าหาญ! แต่ทหารรักษาพระองค์ไม่ได้เบี้ยเลี้ยงมาสามเดือนแล้วพ่ะย่ะค่ะ...”ฮ่องเต้หวู่กล่าวอย่างไม่พอใจ “ถ้าหากไม่ใช่เพราะทางใต้น้ำท่วม เพื่อสงเคราะห์ผู้ประสบภัย จึงนำเงินออกมาจนเกลี้ยงท้องพระคลัง! เราจะค้างจ่ายเงินเดือนของเหล่าทหารได้อย่างไร? แต่บัดนี้ เงินของราชสำนักขัดสนรุนแรง ท้องพระคลังว่างเปล่า นำเงินออกมาไม่ได้จริง
หลี่หลงหลินออกนอกวัง ก็ตรงมาที่ตระกูลซูทันทีที่เขาเดินเข้าประตู ก็เห็นซูเฟิ่งหลิงยังไม่ได้ถอดชุดเกราะ ในมือถือทวนเงิน เดินเข้ามาหาตนด้วยท่าทางอาฆาตครั้งนี้ หลี่หลงหลินฉลาดขึ้นแล้ว ตะโกนเสียงดัง “ฮูหยินผู้เฒ่าช่วยด้วย! ซูเฟิ่งหลิงจะฆ่าข้าอีกแล้ว!!”ฮูหยินผู้เฒ่าซูได้ยิ้นเสียงตะโกนของหลี่หลงหลิน ก็รีบเดินออกมาจากในห้อง กล่าวตำหนิ “นังหนูคนนี้ เป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก!”“ท่านย่า!”ซูเฟิ่งหลิงสีหน้าน้อยใจ “ครั้งนี้ ท่านขวางข้าไม่ได้! ข้าจะต้องฆ่าไอ้ชาติชั่วหลี่หลงหลินนี่ให้ได้!”ฮูหยินผู้เฒ่าซูขมวดคิ้ว “เหตุใดเจ้าจะฆ่าองค์ชายเก้าอีกแล้ว? ไม่พูดถึงว่าฝ่าบาทพระราชทานงานอภิเษก จะช้าหรือเร็วเขาก็ต้องเป็นสามีของเจ้าอยู่ดี! ย่าได้ยินมาว่า วันนี้เจ้านำทัพปราบกบฏ เลือดนองเต็มลานไป๋อวี้ น่าเกรงขามยิ่ง ยังสร้างความชอบอันใหญ่หลวงต่อหน้าพระพักตร์ของฝ่าบาทอีกด้วย!”“ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นความชอบขององค์ชายเก้า!”ซูเฟิ่งหลิงโมโหยิ่งกว่าเดิม “ถูกต้อง ข้ากับบรรดาแม่ทัพและพลทหารตระกูลซูต่อสู้อย่างยากลำบาก กว่าจะทำให้ความวุ่นวายสงบลงไม่ง่ายเลย ฝ่าบาททรงมีความสุขมาก ทรงตรัสว่าจะประทานรางวัลให้! ผลสุดท้าย ก็
“จบราชโองการ!” เว่ยซวินอ่านราชโองการหลี่หลงหลินรับราชโองการ “ลูกขอบพระทัยความเมตตาของเสด็จพ่อ! ทรงอายุยืนหมื่นปี หมื่นปี! หมื่น ๆปี!”สำหรับราชโองการฉบับนี้ อย่างไรเสียหลี่หลงหลินก็รู้ล่วงหน้าแล้ว จึงไม่รู้สึกประหลาดใจเลยสักนิดคนตระกูลซูกลับตกตะลึงกันไปหมดโดยเฉพาะอย่างยิ่งซูเฟิ่งหลิง เรียกได้ว่าไม่กล้าที่จะเชื่อหูของตนเองฝ่าบาททรงพระราชทานชุดกินเลน นี่ยังไม่เท่าไหร่ ถือว่าเป็นของรางวัลปกติปัญหาคือ หลี่หลงหลินไอ้ชาติชั่วนี่ คิดไม่ถึงว่าจะถูกฝ่าบาททรงแต่งตั้งให้เป็นแม่ทัพยกทัพออกศึกไปยังดินแดนทางตอนเหนือ สร้างกองทัพทหารตระกูลซูขึ้นมาใหม่?หลี่หลงหลินร้องขอรางวัลที่มากเกินไปขนาดนี้กับฝ่าบาท แต่ฝ่าบาทกลับทรงรับปากจริง ๆอย่างนั้นหรือ?เป็นไปได้อย่างไรกัน?แต่ว่า ราชโองการอยู่ตรงหน้าแล้ว ไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าพวกนางไม่เชื่อ!“แค่ก ๆ...”เมื่อเว่ยซวินเห็นว่าคนของตระกูลซูไม่ยอมกล่าวขอบคุณ จึงกระแอมสองทีเพื่อเป็นการเตือนสติฮูหยินผู้เฒ่าซูราวกับเพิ่งตื่นจากความฝัน เพิ่งฟื้นคืนสติ รีบพาคนตระกูลซูคุกเข่าพร้อมกล่าวขอบคุณ “ฝ่าบาทอายุยืนหมื่นปี หมื่น ๆ ปี!”เว่ยซวินพยักหน้า “ลุกขึ้
เมื่อเห็นผู้หญิงคนนี้ หลี่หลงหลินก็รู้สึกตื่นตระหนกถึงแม้ว่าซูเฟิ่งหลิงจะสวยงามมาก แต่ที่มีมากกว่าคือความองอาจผ่าเผยหรือพูดอีกอย่างว่า นางไม่ได้มีความเป็นกุลสตรีเท่าใดนักแต่หญิงสาวตรงหน้า เป็นคนละขั้วกับซูเฟิ่งหลิงสวมกระโปรงยาว ใบหน้าแบบฉบับที่งดงามละเอียดอ่อน รูปร่างเพรียวบางสง่างาม เต็มไปด้วยเสน่ห์ของหญิงสาวที่โตเป็นผู้ใหญ่“นางเป็นใคร?”หลี่หลงหลินตกตะลึง “คนที่งามกินใจคนเช่นนี้ หรือว่าจะเป็นพี่สาวของซูเฟิ่งหลิง? ไม่ใช่สิ! ซูเฟิ่งหลิงเป็นสายเลือดคนสุดท้ายของตระกูลซูไม่ใช่หรือ?”ฮูหยินผู้เฒ่าซูอธิบายพร้อมรอยยิ้ม “องค์ชายเก้าอาจจะยังไม่ทราบ! นางคือลั่วอวี้จู๋พี่สะใภ้ใหญ่ของท่าน นอกจากนางแล้ว ท่านยังมีพี่สะใภ้อีกหลายคนที่ไม่ได้อยู่บ้าน ไว้มีโอกาสค่อยพามาแนะนำให้ท่านรู้จัก!”หลี่หลงหลินเข้าใจทันที “ข้าคิดว่าเป็นพี่สาวเสียอีก คิดไม่ถึงว่าจะเป็นพี่สะใภ้!”ซูเฟิ่งหลิงเป็นลูกสาวคนเล็กสุดของตระกูลซู นางยังมีพี่ชายอีกหลายคนสวรรค์ไม่มีตา ให้ผู้ชายทั้งหมดของตระกูลซูต้องตายในสนามรบ สละชีพเพื่อชาติ เหลือไว้แต่เด็กกำพร้าและแม่หม้ายลั่วอวี้จู๋หญิงสาวที่หน้าตางดงามและอ่อนเยาว์แบบนี้
“ลูกรัก”“ดื่มเหล้าพิษจอกนี้!”“แม่ร่วมเดินสู่ยมโลกพร้อมกับเจ้า!”หลี่หลงหลินลืมตาขึ้น พบว่าตนอยู่ในชุดนักโทษ ถูกขังอยู่ในคุกที่มืดมิดหญิงงามในชุดชาววังแสนสง่า ร่ำไห้ดั่งสาลี่ต้องหยาดพิรุณ น้ำตานองหน้า มือถือจอกทอง ดวงหน้างามสะพรั่งเปี่ยมไปด้วยความสิ้นหวังชั่วพริบตา ความทรงจำมากมายพรั่งพรูเข้ามาในความคิด!ราชวงศ์ต้าเซี่ย ราชวงศ์หนึ่งที่ไม่มีในหน้าประวัติศาสตร์!ข้าทะลุมิติกลายมาเป็นองค์ชายเก้า!หญิงงามในชุดชาววังตรงหน้า คือมารดาของข้า พระชายาโหรวสตรีที่ฮ่องเต้หวู่ทรงโปรดปรานมากที่สุด!ผู้สืบเชื้อสายแห่งราชวงศ์ สมาชิกราชสกุล ร่ำรวยสมบัติวิบูลย์ทรัพย์ สระสุราเมรัยพงไพรเนื้อ หญิงงามละลานตา ช่างเป็นสิ่งที่ผู้คนเสาะแสวงเสียเนี่ยกระไร!ทว่าหลี่หลงหลินกลับไม่ดีใจแม้แต่น้อยชื่อเสียงเรียงนามขององค์ชายเก้าแย่มาก เป็นเศษสวะที่ทุกคนทราบกัน!ไม่เพียงแค่นี้เขายังทำความผิดร้ายแรง ทำให้ฮ่องเต้หวู่พิโรธ สังหารสายเลือดเพื่อธำรงไว้ซึ่งความยุติธรรม!เสือถึงร้ายก็ไม่กินลูกตัวเอง!ต้องเป็นความผิดบาปใดกัน ทำให้ฮ่องเต้หวู่ไม่เห็นแก่ความเป็นพ่อเป็นลูก จำต้องสังหารตนให้ได้?ความทรงจำของหลี่
หลี่หลงหลินขมวดคิ้วเป็นปมคิดไม่ถึงว่า ตนเกิดเป็นมนุษย์มาถึงสองชาติภพ ต้องเผชิญกับเหตุการณ์สิ้นหวังเช่นนี้!ความคิดความอ่านของฮ่องเต้หวู่ยากจะหยั่งถึง จิตใจลึกลับซับซ้อนดั่งเหวเสมือนทะเลราชวงศ์ต้าเซี่ย เต็มไปด้วยขุนนางน้อยใหญ่ ที่เปี่ยมไปด้วยความสามารถ ฉลาดปราดเปรื่องดูไม่ออกหรือว่า ตนถูกปรักปรำ?พวกเขาต่างรู้ดีแก่ใจ!ถึงขึ้นที่ว่า แม้แต่แม่ทัพผู้เฒ่าซูก็ตระหนักรู้ว่า เป็นฝีมือของขุนนางชั้นสูงในราชสำนักที่ปล่อยข่าวรั่วไหล ทำให้ทหารตระกูลซูตกอยู่ในวงล้อม นำมาซึ่งความพ่ายแพ้!ดังนั้น แม่ทัพผู้เฒ่าซูจึงสู้สุดชีวิต ปกป้องและพาตนเองตีฝ่าวงล้อมออกมา!เพียงแต่น่าเสียดาย แม่ทัพผู้เฒ่าซูสู้รบเพียงลำพัง จนหมดแรงแล้วสิ้นใจในที่สุดก่อนตาย เขาทิ้งจดหมายเขียนด้วยเลือดไว้หนึ่งฉบับ ให้ตนนำไปให้ฮ่องเต้หวู่ เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์!หลี่หลงหลินรีบกุมแผ่นอก พบว่าจดหมายเขียนด้วยเลือดยังอยู่ เขาจึงค่อยโล่งอก!จดหมายเขียนด้วยเลือดฉบับนี้ เป็นความหวังเดียวในการพลิกชะตาชีวิตของตน!ทว่าหลี่หลงหลินคิดทบทวนหลายครั้ง เขาไม่คิดจะเอาจดหมายเขียนด้วยเลือดฉบับนี้ออกมา แล้วให้ฮ่องเต้หวู่โดยตรงเหตุผลนั
เมืองหลวงจวนตระกูลซูพรึ่บ!ณ ลานกลางจวน ลำแสงสีเงินเคลื่อนผ่าน!นั่นไม่ใช่สายฟ้า แต่เป็นลำแสงสะท้อนจากหอกยาว!เงาตามติดการเคลื่อนไหวของหอก หอกพุ่งตัวดุจดั่งมังกร!นางสวมเสื้อเกราะ ด้านหลังมีผ้าคลุมสีแดงโบกสะบัด ไม่ได้สวมหมวกเกราะ ผมยาวสลวยถึงกลางหลังมัดรวบเป็นหางม้า พริ้วไหวขึ้นลงวีรชนผู้กล้าหาญ สตรีไม่แพ้บุรุษ!สตรีผู้นั้นคือซูเฟิ่งหลิงหลานสาวแม่ทัพผู้เฒ่าซู!ตึ้ง!หอกยาวในมือซูเฟิ่งหลิงทิ่มแทงด้วยความรุนแรง เจาะทะลุหุ่นไม้ แตกเป็นเสี่ยงๆ!บนศีรษะของหุ่นไม้มีแผ่นกระดาษติดไว้ สามตัวอักษร...หลี่หลงหลิน!หญิงสาวข้างกายปรบมือ “คุณหนู วิชาหอกของคุณหนูพัฒนาขึ้นอีกแล้วเจ้าค่ะ!”ซูเฟิ่งหลิงกำหมัดแน่น ทรวงอกอิ่มกระเพื่อมขึ้นลงอย่างแรง ดวงตาหงส์น้ำตารื้น พูดด้วยความโมโห “วิชาหอกเก่งกาจ มีประโยชน์อะไร? ข้าเจ็บใจที่ไม่อาจสังหารไอ้คนสารเลวหลี่หลงหลินด้วยตนเอง ไม่อาจแก้แค้นให้ตระกูลซูที่จงรักภักดีได้!”พวกสตรีได้ยินเช่นนั้น ต่างก้มหน้าลง สีหน้าฉายความโกรธเคืองตระกูลซูจงรักภักดีทุกชั่วอายุคน ภักดีต่อต้าเซี่ย!เพราะคนสารเลวหลี่หลงหลิน ทำให้ผู้ชายของตระกูลซูตายอย่างอนาถ เหลือเพียงห