บทที่ 54

นางหลิ่วเริ่มพูดจาเลยเถิด นางพูดเป็นเรื่องเป็นราวจนสุดท้ายกล่าวว่า “ข้าก็คงไม่ทรยศนายท่าน ยอมรับคำขอไร้ยางอายของเจ้า ปล่อยให้เจ้าขืนใจข้า!”

ทันใดนั้นทั่วทั้งห้องเงียบเป็นป่าช้า

“ให้ตายเถอะ นางหลิ่วสวมหมวกเขียว1 ให้ท่านโหวเสิ่นแล้ว” ไม่มีใครคาดคิด เดิมทีพวกเขามาเข้าร่วมงานวันเกิดของไท่เฟย สุดท้ายได้มาเห็นเรื่องน่าอายของตระกูลเสิ่น

เสิ่นจิ้นหงุดหงิดใจมาก แต่เขารู้ว่าหลิ่วอี๋เหนียงจะก่อเรื่องไปเรื่อย ๆ เพื่อเป้าหมายแล้วนางไม่เกี่ยงวิธี ด้วยเหตุนี้เขาจึงไม่สนใจนาง เพียงแค่มองเวินซื่อไห่กล่าวว่า “เวินซื่อไห่ ข้าให้โอกาสเจ้าอธิบายครั้งหนึ่ง!”

เวินซื่อไห่ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร “ไม่ใช่นะท่านโหว ไม่ใช่อย่างที่นางหลิ่วพูด ไม่ต้องพูดถึงเรื่องปลอมแปลงหนังสือสมรสเลย แค่จดหมายล้วนเป็นลูกน้องในหอตำราเป็นคนเขียน กระหม่อมไม่ได้เขียน!”

“ความหมายของเจ้าก็คือเจ้าไม่ได้เป็นคนทำหนังสือสมรสหรือ?”

องค์ชายสามยังคิดจะช่วย

ถึงอย่างไรเวินซื่อไห่สำคัญกับเขามาก สำคัญยิ่งกว่าหลิ่วอี๋เหนียงกับซ่งหว่านฉิงมาก

แต่หลิ่วอี๋เหนียงจะยอมปล่อยตัวเองตายได้อย่างไร?

ไม่รอเวินซื่อไห่พูด หลิ่วอี๋เหนียงก็ร้องไห้โวยวายกล่าวว