บทที่ 53

คนคนนี้ไม่ได้สูงมากนัก สวมชุดสีเขียว ในความเป็นบัณฑิตนั้นยังแฝงด้วยกลิ่นเหม็นทองแดง ค่อนข้างเป็นคนพิเศษ

เพียงแต่ตอนนี้เขาถูกโยนไว้ที่พื้น จึงรู้สึกมึนงง หันมองรอบด้าน ท้ายที่สุดสายตามองไปที่ใบหน้าขององค์ชายสาม

เสิ่นอวี้ก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่มองตามสายตาของเขาไปทางองค์ชายสาม

จากที่นางรู้มาคนคนนี้ถูกคนขององค์ชายสามพามาจากเจียงหนาน หอตำราซื่อไห่ที่เปิดในเมืองหลวงก็มีองค์ชายสามเป็นคนลงทุนให้ นับได้ว่าเป็นกิจการขององค์ชายสาม

ชาติก่อนคนคนนี้ซ่อนตัวอยู่ในหอตำราซื่อไห่ตลอด จนกระทั่งองค์ชายสามให้เขาปลอมแปลงราชโองการ และวางยาพิษสังหารฮ่องเต้ เขาถึงได้เปิดเผยตัวออกมา สำหรับในเวลาต่อมาถูกองค์ชายสามสังหารปิดปากหรือไม่ เสิ่นอวี้ไม่รู้

แต่ครั้งนี้...

เสิ่นอวี้หลี่ตาแคบ ไม่รู้ว่าสายตาที่เขามององค์ชายสาม จะสร้างความกังวลให้ฮ่องเต้ได้หรือไม่ องค์ชายสามสีหน้าน่าเกลียดมาก ตะโกนออกมา “เห็นฮ่องเต้แล้วยังไม่ทำความเคารพอีก มาจ้องข้าทำไม!”

เป็นการเตือนและเป็นการข่มขู่ด้วย

เสิ่นอวี้เหลือบมองฮ่องเต้

เป็นอย่างที่คิดนางเห็นดวงตาของฮ่องเต้เผยความหม่นหมอง มองไปทางองค์ชายสาม จากนั้นถึงมองเวินซื่อไห่

เสิ่นอ