บทที่ 76

เสิ่นอวี้โบกมือเพื่อให้ตังกุยหยุด

เหลียนเฉียวก้มหน้าอยู่กับพื้น ไม่กล้าปิดบังอะไรอีก เพราะนางพบว่าหากคืนนี้นางไม่พูด นางคงต้องถูกตีจนตายแน่ ไม่ว่าจะเป็นเสิ่นฉือหรือว่าเสิ่นอวี้ สีหน้าล้วนดูเงียบขรึม ไม่มีสีหน้าความเมตตาเลยสักนิด

นางก้มศีรษะลงอย่างสั่นเทา แล้วเอ่ยว่า “มือสังหารเป็นคนที่บ่าวปล่อยเข้ามาเองเจ้าค่ะ แต่บ่าวรู้เพียงแค่ว่าเขาแซ่เจียง คุณชายเจียง นอกจากนั้นก็ไม่รู้อะไรเลย”

“คุณชายเจียงหรือ?”

เสิ่นอวี้ขมวดคิ้วเล็กน้อย “เจ้ารู้จักเขาได้อย่างไร? เหตุใดต้องช่วยเขา?”

“มีข้อสงสัยหรือ?” เสิ่นฉือเห็นสีหน้าของนาง จึงหันหน้าไปกระซิบข้างหู

เสิ่นอวี้เอ่ยด้วยเสียงต่ำ “มือสังหารเป็นผู้หญิง ผู้หญิงที่ปลอมตัวเป็นผู้ชาย แต่ยังมีลักษณะนิสัยของผู้หญิงค่อนข้างชัดเจน”

เสิ่นฉือกระจ่าง

และเพียงฟังเสียงร้องห่มร้องไห้ของเหลียนเฉียว “สามวันก่อน แม่ของบ่าวไม่สบาย ไม่มีเงินซื้อยา บ่าวจึงไปขอความช่วยเหลือจากคุณหนูซ่งและหลิ่วอี๋เหนียง แต่ถูกปฏิเสธ เมื่อถึงทางตัน คุณชายเจียงได้เข้ามาช่วยบ่าวจ่ายค่ายา บ่าว บ่าว จึง..........”

“จ่ายเงินให้ที่ไหน?”

เสิ่นอวี้ไล่ถาม

เหลียนเฉียวตอบ “หอ หอจี้ส