Share
บทที่ 81
Related chapter
อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 82
“พูดเรื่องของเจ้าก่อน" รูม่านตาของเสิ่นอวี้หดตัวลงเล็กน้อยเมื่อนางเห็นสิ่งนี้ หัวใจที่เจ็บปวดชินชาไปนานแล้ว เพียงแต่ในเมื่อนางปกป้องซ่งหว่านฉิง เช่นนั้นก็ต้องเริ่มจากนางก่อน “ท่านในฐานะอนุของจวนโหว กลับไปมีสัมพันธ์กับเวินซื่อไห่ ผิดหลักเจ็ดประการ จวนโหวสามารถขับไล่ท่านออกไปได้!” เดิมทีนางแค่อยากล่อลวงหลิ่วอี๋เหนียง แต่สุดท้ายวันนี้นางก็พูดภายใต้สายตาของทุกคนที่จับจ้องว่าตนเป็นชู้กับเวินซื่อไห่ซึ่งเรื่องนี้ก็ไม่สามารถกลับคำพูดได้ การถูกไล่ออกจากจวนโหวเป็นเพียงเรื่องที่ไม่ช้าก็เร็วต้องเกิดขึ้น นางพูดเรื่องนี้ออกมาเพราะนางน่าจะมีแผนอะไรในใจ แต่ปฏิกิริยาของนางดูเหมือนจะไม่ได้เตรียมพร้อมไว้ทุกอย่าง ทันทีที่นางได้ยินคําพูดของเสิ่นอวี้นางก็ร้อนรน แล้วเอ่ยว่า "เจ้าพูดอะไร? เจ้ากําลังจะไล่ข้าออกไปหรือ? ข้าเป็นแม่ของเจ้านะ! ” "ข้าต่างหากที่ต้องการไล่เจ้าออกไป!" ฮูหยินใหญ่ขัดจังหวะของนาง "นางหลิ่ว เจ้าไม่สั่งสอนบุตรให้ดี และพยายามกระตุ้นให้นางทําสิ่งที่ไม่น่าเชื่อถือ มีแม่แท้ๆที่ไหนทำเช่นนี้บ้าง!” "ข้าไม่เพียงแต่จะไล่เจ้าออกไป แต่ข้าจะให้รางวัลเจ้าด้วยการโบยสามสิบไม้กระดาน!"
อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 83
“เจ้าพูดว่าอะไรนะ" ทันใดนั้นซ่งหว่านฉิงก็ตะโกนออกมาเสียงสูงปี๊ดราวกับเป็นแมวถูกเหยียบหาง "เสิ่นอวี้ เจ้าต้องการให้ข้าเป็นสาวใช้งั้นหหรือ?” ตั้งแต่เข้ามาในจวนโหว นางก็เป็นคุณหนูรองแห่งจวนโหว อาหารเสื้อผ้าของนางไม่ได้ด้อยไปกว่าเสิ่นซินและเสิ่นอวี้เลย บางครั้งนางยังกดหัวเสิ่นอวี้ และยังมีสาวใช้อีกสี่คนให้เรียกใช้ อยู่ที่บ้านก็หยิ่งผยอง อยู่ข้างนอกดีใจจนเหลิง ใช้ชีวิตแบบนี้จนชินแล้ว ตอนนี้กลับจะให้นางเป็นสาวใช้? นางทนไม่ไหวแน่นอน! ซ่งหว่านฉิงจ้องไปที่เสิ่นอวี้ ดวงตาของนางสั่นระริกอย่างเกลียดชัง เสิ่นอวี้คุ้นเคยกับคนไม่ดีทุกประเภทแล้วจึงไม่ได้คํานึงถึงความเกลียดชังของนาง เพียงเอ่ยเบา ๆ ว่า" ไม่ใช่ว่าข้าต้องการให้เจ้าเป็นสาวใช้ แต่เจ้าเหมาะที่จะเป็นแค่สาวใช้เท่านั้น” "ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่เด็กในท้องของหลิ่วอี๋เหนียง ด้วยตัวตนของเจ้า แค่เป็นคนยกรองเท้าให้สาวใช้ของจวนโหวของข้าเจ้ายังไม่คู่ควรเลย หากเจ้าต้องการอยู่ต่อ เจ้าก็จงจําไว้ให้ดีว่าเจ้าเป็นใคร” อยู่ด้วยกันมานาน เสิ่นอวี้จะไม่รู้ได้ยังไงว่าซ่งหว่านฉิงภูมิใจในอะไรมากที่สุด? และสนใจอะไรมากที่สุด? นางมาจากภูมิหลังที่ต่ำต
อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 84
เสิ่นอวี้หัวเราะเยาะเย้ยด้วยดวงตาแวววาวจนทำให้คนใจสั่น ซ่งหว่านฉิงจ้องมองนางตาไม่กะพริบ ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความเกลียดชัง" เสิ่นอวี้ ข้าเป็นพี่น้องกับเจ้านะ........" "เจ้าไม่คู่ควร" เสิ่นอวี้ตัดบทของนาง พลางหันหน้าไปมองฮูหยินใหญ่ “ท่านแม่ข้าต้องรบกวนให้ท่านสั่งการออกไป ว่าต่อจากนี้ซ่งหว่านฉิงจะเป็นสาวใช้ในจวน ในช่วงเวลาปกติจะรับผิดชอบในการทําความสะอาดสวนหลังเรือนและห้องส้วม และดูแลหลิ่วอี๋เหนียง หากใครในจวนกล้าปฏิบัติต่อนางในฐานะคุณหนูรอง คนผู้นั้นต้องออกจากจวนโหว! ” ฮูหยินใหญ่มองนางด้วยความตกตะลึงเล็กน้อย เมื่อก่อนตอนซ่งหว่านฉิงอยู่ในจวนโหวก็สร้างเรื่องไว้มากมาย หลายปีก่อนยังมีพฤติกรรมลักเล็กขโมยน้อย เคยขโมยของมีค่าในจวนโหวไปทำขาย ถึงขั้นเคยพยายามปีนขึ้นเตียงเสิ่นฉือและเสิ่นลั่วเพื่อทำเรื่องสกปรกพวกนั้น แต่ทุกครั้งที่นางต้องการลงโทษซ่งหว่านฉิง เสิ่นอวี้ก็จะยืนอยู่ข้างซ่งหว่านฉิง แล้วแก้ตัวให้นาง ปฏิเสธที่จะเชื่อว่าซ่งหว่านฉิงจะทําเรื่องแบบนั้น แม้ว่าในภายหลังนางจะแสดงหลักฐานว่าซ่งหว่านฉิงขโมยสิ่งของจริง แต่นางก็จะโต้แย้งว่าสาเหตุที่ซ่งหว่านฉิงเป็นแบบนั้น แค่เพราะนางไ
อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 85
"ท่านป้า” ซ่งหว่านฉิงคว้าแขนเสื้อของนางไว้อย่างเศร้าโศก น้ำตาร่วงหล่นเป็นทาง แล้วจู่ๆ นางก็พบว่าการตั้งครรภ์ของนางหลิ่วนั้นเป็นเรื่องดี ดังนั้นนางจึงแสร้งทําเป็นน่าสงสาร และพูดว่า:"หากไม่ได้จริงๆก็ช่างเถอะ อย่างไรเสียภูมิหลังของข้าก็ต่ำต้อย พ่อและแม่ของข้าก็ตายไปแล้ว......" "ฉิงเอ๋อร์!" เมื่อได้ยินคำพูดนี้หลิ่วอี๋เหนียงก็น้ำตาไหล นางเอ่ยด้วยเสียงสั่นเทา "ฉิงเอ๋อร์ อย่าดูถูกตัวเอง เจ้าเป็นเด็กดีที่สุดในใจของป้าเสมอ!” ขณะที่พูด นางก็หันหน้าไปมองฮูหยินใหญ่ สายตาเปลี่ยนเป็นเฉียบคม "นางกู้ เช่นนั้นก็ให้ฉิงเอ๋อร์อยู่เคียงข้างข้าและดูแลข้าเถอะ! หรือไม่วันนี้ข้าก็ตายอยู่ตรงนี้ ข้าจะดูสิว่าถ้าเรื่องนี้ถูกแพร่งพรายออกไปเจ้าจะทําอย่างไร! ” ฮูหยินใหญ่ตัวสั่นด้วยความโกรธ ถ้านางหลิ่วไม่ท้อง วันนี้ตนต้องฆ่านางให้ตายแล้วไม่ต้องพูดอะไรกันแล้ว แต่ตอนนี้กลับทำไม่ได้ ตอนนี้ถ้านางหลิ่วตายอยู่ที่นี่ แล้วข่าวลือแพร่กระจายออกไปว่านางอิจฉาและกระทำการรุนแรงกับทายาทของท่านโหว ต่อไปนางจะอยู่ได้ยังไง? เมื่อเห็นสิ่งนี้ เสิ่นอวี้ยืนขวางอยู่ต่อหน้าฮูหยินใหญ่ พลางมองไปที่นางหลิว:" หลิ่วอี๋เหนียง เ
อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 86
"นางหลิ่ว เจ้าหลอกท่านโหวมานานหลายปี ครั้งนี้คงไม่ง่ายที่จะใช้แล้ว!" สุดท้าย ฮูหยินใหญ่จ้องมองนาง แล้วพูดทิ้งท้ายไว้ประโยคหนึ่งอย่างหนักแน่น ในที่สุด เด็กในท้องของนางหลิ่วก็ทําให้นางไม่สามารถทําอะไรได้ ถึงในใจจะโกรธมาก แต่ทำได้แค่ต้องอดทน เปลือกตาของนางหลิ่วกระตุกรุนแรง เมื่อเห็นว่าหน้าถูกเปิดโปงแล้ว ก็พูดอย่างไม่สะทกสะท้านว่า: “เช่นนั้นก็รอให้ท่านโหวกลับมาก่อนแล้วค่อยว่ากัน” หลังพูดจบ นางมองไปที่เสิ่นอวี้อย่างลึกล้ำ ท้องฟ้ามืดมากแล้ว เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่เพิ่งอายุสิบห้าปีกําลังยืนอยู่ใต้ชายคา ร่างกายถูกห้อมล้อมไปด้วยแสงดาวสว่างไสว สายตาคู่นั้นลุ่มลึกจนไม่เห็นก้นบึ้ง ราวกับเป็นบ่อน้ำเก่าๆสองบ่อ ที่ทำให้หัวใจคนหนาวเหน็บ นางหลิ่วไม่เข้าใจว่าทําไมนางถึงกลายเป็นคนใจเย็นไปได้ตั้งแต่ฟื้นตื่นจากอาการบาดเจ็บที่ตกเขาเยี่ยนหนาน แล้วเปลี่ยนไปเป็นคนจิตใจเย็นชา? นางไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ยังจําได้ว่าตนทำนิสัยเสียเล่นลูกไม้อย่างหน้าด้านๆ เพื่อให้เสิ่นจิ้นสัญญากับนางว่าจะทําให้ฉิงเอ๋อร์เป็นคุณหนูรองของจวนโหว โดยการแขวนคอตัวเอง นางตกใจมากจนร้องไห้น้ำตาไหล กอดขาของนางไว้และขอร้องนางครั้
อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 87
ในเวลานั้น นางตีตัวออกห่างต่อญาติพี่น้อง ญาติที่มีรอบตัวนางคือนางหลิ่ว ซ่งหว่านฉิงและองค์ชายสาม แต่องค์ชายสามเลือกที่จะอยู่กับซ่งหว่านฉิง นางหลิ่วเลือกที่จะอวยพรให้พวกเขา มีเพียงนางเท่านั้นที่ถูกทอดทิ้ง ให้เป็นไปตามชะตากรรม ชะตากรรมคือต่อมาองค์ชายสามและซ่งหว่านฉิงตั้งข้อหาว่านางฆ่าฮ่องเต้องค์ก่อน นางเสียชีวิตอย่างน่าสังเวช และส่งผลกระทบต่อจ้านอวิ๋นเซียว ไม่เพียงแต่ทําให้ดวงตาบอดเท่านั้น แต่ยังถูกทุบตีจนตายด้วย! ตอนนี้ นางหลิ่วถามนางว่าทําไมตนถึงทําแบบนี้กับนาง? "ฮะ" เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เสิ่นอวี้หลุบสายตาลงต่ำแล้วหัวเราะ นางหลิ่วขมวดคิ้วเป็นปม จ้องมองนางราวกับเห็นผี ยิ่งเห็นนางค่อยๆ เงยหน้าขึ้น มองมาทางนาง และพูดว่า "คนนั้นก็ท่านแม่ คนนี้ก็แม่เล็ก จะตัดเนื้อก้อนไหนออกไป มันก็เจ็บปวดหัวใจด้วยกันทั้งนั้น ท่านแม่เลี้ยงดูข้ามาหลายปีแล้ว นางปฏิบัติต่อข้าดีกว่าที่ท่านปฏิบัติต่อข้าอีก ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาข้าอยู่เคียงข้างท่าน และถือได้ว่าเป็นการขอบคุณท่านที่ให้กําเนิดข้า เลี้ยงดูข้า จากนี้ไปข้าควรให้กตัญญูต่อท่านแม่ ส่วนท่าน......" สายตาของเสิ่นอวี้ตกลงบนใบหน้าของซ่งหว่านฉิงแ
อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 88
ในขณะที่นางกําลังจะคัดค้าน ซงลู่ได้ก้าวไปข้างหน้าหลายก้าว และตบหน้านางไปฉาดหนึ่ง! เดิมทีใบหน้าของซ่งหว่านฉิงที่ถูกตบเป็นหัวหมู ทันใดนั้นก็แดงและบวมขึ้น จนผิวหนังแทบจะแตกออก "เสิ่นอวี้ เจ้าต้องการจะทําอะไรกันแน่!" เมื่อนางหลิ่วเห็นอย่างนั้นก็โกรธจัด นางหันหน้าไปถลึงตาจ้องหน้าเสิ่นอวี้อย่างดุร้าย เสิ่นอวี้ตะคอกเสียงสั่น" ข้าเป็นเจ้านายของจวนโหว สั่งสอนบทเรียนให้บ่าวรับใช้คนหนึ่ง หลิ่วอี๋เหนียงมีความคิดเห็นหรือ? อีกอย่างจะว่าไป บ่าวรับใช้ของเรือนท่านเองแต่ไม่อบรมสั่งสอนให้ดี เช่นนั้นข้าก็จะใจดีสั่งสอนแทนท่านเอง! ” “......” หลิ่วอี๋เหนียงโกรธมากจนแทบตาย นางลืมเรื่องนี้ไปแล้ว คืนนี้ซ่งหว่านฉิงกลายเป็นบ่าวรับใช้ของเรือนเสาหวา ต่อไปนางจะไม่ได้เป็นคุณหนูรองของตระกูลเสิ่นอีก ความเป็นลูกพี่ลูกน้องก็ยิ่งไม่มีแล้ว เพราะนางเป็นแค่อนุภรรยาคนหนึ่ง ลูกสาวของญาติของอนุภรรยาจะเปรียบเทียบกับลูกสาวของจวนโหวได้อย่างไร? วันนี้ถ้าซ่งหว่านฉิงกล้าขัดแย้งกับใครในเรือนนี้อีก แม้นางก็จะถูกตีจนตายก็ไม่ถือว่าไม่มีเหตุผล! นางได้แต่ก้มหน้าปลอบซ่งหว่านฉิง "ฉิงเอ๋อร์ เจ้าต้องอดทนนะ สถานการณ์ไม่ม
อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 89
“......” หลายคนในเรือนหันมองหน้ากัน ฮูหยินใหญ่และเสิ่นฉือเหลือบมองตากันและกัน ทั้งคู่ต่างเห็นแววตาเหลือเชื่อของกันและกัน นางหลิ่วอุทานด้วยความตกใจออกไปโดยตรงว่า "เจ้าจะแต่งงานกับท่านอ๋องหมิงหยางจริงหรือ?” เสียงในลำคอของนางสั่นเครือ หากเป็นเมื่อก่อน เสิ่นอวี้คงจะรู้สึกว่าที่นางหลิ่วตื่นตระหนกมากขนาดนี้เพราะนางกลัวว่าตนจะแต่งงานกับอ๋องหมิงหยางคนที่ "หยาบคายและหยิ่งผยอง" แล้วจะถูกเขาทำให้เสียใจ และยังต้องปลอมนางหลิ่วไปอีกพักใหญ่ แต่ตอนนี้ กลับเข้าใจอย่างชัดเจนว่านางหลิ่วแค่ต้องการให้ซ่งหว่านฉิงแต่งงานแทนนาง เสิ่นอวี้เหลือบมองไปที่ซ่งหว่านฉิงที่ถูกขวางอยู่หน้าประตู และไม่สามารถออกไปได้ แล้วเอ่ยว่า "ข้ามีหนังสือสัญญาแต่งงานกับเขาตั้งแต่ข้ายังเด็ก การจะแต่งงานกับเขาก็ถูกต้องแล้ว อย่างไรก็ตามก่อนหน้านี้แม่เล็กของข้าพูดต่อหน้าข้าหลายครั้งว่าองค์ชายสามดีมากแค่ไหน แต่ข้าคิดว่าเขาเป็นแค่คนขี้ขลาด ในงานเลี้ยงวันเกิดของไท่เฟยเฒ่าวันนี้ ข้าถามเขาว่าเขากล้าแต่งงานกับข้าหรือไม่ เขากลับปฏิเสธที่จะพูดว่า 'กล้า'” "สามีเช่นนี้ ข้าขอไม่แย่งกับลูกพี่ลูกน้องแล้วล่ะ แม่เล็กไม่ดีใจหรือ?" หลิ
Latest chapter
- อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 100
- อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 99
- อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 98
- อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 97
- อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 96
- อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 95
- อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 94
- อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 93
- อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 92
