Share

บทที่ 18

“คุณอยู่ที่ไหนกันแน่?”

ฉินปิงเยว่กัดฟัน และพูดทั้งน้ำตาว่า “ตราบใดที่คุณสามารถช่วยปู่ของฉันได้ ฉันฉินปิงเยว่ก็เต็มใจที่จะปรนนิบัติพัดวีให้คุณทุกอย่าง”

และในเวลานี้เอง โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น เธอรีบกดรับสายอย่างแทบจะรอไม่ไหว “เฉินเอ้อโกว่ ปะเป็น……เป็นไงบ้าง? หาคนนั้นเจอหรือยัง?”

“คุณหนูฉิน ผมเจอแล้วครับ คนคนนั้นบอกว่าพวกคุณจะต้องไปที่ห้องส่วนตัวหมายเลข 802 ของโรงแรมรอยัลด้วยตัวเอง เพื่อขอโทษเขาครับ” คนปลายสายพูดอย่างรวดเร็ว

พอได้ยินแบบนี้ ฉินปิงเยว่ไม่เพียงจะไม่ได้โกรธ แต่กลับร้องไห้อย่างดีใจออกมา แล้วพูดขึ้นว่า “ได้ ๆ ๆ ”

“เข้ามา ไปเตรียมรถ แล้วรีบไปที่โรงแรมรอยัลกัน!”

ณ ห้องส่วนตัวหมายเลข 802 ของโรงแรมรอยัล

บนโต๊ะกระจกทรงกลมขนาดใหญ่ เต็มไปด้วยอาหารสุดหรูมากมายหลายชนิด รวมถึงไวน์ชื่อดังอีกจำนวนหนึ่ง

หวังซวี่ที่สวมชุดสูทและรองเท้าหนังยกแก้วไวน์แดงขึ้นมา ก่อนจะยืนขึ้นแล้วพูดกับชายวัยกลางคนที่อยู่ไกลออกไปว่า “ประธานเฉิน แก้วนี้ผมขออวยพรให้ท่านครับ ขอบคุณที่ท่านให้เกียรติมางานเลี้ยงในวันนี้ครับ”

“ผมขอดื่มให้ก่อนตามมารยาทนะครับ”

โดยไม่รอให้ประธานเฉินตอบ เขาก็ดื่มไวน์แดงหนึ่งแก้วรวดเดียวหมดอย่างกล้าหาญ

ไม่ใช่เพื่อสิ่งอื่นใด แต่เพียงเพราะประธานเฉินที่ชื่อเฉินติงเทียนผู้นี้ เป็นผู้จัดการทั่วไปของตี้หาวกรุ๊ปนั่นเอง

เฉินติงเทียนสวมชุดสูทที่สั่งตัดพิเศษ บนมือสวมปาเต็ก ฟิลลิปป์อันล้ำค่า และใบหน้าก็เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง

เขาไม่มองหวังซวี่เลยด้วยซ้ำ แต่หันไปมองถังรั่วเวยที่อยู่ข้าง ๆ หวังซวี่ แล้วพูดด้วยดวงตาที่เร่าร้อนว่า “ผู้จัดการหวัง สาวงามคนนี้คือ?”

เขาชอบสาวงามจนติดเป็นนิสัย และคิดว่าคงจะทำอย่างว่ากับผู้หญิงมานับไม่ถ้วน และพอเห็นถังรั่วเวยแล้ว จึงอดที่จะหวั่นไหวขึ้นมาไม่ได้

“ประธานเฉิน เธอคือถังรั่วเวยเพื่อนร่วมงานของผมเองครับ ครั้งนี้ผมพาเธอออกมาดูงานด้วยน่ะครับ”

หวังซวี่พูดจบ ก็รีบขยิบตาให้ถังรั่วเวยทันที

พอถังรั่วเวยเข้าใจแล้ว ก็ยกแก้วไวน์แดงขึ้นแล้วกล่าวทำความเคารพมาแต่ไกล “ประธานเฉิน ฉันชื่อถังรั่วเวย ฉันขออวยพรให้แก่ท่านนะคะ”

“ดูเหมือนคุณถังจะไม่ค่อยเข้าใจกฎในที่ทำงานนะครับ?” สีหน้าของเฉินติงเทียนเคร่งขรึมขึ้น และแสร้งทำเป็นไม่พอใจ “มีที่ไหนกันดื่มอวยพรให้ลูกค้าไกลขนาดนี้?”

“ขะ……ขอโทษค่ะ……”

ใบหน้าอันงดงามของถังรั่วเวยเปลี่ยนไป แล้วรีบเดินไปหาเขาโดยถือแก้วไวน์ไปด้วย พร้อมกับพูดอย่าระมัดระวังว่า “ประธานเฉิน ฉันขออวยพรให้ท่านนะคะ”

จากนั้นเธอก็เลียนแบบการกระทำของหวังซวี่ ดื่มหมดในรวดเดียว เป็นผลให้เธอสำลักจนไอขึ้นมา ทำให้ใบหน้ารูปไข่ของเธอแดงระเรื่อ ดูแล้วน่าหลงใหลมาก

“แก้วเดียวจะไปพอได้อย่างไร? เอามาอีกแก้ว ถือว่าเป็นการทำโทษการไม่รู้เรื่องของคุณในเมื่อกี้นี้” เฉินติงเทียนอดกลั้นต่อความอยากจะกอดเธอเอาไว้ในอ้อมแขนของเขา แล้วเติมไวน์ให้กับเธอจนเต็ม

ถังรั่วเวยอดไม่ได้ที่จะมีสีหน้าเขินอาย อันที่จริง เธอดื่มไม่ค่อยเก่ง และดื่มได้ไม่เยอะ แก้วเมื่อกี้ก็เกือบจะเต็มลิมิตของเธอแล้ว

“ดูเหมือนคุณถังจะไม่อยากให้เกียรติผมเฉินติงเทียนสักเท่าไหร่นะครับ ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นผมก็ขอตัวก่อนก็แล้วกันนะ” เฉินติงเทียนทำท่าทางจะลุกขึ้น

“ฉันดื่มค่ะ” ถังรั่วเวยดูหงุดหงิด แล้วรีบดื่มไวน์ที่เทเอาไว้ในแก้วนั้นจนหมด

หลังจากไวน์แก้วนี้ลงไปถึงท้อง เธอก็รู้สึกว่าเท้าของเธอเบา ๆ ลง และร่างกายก็เซ ๆ

เฉินติงเทียนเห็นแบบนี้ก็ยิ้มอย่างภูมิใจ แล้วคว้ามือเล็ก ๆ ของเธอมาทันที

“ประธานเฉิน โปรดเคารพในตัวเองด้วยค่ะ……” ถังรั่วเวยยังคงมีสติสัมปชัญญะอยู่ และพยายามสลัดมือของเขาออกอย่างเต็มที่

แต่เฉินติงเทียนยังคงจับเธอเอาไว้แน่น แล้วพูดด้วยสีหน้ายิ้มกริ่มว่า “คุณถัง คุณดื่มไม่ค่อยเก่งนะเนี่ย”

“ปล่อย……ปล่อยฉัน” ถังรั่วเวยพยายามดิ้นรนอย่างอ่อนแรง และขอความช่วยเหลือจากหวังซวี่และคนอื่น ๆ ขึ้นว่า “หวังซวี่ ชะช่วย……ช่วยฉัน”

หวังซวี่รีบลุกขึ้นยืนทันทีแล้วเดินไปหาทั้งสอง พร้อมพูดด้วยสีหน้าที่ดูแย่ว่า “ประธานเฉิน คุณทำแบบนี้ไม่ค่อยดีหรือเปล่าครับ?”

ถังรั่วเวยเป็นผู้หญิงที่เขาเล็งอยู่ ตอนนี้กลับโดนคนอื่นลวนลามในที่สาธารณะ ถ้าเปลี่ยนมาเป็นคนอื่นล่ะก็ เขาลงมือจัดการไปตั้งนานแล้ว แต่ใครใช้ให้เป็นเฉินติงเทียนที่ไม่สามารถทำให้เขาขุ่นเคืองได้กันล่ะ

เฉินติงเทียนสีหน้าเต็มไปด้วยความดูถูก “ประธานเฉินก็เป็นคนที่นายสามารถสั่งได้ด้วยเหรอ? หวังซวี่ นายอยากให้ฉันเซ็นสัญญาร้อยห้าสิบล้านนั่นไม่ใช่เหรอ? ตราบใดที่นายให้ผู้หญิงคนนี้ตามฉันไปนอนด้วยล่ะก็ ฉันก็จะเซ็นให้”

หวังซวี่อดไม่ได้ที่จะมองอย่างลังเล ส่วนเฉินย่ากับกัวรุ่ยก็โกรธแต่ไม่กล้าพูดอะไร

แต่ในเวลานี้เอง ก็มีเสียงไม่แยแสดังขึ้นมาจากประตู “นอนแม่งแกสิ กลับไปให้แม่แกนอนด้วยสิ”

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status