บทที่ 22

พอเห็นฉู่เฉิน ซุนหย่างซินก็ประหลาดใจอย่างมาก และรีบก้าวเข้าไปหาพร้อมกับกำมือแล้วโค้งคำนับด้วยความอับอาย “ศิษย์น้องซื่อบื้อขอทำความเคารพต่อศิษย์พี่หมอวิเศษครับ”

ผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์หลายคนที่อยู่ข้าง ๆ ต่างตกใจต่อเหตุการณ์นี้

ซึ่งต้องรู้ก่อนว่าชื่อเสียงหมอวิเศษซุนหย่างซินได้แพร่กระจายไปทั่วทั้งหนานเจียง และตอนนี้เขาก็กำลังแสดงความเคารพแบบศิษย์น้องต่อเด็กหนุ่มที่อยู่ต่อหน้าคนหนึ่งงั้นเหรอ?

ฉู่เฉินพยักหน้าเบา ๆ จากนั้นก็ตั้งใจมองท่านปู่แห่งตระกูลฉินที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยอย่างระมัดระวัง

ช่วงเวลาต่อมา สีหน้าของเขาก็เย็นชาขึ้นมาทันที “ใครให้พวกคุณดึงเข็มเงินออกจากร่างของท่านปู่?”

เขาทิ้งเข็มเงินทั้งเจ็ดเล่มเอาไว้บนร่างท่านปู่ฉิน เพื่อสำรองเอาไว้ แต่คิดไม่ถึงว่าจะถูกคนอื่นดึงออกไป

ฉินปิงเยว่ก้าวไปดูข้างหน้า สีหน้าก็ซีดเซียว แล้วรีบถามขึ้นเสียงดังว่า “ใครกัน?”

เธอสั่งเอาไว้อย่างชัดเจนแล้ว ว่าห้ามใครคนใดแตะต้องเข็มเงินบนร่างของคุณปู่ทั้งเจ็ดเล่มนั้น

“คุณหนูฉิน ผมเองครับ” แพทย์แผนจีนเฒ่าผมหงอกท่านหนึ่งที่อยู่ในนี้ยืนขึ้นมา และพูดด้วยใบหน้าภาคภูมิใจ “ดูเหมือนจุดฝังเข็มของท่านปู่ที่ฝัง