Share

บทที่ 33

หวังซวี่หัวเราะอย่างเย็นชาและพูดว่า "ไม่งั้นจะเป็นอะไรไปได้ล่ะ? หรือว่างั้นจะเป็นเพราะเห็นแก่หน้าแกหรองั้นหรอ?"

ฉู่เฉินพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า "แน่นอนสิ ก็เขาเป็นลูกน้องผม"

หลังจากที่เขาพูดจบ หวังซวี่ก็ตกตะลึง ถังไห่ซานและอีกสามคนที่อยู่ด้านข้างก็ตกใจไปด้วยเช่นกัน

"นายพูดว่าอะไรนะ" หวังซวี่ยังคิดว่าฟังผิด ขยี้หูแล้วพูดว่า "แกบอกว่าเจ้าพ่อแห่งเจียงหนานเป็นลูกน้องของนายงั้นหรอ?"

“ก็ใช่ไง” ฉู่เฉินพยักหน้า

“ฮ่าๆ”

หวังซวี่หัวเราะขึ้นมาทันทีและพูดว่า "ไม่ได้การล่ะ ฉันอดขำไม่ได้จริง ๆ ฮ่า ๆ ตลกมาก"

"ลุงถัง รั่วเวย พวกคุณได้ยินแล้วใช่ไหม? ไอ้คนนี้กลับบอกว่าเจ้าพ่อแห่งเจียงหนานเป็นลูกน้องของเขา ผมเคยเห็นคนพูดโอ้อวดมาก่อนนะ แต่นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ผมเห็นคนโอ้อวดเรื่องแบบนี้เนี่ย"

เขากุมท้องไว้ หัวเราะจนโน้มตัวไปข้างหน้าทีข้างหลังที ราวกับว่าวินาทีต่อไปจะหัวเราะจนขาดอากาศหายใจ

เหอหลานโกรธจนหัวเราะออกมา "ไร้สาระสิ้นดี นายที่มันอวดดีจริง ๆ ถ้าเจ้าพ่อแห่งเจียงหนานเป็นลูกน้องของนาย งั้นประธานาธิบดีสหรัฐฯ และเกาหลีเหนือก็เป็นลูกชายของฉันแล้วล่ะเว้ย"

"แคกแคก..." ถังไห่ซานไอออกมาอย่างกระอักก
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status