บทที่ 37

ฉีเชาคิดว่าเขาจะกลัว จึงยิ่งมั่นอกมั่นใจมากขึ้น: "ใช่ ตอนนี้มึงรู้ตัวแล้วว่าต้องกลัว? ตราบใดที่มึงคุกเข่าลงและคำนับสามครั้ง กูจะให้เล่นกับหนิงชิงเสว่ได้อีกสักสองสามวัน อย่างงั้นกูจะปล่อยมึงไป คิดว่าไงล่ะ?”

“ไร้ยางอาย!”

หนิงชิงเสว่โกรธมากจนตัวสั่น แม้ว่าเธอจะพูดแบบนี้ออกไป แต่ในใจก็กลับรู้สึกอ่อนแออย่างมาก

ตระกูลฉียังเป็นตระกูลที่ร่ำรวยในหนานเจียง และไม่ได้น้อยไปกว่าตระกูลหนิงเมื่อก่อนเลย

น่าเสียดาย หลังจากที่คุณปู่หนิงฉางเจิ้งตกอยู่ในภาวะโคม่าเนื่องจากโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรง ตระกูลหนิงก็เริ่มเสื่อมถอยลง และก็ถูกตระกูลฉีแซงหน้าไป

นี่คือสาเหตุที่เธอไม่กล้าล้ำเส้นมากเกินไปเมื่อต้องเผชิญกับการคุกคามซ้ำแล้วซ้ำเล่าของฉีเชา

“เพี๊ยะ!”

ทันใดนั้น ฉู่เฉินก็ยกมือขึ้น และตบหน้าฉีเชาฉาบใหญ่

แรงตบ ทำใบหน้าของฉีเชาครึ่งหนึ่งบวมเต่งออกมา และฟันหลายซี่ก็หลุดออกไปพร้อมเลือด

"ไอ้เหี้ย มึง... มึง..." ฉีเชาปิดหน้า ในปากเต็มไปด้วยเลือดมองฉู่เฉิน ด้วยสีหน้าทั้งตกใจและโมโห

เขาคาดไม่ถึงว่าแม้จะอ้างชื่อตระกูลฉีไปแล้ว ไอ้หนุ่มคนนี้ยังจะกล้าลงมือกับเขา

เมื่อเห็นแววตาของฉู่เฉินที่เต็มไปด้วยการมีเจตนาฆ่า เข