บทที่ 50

"แน่นอน."

หลังจากพูดจบ ฉู่เฉินก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ

หลังจากที่หลิวเหมิงเฝ้าดูจนเขาเข้าไปแล้ว เขาก็ได้หันกลับไปหาชายหนุ่มทันทีและพูดว่า "หูจือ รีบไปส่งสมบัติของตี้หวังไจ่ของเราไปยังห้องส่วนตัวของคุณฉู่ตอนนี้เลย"

ทันใดนั้นชายหนุ่มชื่อหูจือก็ตกใจและเบิกตากว้างพูดว่า "คุณหลิว เหล้าบรรณาการกู่จิ่งในปี 79 มีเพียง 17 ขวดในโลก แต่ละขวดมีมูลค่ามากกว่า 50 ล้านเลยนะครับ"

"ขวดนี้ได้มาในราคาที่แพงมาก มันถูกเก็บไว้เป็นสมบัติในของตี้หวังไจ่ของเรามาโดยตลอด และไม่ขายไม่ว่าจะซื้อด้วยเงินเท่าไหร่..."

"พลั่วะ!"

หัวโล้นหลิวตบเขาไปโดยไม่พูดอะไรสักคำแล้วพูดว่า "กูให้มึงทำก็ไปทำสิ บ่นอะไรอยู่ได้?"

ตราบใดที่เขาสามารถทำให้คุณฉู่พอใจได้ ไม่ต้องพูดถึงเหล้าเพียงห้าสิบล้าน แม้ว่าจะเหล้าห้าร้อยล้าน เขาก็จะไม่รู้สึกเสียใจ

ชายหนุ่มรีบก้มหน้าและทำตามทันที

ไม่นานหลังจากนั้น อาหารอร่อยๆจำนวนนับไม่ถ้วนก็ถูกเสิร์ฟอย่างประณีตและเป็นระเบียบโดยบริกร และวางอยู่บนโต๊ะเป็นแถว

มีทั้งคาเวียรสีทอง สเต็กเนื้อ มัตสึทาเกะจากประเทศที่เป็นเกาะ ปูยักษ์

แม้แต่เครื่องใช้บนโต๊ะอาหารก็ทำจากเงิน และสิ่งเหล่านี้รวมๆ ก็มีมูลค่าไม่ต