Share

บทที่ 22

ขณะเดียวกัน

จางเหวินที่กลายเป็นลูกหมาตกน้ำและครอบครัวของสวี่ถิงกลับมาถึงวิลล่า

สวี่ถิงกัดฟันด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง “หลินเซวียน ไอ้สวะนั่น ทำไมจู่ ๆ ถึงเปลี่ยนไปเก่งกาจขนาดนั้นได้ ทำไมแม้แต่ท่านเฮดีสยังเรียกมันว่านายท่าน!”

“ลูกสาว ที่ลูกพูดมาเขาคงไม่ใช่ผู้มีอิทธิพลลึกลับคนนั้นหรอกใช่ไหม?”

ในดวงตาของสวี่ผิงปรากฏความตื่นตระหนก

“นั่นสิ พี่!”

สวี่ฉินเทียนก็ใจสั่นเช่นกัน

พอนึกถึงการกระทำที่พวกเขาปฏิบัติต่อหลินเซวียนก่อนหน้านี้ เขาเคยด่าทอและเหยียดหยามไม่ใช่เพียงแค่ครั้งเดียว ถ้าหลินเซวียนเป็นผู้มีอิทธิพลจริง ๆ เช่นนั้นพวกเขาคงจะน่าอนาถมาก!

“จะเป็นไปได้ยังไงล่ะแม่? มันจะเป็นผู้อิทธิพลได้ไง!”

สวี่ถิงกัดฟันแน่น

ในใจของเธอไม่ยอมที่จะเชื่อว่าหลินเซวียนจะเป็นผู้มีอิทธิพลได้แม้แต่เศษเสี้ยว

เพราะเธอเป็นที่คนทอดทิ้งหลินเซวียนกับมือเอง!

แต่ทว่า......ถ้าหลินเซวียนไม่ใช่ผู้มีอิทธิพล แล้วเรื่องที่เกิดขึ้นบนเรือสำราญเมื่อกี้จะอธิบายว่ายังไง!

“ลูกสาว เราไปขอโทษเขากันดีไหม?”

สวี่ผิงกังวลเล็กน้อย

กังวลว่าหลินเซวียนจะแก้แค้น

“ถ้าจะไปแม่ก็ไปเองนะ แต่หนูไม่ไป!”

สวี่ถิงกล่าวอย่างเ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status