บทที่ 25

“เสี่ยวถิง ฉัน......”

เห็นความโกรธที่เผยออกมาจากสายตาของสวี่ถิง หวังซือซือจึงอยากจะอธิบาย

“หลินเซวียน พวกนายมาทำอะไรกันที่นี่!”

ไม่ทันที่หวังซือซือจะได้เอ่ยปากพูด สวี่ถิงก็เอ่ยอย่างแข็งกร้าว

“แน่นอนว่าต้องมาเซ็นสัญญา”

หลินเซวียนพูดด้วยสีหน้าเย็นชา

“เซ็นสัญญาอะไร?”

สวี่ถิงชะงักไปครู่หนึ่ง

“โครงการก่อสร้างเมือง”

หลินเซวียนเอ่ย

“อะไรนะ? โครงการก่อสร้างเมือง ประธานหวังยกให้นายจริงงั้นเหรอ?”

นาทีนี้ ไม่เพียงแต่สวี่ถิงที่อึ้งไปชั่วขณะ แม้แต่จางเหวินที่อยู่ข้าง ๆ ก็ยังอึ้งอย่างเห็นได้ชัด

“ไม่ได้ให้ฉัน ให้ตระกูลหวัง”

หลินเซวียนกล่าว

“ให้ตระกูลหวังงั้นเหรอ?”

ทั้งสองช็อกยิ่งกว่าเดิม

และจู่ ๆ ในระหว่างนั้นสวี่ถิงก็นึกถึงเหตุการณ์บางอย่างขึ้นมา ความเดือดดาลในใจก็ปะทุขึ้นมา ชี้นิ้วไปที่หวังซือซือแล้วเอ่ยถามว่า “หวังซือซือ เธอหมายความว่าไง สมคบคิดกับอดีตสามีของฉันเพื่อมาแย่งโครงการของเราไปงั้นเหรอ?”

“หา?”

หวังซือซืออึ้ง หลังจากได้สติกลับมาก็รีบอธิบายในทันที “ขอโทษนะ ฉันไม่รู้ว่าพวกเธอก็สนใจโครงการนี้เหมือนกัน”

“หือ? ไม่รู้งั้นเหรอ? เธอเดินแทบจะแนบร่างกับเขาขนาดนี้ ยังจะมาเล่นละค