Share
บทที่ 67
Related chapter
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 68
“ตอนนี้ลุงรู้สึกดีขึ้นมามากแล้ว! ไม่รู้สึกอึดอัดเลยแม้แต่น้อย! แขนขาของลุงก็ไม่รู้สึกหนาวเย็นเหมือนเมื่อก่อน!” หยวนเต๋อหวังพูดถึงความรู้สึกของตนเองเมื่อได้ยินหยวนเต๋อหวังพูดแบบนี้ ทุกคนในตระกูลหยวนก็เผยสีหน้าที่ดีใจออกมาจางหยวนกล่าวอย่างสบายๆ: "ให้เข็มเงินอยู่บนร่างของลุงสองสักสิบนาที แล้วผมจะใช้เวลานี้ ออกใบสั่งยาให้ก่อน!"เมื่อได้ยินดังนี้ หยวนเต๋อฉายก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วเดินไปที่ตรงหน้าของจางหยวน แล้วใช้มือทั้งสองข้างกุมมือขวาของจางหยวนเอาไว้"พ่อหนุ่ม ขอบใจมากนะ ขอบใจพ่อหนุ่มจริงๆ! พ่อหนุ่มคือผู้มีพระคุณของตระกูลหยวนของพวกเรา!"แม้ว่าหยวนเต๋อฉายจะพูดอย่างสบายๆก่อนหน้านี้แต่เขาไม่กล้าปล่อยให้หยวนเต๋อหวังน้องชายของเข้าเข้ารับการผ่าตัดบายพาสหัวใจง่ายๆแน่ถ้าทำการผ่าตัดนั้น หยวนเต๋อหวังจะไม่ใช่คนปกติอีกต่อไป!อีกอย่างในระหว่างการผ่าตัดอาจจะมีความเสี่ยงด้วยหากหยวนเต๋อหวังโชคไม่ดี การผ่าตัดล้มเหลว นั่นจะเป็นสิ่งที่แย่มาก!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว วิธีรักษาของจางหยวนค่อนข้างจะดีกว่าการฝังเข็มเข็มเงินจับคู่กับยาต้ม ไม่มีความเสี่ยงไม่ต้องทนทุกข์ ต่อไปยังสามารถเป็นคนธรรมดาไ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 69
เมื่อคิดเช่นนี้ สายตาที่หยวนเสวี่ยมองจางหยวนก็อดไม่ได้ที่จะแปลกประหลาดขึ้นมาจางหยวนที่กำลังเขียนใบสั่งยาอยู่จู่ๆก็หยุดชั่วคราว ความสงสัยผุดแวบขึ้นในดวงตาสัญชาตญาณของเขาบอกเขาว่า ดูเหมือนเขากำลังจะถูกใครบางคนใส่ร้ายอันที่จริงแล้วลายมือของจางหยวนเขียนได้ดีมากจริงๆแม้ว่าตอนที่เขาจะเป็นนักเรียนเรียนแย่ แต่เขาก็อาศัยลายมือที่สวยงาม เอาชนะนักเรียนเรียนแย่คนอื่นๆไม่นาน ก็เขียนใบสั่งยาก็เสร็จแล้วจางหยวนหยิบใบสั่งยาขึ้นมา ด้วยความเคยชินจึงเป่าเล็กน้อย จากนั้นก็ยื่นให้หยวนเสวี่ยแพทย์แผนจีนในละครย้อนยุค ตอนที่ออกใบสั่งยาเสร็จแล้ว ต่างก็เป่าก่อนครู่หนึ่งหลังจากที่จางหยวนออกใบสั่งหาไปแล้วหลายครั้ง จึงก่อให้เกิดนิสัยแบบนี้โดยที่ไม่รู้ตัว“โหราเดือยไก่สองร้อยห้าสิบกรัม โกฐไป๋จู๋และโป่งรากสนอย่างละห้าสิบกรัม รากเซิงฉีและเปลือกอู่เจียอย่างละสองจุดห้ากรัม ใบซี่ซินครึ่งและผลไม้ห้ารสชิแซนดร้าอยากละสิบห้ากรัม กิ่งอบเชย...” หยวนเสวี่ยอ่านใบสั่งยาไปรอบหนึ่งจางหยวนอธิบายอย่างสบายๆว่า: "โหราเดือยไก่ช่วยขับความเย็น โกฐไป๋จู๋และโป่งรากสนช่วยทำให้ม้ามแข็งแรงและกำจัดความชื้น รากหวงฉีและเปลือกอู่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 70
เมื่อดูซองจดหมายนูนๆที่อยู่ตรงหน้า จางหยวนกลับไม่มีความตั้งใจที่จะรับมัน“ลุงหยวนครับ ผมบอกไปแล้วว่า ผมรักษาอาการป่วยของลุงสอง เพราะเห็นแก่หน้าหยวนเสวี่ยและการที่ลุงสองช่วยผมเมื่อครั้งที่แล้ว ผมจึงไม่รับเงินครับ!”ตอนที่พูดคำเหล่านี้ แม้ว่าน้ำเสียงของจางหยวนจะสงบนิ่ง แต่กลับแฝงความแน่วแน่เล็กน้อยหยวนเต๋อฉายตกตะลึงเขารู้สถานการ์ของจางหยวนจากปากของหยวนเสวี่ย ว่าครอบครัวของเขาเป็นคนในชนบทสำหรับคนในชนบทจำนวนมากที่หาเลี้ยงชีพด้วยการทำฟาร์มเพียงอย่างเดียว เงินหนึ่งแสนห้าหมื่นบาทถือได้ว่าเป็นรายได้ทั้งปีของครอบครัว!จางหยวนเผชิญกับเงินจำนวนมากเช่นนี้ กลับไม่ได้แสดงความโลภใดๆออกมาเลยทันใดนั้นหยวนเต๋อฉายก็ตระหนักได้ว่า เขาประเมินเด็กชนบทที่อยู่ตรงหน้าตนคนนี้ต่ำไปแล้ว!เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ต่ำทุ้มว่า“เอาล่ะ! อาหยวน ฉันเรียกนายว่าอย่างนี้ก็แล้วกัน นายไม่รังเกียจใช่ไหม? ไม่ว่าจะในกรณีใดก็ตาม บุญคุณของนายฉันหยวนเต๋อฉายได้จดจำไว้แล้ว! ต่อไปหากมีอะไรที่อยากจะให้ช่วยเหลือ บอกมาได้เลยนะ!”จางหยวนยิ้มพร้อมพยักหน้า แต่ไม่ได้ปฏิเสธเรื่องที่หยวนเต๋อฉายบอกว่าจะตอบแทนเ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 71
เรื่องที่เขาอยากจะทำมากที่สุดในตอนนี้คือ ไปที่ภูเขาด้านหลังเพื่อขุดโสมป่าที่มีอายุมากกว่าสิบปีขึ้นไป!เห็นไหม หลังจากที่ทานข้าวเสร็จได้ไม่นาน จางหยวนแบกตะกร้าสะพายหลังและพลั่วขึ้นไปบนเขาแต่เขาไม่กล้าบอกแม่หวังฮุ่ยว่า ตนเองจะขึ้นไปบนภูเขาเพื่อขุดโสมแต่เขาโกหกว่าจะขึ้นไปบนภูเขาเพื่อเก็บสมุนไพรจีนที่จำเป็นในการเลี้ยงลูกไก่ตลอดทั้งวัน จางหยวนเดินไปเกือบครึ่งหนึ่งของภูเขาสุดท้ายก็ไม่ได้อะไรเลย!ตอนที่ฟ้าใกล้จะมืด จางหยวนก็กลับบ้านไปอย่างหดหู่ใจดูเหมือนว่าโสมป่าสมุนไพรที่ล้ำค่าชนิดนี้ จะเป็นของที่หายากจริงๆพอมาถึงประตูบ้าน จางหยวนกำลังจะเดินเข้าไปในลานบ้านทันใดนั้น ก็มีเสียงที่เหนียมอายดังขึ้นจากที่ที่ไม่ไกลนัก“ อาหยวน นาย...นายช่วยฉันสักอย่างหน่อยได้ไหม?”จางหยวนหันหน้ากลับมาสิ่งที่อยู่ในรูม่านตาของเขาก็คือ ผู้หญิงที่มีหน้าตาสะสวยมีเสน่ห์ และมีหน้าอกที่น่าภาคภูมิใจคนหนึ่ง!ผู้หญิงสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวลายดอกไม้แดงบนร่างกายท่อนบน จับคู่กับกางเกงขายาวสีขาวอ่อน และสวมรองเท้าผ้าคู่หนึ่งแม้ว่าหญิงสาวจะผอมบาง แต่ทุนทรัพย์ที่น่าทึ่งนั้น ทำให้เสื้อเชิ้ตลายดอกไม้สีแดงหลวมๆของเธอโ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 72
“พี่สะใภ้ซิ่วอวิ๋น ผมเอง! จางหยวน!” จางหยวนตะโกนด้วยเสียงที่ต่ำทุ้มในบ้าน เสิ่นซิ่วอวิ๋นเพิ่งจะป้อนนมให้ถิงถิงลูกสาวของเธอเสร็จ แล้วโอ๋เธอเข้านอนเมื่อเธอได้ยินเสียงดังมาจากข้างนอก เธอก็รู้ว่าจางหยวนมาแล้ว เธอจึงรีบออกมาเปิดประตูให้จางหยวนประตูลานบ้านถูกเปิดออก เสิ่นซิ่วอวิ๋นยังคงมีลักษณะที่งดงามเหมือนก่อนหน้านี้ที่แตกต่างออกจากไปคือ มีกระดุมเม็ดหนึ่งที่ตรงคอเสื้อยังที่ไม่ได้ติด น่าจะลืมติดกระดุมตอนเพิ่งให้นมแม่เสร็จ!แม้ว่าเธอจะไม่ได้เผยของลับออกมา แต่ก็ทำให้หญิงม่ายที่สะสวยดูมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้นทำให้คนอดไม่ได้ที่จะอยากครอบครองเธอ!จางหยวนเบี่ยงเบนสายตาไปด้านข้าง และพยายามไม่จ้องมองไปคอเสื้อของเสิ่นซิ่วอวิ๋นแม้ว่าเขาจะชอบมองก้นของหลิวรั่วหลัน แต่นั่นเป็นเพราะรูปร่างของหลิวรั่วหลันเซ็กซี่เกินไปผู้ชายคนไหนที่ได้เห็น ก็คงจะอดไม่ได้ที่จะอยากมองหลิวรั่วหลันนานหน่อยยิ่งไปกว่านั้นหลิวรั่วหลันยังเป็นภรรยาของหลินจงเฟยชายที่รวยที่สุดในหมู่บ้านอีกด้วย!ถึงแม้จะหลินจงเฟยจะไม่ถือว่าเป็นคนเลวเต็มประดา แต่ก็ไม่เคยทำความดีใดๆเลย แต่กลับใช้เวลาทั้งวันในการข่มเหงรังแกคนในหมู่บ้านบรรด
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 73
“มีสิ!” เสิ่นซิ่วอวิ๋นพยักหน้า“ถ้าอย่างนั้นสะดวกมากเลย! เอาเพนิซิลลินกับรากป่านหลันผสมเข้าด้วยกัน สามารถทำให้ประสิทธิภาพในการรักษาดีขึ้นในระยะเวลาสั้นๆ!” จางหยวนกล่าวพร้อมรอยยิ้ม“เมื่อถึงเวลา พี่สามารถเปลี่ยนอาหารให้เป็นอาหารอ่อนๆ หรือไม่ก็ป้อนโจ๊กข้าวฟ่างให้แพะเลย แล้วแพะก็จะสามารถกินได้ตามปกติ!”เมื่อได้ยินดังนี้เสิ่นซิ่วอวิ๋นก็มีใบหน้าที่ตื่นเต้น: "จริงเหรอ? ถ้าอย่างนั้นก็ ยี่ยมมาก!"“ใช่แล้ว แต่นี่เป็นเพียงการรักษาตามอาการเท่านั้นไม่ได้รักษาต้นตอของโรค! หากคุณต้องการรักษาทั้งอาการและต้นตอที่แท้จริง จะต้องทาผงสมุนไพรจีนเพิ่มเติม!” จางหยวนกล่าวเสริมแต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ เสิ่นซิ่วอวิ๋นก็รีบวิ่งกลับไปเอาเพนิซิลลินและรากป่านหลันที่บ้านอย่างดีใจจางหยวนส่ายหัวอย่างจนใจดูเหมือนว่าหญิงม่ายสาวสวยคนนี้ให้ความสำคัญกับแพะที่เธอเลี้ยงไว้มากไม่นานหลังจากนั้น เสิ่นซิ่วอวิ๋นก็นำเพนิซิลลินและรากป่านหลันมาจางหยวนเติมน้ำตามสัดส่วนเพื่อทำยาน้ำหลายชุดแล้วเอายาน้ำกรอกให้แพะที่ละตัว แค่เพียงคืนเดียว แผลในปากแพะก็จะดีขึ้นมากต้องบอกว่า บางครั้งยาแผนปัจจุบันก็มีประสิทธิผลมากยาออกฤทธิ์เร็
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 74
“พี่สะใภ้ซิ่วอวิ๋น พี่เป็นอะไรหรือเปล่า?” จางหยวนถามด้วยความสงสัยเสิ่นซิ่วอวิ๋นรีบหยิบปากกาและกระดาษที่อยู่บนพื้นขึ้นมาเมื่อเธอยืนขึ้น ใบหน้าที่สวยงามของเธอถูกปกคลุมไปด้วยสีแดง และไม่กล้าแม้แต่จะมองไปที่จางหยวน“นาย ทำไมนายถึงดื่มอันนี้? ฉันให้นายดื่มเครื่องดื่มไม่ใช่เหรอ?” เสียงของเสิ่นซิ่วอวิ๋นสั่นเทาเล็กน้อยรู้ไหมว่า นมแก้วนั้นคือ...จางหยวนเลียนมแพะที่มุมปาก ด้วยสีหน้าที่งุนงง“ผมไม่เคยดื่มนมแพะเลย? บังเอิญเห็นว่ามีแก้วหนึ่งวางอยู่ตรงนี้ เลยแปลกใจ ก็เลยอดใจไว้ไม่ไหว!”อดใจไว้ไม่ไหว...เสิ่นซิ่วอวิ๋นรู้สึกสับสนมาก แต่เธอกลับไม่รู้ว่าจะเอ่ยปากยังไง!หลังจากที่เงียบไปสักครู่ใหญ่ๆ“เอาล่ะ ในเมื่อนายดื่มหมดแล้ว ก็รีบวางแก้วลงเถอะ! เงินที่รักษาโรคให้แพะ เดี๋ยวฉันจะเอาไปให้แต่เช้า!” เสิ่นซิ่วอวิ๋นพยายามทำเสียงของตนให้สงบนิ่งเล็กน้อยจางหยวนเลิกคิ้ว: "พี่สะใภ้ซิ่วอวิ๋น ถ้าพี่ให้เงินผม นั่นไม่ใช่การตบหน้าผมเหรอ? ผมรับเงินของพี่เอาไว้ไม่ได้หรอก!"“จะทำอย่างนั้นได้ยังไง! นายรักษาแพะบ้านพี่หายแล้ว ฉันต้องจ่ายค่ารักษาให่นายสิ!” เสิ่นซิ่วอวิ๋นพูดอย่างหนักแน่นแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 75
“ถ้าอย่างนั้นก็ตกลงตามนี้ก็แล้วกัน! อ่ะใบสั่งยา ต่อไปถ้าแพะบ้านพี่ป่วยอีก ปล่อยให้เป็นหน้าที่ผมเอง!” จางหยวนยืนขึ้นด้วยรอยยิ้มตาหยีหลังจากที่เอาใบสั่งยาเสิ่นซิ่วอวิ๋นแล้ว จางหยวนก็กล่าวคำอำลาดึกแล้ว การที่อยู่บ้านหญิงม่ายนานเกินไปมันจะไม่ดีเสิ่นซิ่วอวิ๋นส่งจางหยวนไปที่ประตูใหญ่หลังจากดูเขาจากไปแล้ว ก็รีบปิดประตูใหญ่ และล็อคกลอนเอาไว้จากนั้น เธอก็พิงที่ประตูใหญ่เธอหายใจหอบอย่างหนัก หน้าอกที่สูงตระหง่านก็กระเพื่อมไม่หยุดเสิ่นซิ่วอวิ๋นสาบานเลยว่า นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเธอที่เธอเขินอายมากขนาดนี้!เมื่อนึกถึงตอนที่จางหยวนดื่ม"นมแพะ"แก้วนั้นราวมทั้งคำพูดที่จางหยวนพูดเกี่ยวกับรสชาติของนมแพะเหล่านั้นเสิ่นซิ่วอวิ๋นรู้สึกว่าใบหน้าของเธอแดงก่ำจนร้อนแทบอยากหารอยแตกบนพื้นแล้วคลานเข้าไป!ถ้าจางหยวนรู้ว่า สิ่งที่เขาดื่มที่จริงแล้วไม่ใช่นมแพะ แต่เป็น...เสิ่นซิ่วอวิ๋นไม่กล้าคิด ถึงผลที่ตามมานั้นเลย!“ไม่ได้! จะให้เขาไปซื้อนมแพะของคนอื่นไม่ได้ อย่างมาก ต่อไปตอนที่รักษาโรคให้แพะ ก็ให้เขาได้รับประโยชน์ไปสักครั้ง!” เสิ่นซิ่วอวิ๋นครุ่นคิดด้วยใบหน้าที่แดงก่ำจางหยวนไม่รู้เรื่องคว
Latest chapter
