Share
บทที่ 71
Related chapter
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 72
“พี่สะใภ้ซิ่วอวิ๋น ผมเอง! จางหยวน!” จางหยวนตะโกนด้วยเสียงที่ต่ำทุ้มในบ้าน เสิ่นซิ่วอวิ๋นเพิ่งจะป้อนนมให้ถิงถิงลูกสาวของเธอเสร็จ แล้วโอ๋เธอเข้านอนเมื่อเธอได้ยินเสียงดังมาจากข้างนอก เธอก็รู้ว่าจางหยวนมาแล้ว เธอจึงรีบออกมาเปิดประตูให้จางหยวนประตูลานบ้านถูกเปิดออก เสิ่นซิ่วอวิ๋นยังคงมีลักษณะที่งดงามเหมือนก่อนหน้านี้ที่แตกต่างออกจากไปคือ มีกระดุมเม็ดหนึ่งที่ตรงคอเสื้อยังที่ไม่ได้ติด น่าจะลืมติดกระดุมตอนเพิ่งให้นมแม่เสร็จ!แม้ว่าเธอจะไม่ได้เผยของลับออกมา แต่ก็ทำให้หญิงม่ายที่สะสวยดูมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้นทำให้คนอดไม่ได้ที่จะอยากครอบครองเธอ!จางหยวนเบี่ยงเบนสายตาไปด้านข้าง และพยายามไม่จ้องมองไปคอเสื้อของเสิ่นซิ่วอวิ๋นแม้ว่าเขาจะชอบมองก้นของหลิวรั่วหลัน แต่นั่นเป็นเพราะรูปร่างของหลิวรั่วหลันเซ็กซี่เกินไปผู้ชายคนไหนที่ได้เห็น ก็คงจะอดไม่ได้ที่จะอยากมองหลิวรั่วหลันนานหน่อยยิ่งไปกว่านั้นหลิวรั่วหลันยังเป็นภรรยาของหลินจงเฟยชายที่รวยที่สุดในหมู่บ้านอีกด้วย!ถึงแม้จะหลินจงเฟยจะไม่ถือว่าเป็นคนเลวเต็มประดา แต่ก็ไม่เคยทำความดีใดๆเลย แต่กลับใช้เวลาทั้งวันในการข่มเหงรังแกคนในหมู่บ้านบรรด
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 73
“มีสิ!” เสิ่นซิ่วอวิ๋นพยักหน้า“ถ้าอย่างนั้นสะดวกมากเลย! เอาเพนิซิลลินกับรากป่านหลันผสมเข้าด้วยกัน สามารถทำให้ประสิทธิภาพในการรักษาดีขึ้นในระยะเวลาสั้นๆ!” จางหยวนกล่าวพร้อมรอยยิ้ม“เมื่อถึงเวลา พี่สามารถเปลี่ยนอาหารให้เป็นอาหารอ่อนๆ หรือไม่ก็ป้อนโจ๊กข้าวฟ่างให้แพะเลย แล้วแพะก็จะสามารถกินได้ตามปกติ!”เมื่อได้ยินดังนี้เสิ่นซิ่วอวิ๋นก็มีใบหน้าที่ตื่นเต้น: "จริงเหรอ? ถ้าอย่างนั้นก็ ยี่ยมมาก!"“ใช่แล้ว แต่นี่เป็นเพียงการรักษาตามอาการเท่านั้นไม่ได้รักษาต้นตอของโรค! หากคุณต้องการรักษาทั้งอาการและต้นตอที่แท้จริง จะต้องทาผงสมุนไพรจีนเพิ่มเติม!” จางหยวนกล่าวเสริมแต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ เสิ่นซิ่วอวิ๋นก็รีบวิ่งกลับไปเอาเพนิซิลลินและรากป่านหลันที่บ้านอย่างดีใจจางหยวนส่ายหัวอย่างจนใจดูเหมือนว่าหญิงม่ายสาวสวยคนนี้ให้ความสำคัญกับแพะที่เธอเลี้ยงไว้มากไม่นานหลังจากนั้น เสิ่นซิ่วอวิ๋นก็นำเพนิซิลลินและรากป่านหลันมาจางหยวนเติมน้ำตามสัดส่วนเพื่อทำยาน้ำหลายชุดแล้วเอายาน้ำกรอกให้แพะที่ละตัว แค่เพียงคืนเดียว แผลในปากแพะก็จะดีขึ้นมากต้องบอกว่า บางครั้งยาแผนปัจจุบันก็มีประสิทธิผลมากยาออกฤทธิ์เร็
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 74
“พี่สะใภ้ซิ่วอวิ๋น พี่เป็นอะไรหรือเปล่า?” จางหยวนถามด้วยความสงสัยเสิ่นซิ่วอวิ๋นรีบหยิบปากกาและกระดาษที่อยู่บนพื้นขึ้นมาเมื่อเธอยืนขึ้น ใบหน้าที่สวยงามของเธอถูกปกคลุมไปด้วยสีแดง และไม่กล้าแม้แต่จะมองไปที่จางหยวน“นาย ทำไมนายถึงดื่มอันนี้? ฉันให้นายดื่มเครื่องดื่มไม่ใช่เหรอ?” เสียงของเสิ่นซิ่วอวิ๋นสั่นเทาเล็กน้อยรู้ไหมว่า นมแก้วนั้นคือ...จางหยวนเลียนมแพะที่มุมปาก ด้วยสีหน้าที่งุนงง“ผมไม่เคยดื่มนมแพะเลย? บังเอิญเห็นว่ามีแก้วหนึ่งวางอยู่ตรงนี้ เลยแปลกใจ ก็เลยอดใจไว้ไม่ไหว!”อดใจไว้ไม่ไหว...เสิ่นซิ่วอวิ๋นรู้สึกสับสนมาก แต่เธอกลับไม่รู้ว่าจะเอ่ยปากยังไง!หลังจากที่เงียบไปสักครู่ใหญ่ๆ“เอาล่ะ ในเมื่อนายดื่มหมดแล้ว ก็รีบวางแก้วลงเถอะ! เงินที่รักษาโรคให้แพะ เดี๋ยวฉันจะเอาไปให้แต่เช้า!” เสิ่นซิ่วอวิ๋นพยายามทำเสียงของตนให้สงบนิ่งเล็กน้อยจางหยวนเลิกคิ้ว: "พี่สะใภ้ซิ่วอวิ๋น ถ้าพี่ให้เงินผม นั่นไม่ใช่การตบหน้าผมเหรอ? ผมรับเงินของพี่เอาไว้ไม่ได้หรอก!"“จะทำอย่างนั้นได้ยังไง! นายรักษาแพะบ้านพี่หายแล้ว ฉันต้องจ่ายค่ารักษาให่นายสิ!” เสิ่นซิ่วอวิ๋นพูดอย่างหนักแน่นแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 75
“ถ้าอย่างนั้นก็ตกลงตามนี้ก็แล้วกัน! อ่ะใบสั่งยา ต่อไปถ้าแพะบ้านพี่ป่วยอีก ปล่อยให้เป็นหน้าที่ผมเอง!” จางหยวนยืนขึ้นด้วยรอยยิ้มตาหยีหลังจากที่เอาใบสั่งยาเสิ่นซิ่วอวิ๋นแล้ว จางหยวนก็กล่าวคำอำลาดึกแล้ว การที่อยู่บ้านหญิงม่ายนานเกินไปมันจะไม่ดีเสิ่นซิ่วอวิ๋นส่งจางหยวนไปที่ประตูใหญ่หลังจากดูเขาจากไปแล้ว ก็รีบปิดประตูใหญ่ และล็อคกลอนเอาไว้จากนั้น เธอก็พิงที่ประตูใหญ่เธอหายใจหอบอย่างหนัก หน้าอกที่สูงตระหง่านก็กระเพื่อมไม่หยุดเสิ่นซิ่วอวิ๋นสาบานเลยว่า นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเธอที่เธอเขินอายมากขนาดนี้!เมื่อนึกถึงตอนที่จางหยวนดื่ม"นมแพะ"แก้วนั้นราวมทั้งคำพูดที่จางหยวนพูดเกี่ยวกับรสชาติของนมแพะเหล่านั้นเสิ่นซิ่วอวิ๋นรู้สึกว่าใบหน้าของเธอแดงก่ำจนร้อนแทบอยากหารอยแตกบนพื้นแล้วคลานเข้าไป!ถ้าจางหยวนรู้ว่า สิ่งที่เขาดื่มที่จริงแล้วไม่ใช่นมแพะ แต่เป็น...เสิ่นซิ่วอวิ๋นไม่กล้าคิด ถึงผลที่ตามมานั้นเลย!“ไม่ได้! จะให้เขาไปซื้อนมแพะของคนอื่นไม่ได้ อย่างมาก ต่อไปตอนที่รักษาโรคให้แพะ ก็ให้เขาได้รับประโยชน์ไปสักครั้ง!” เสิ่นซิ่วอวิ๋นครุ่นคิดด้วยใบหน้าที่แดงก่ำจางหยวนไม่รู้เรื่องคว
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 76
สำหรับจุดฝังเข็มเงินแล้ว จางหยวนคุ้นเคยเป็นอย่างดีภายในไม่กี่วินาที เขาได้เจาะเข็มเงินเข้าไปในจุดฝังเข็มแล้วขั้นตอนต่อไป ก็คือการถ่ายเทแก่นพลังลมปราณเข้าไปบนเข็มเงินจางหยวนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และจับเข็มเงินที่เจาะเข้าไปในจุดฝังเข็มจู๋ซานหลี่ ที่อยู่บนขาของพ่อด้วยมือทั้งสองข้างจากนั้น เขาก็หมุนเวียนแก่นพลังลมปราณในร่างกาย ค่อยๆส่งเข้าไปในเข็มเงินทีละเล็กละน้อยช่วงเวลาต่อมา จางต้าซานก็แสดงสีหน้าท่าทางที่ประหลาดใจออกมา“เอ๊ะ? อาหยวน ลูกใช้วิธีฝังเข็มแบบไหนเหรอ? ได้ผลดีมากจริงๆ! เพิ่งจะเจาะเข็มเข้าไป พ่อก็รู้ว่าบริเวณที่เจาะเข็มเข้าไปนั้นอบอุ่นมาก!” จางต้าซานกล่าวจางหยวนรีบถามเขาว่า: "พ่อครับ งั้นพ่อรู้สึกเจ็บตรงที่ถูกเข็มเจาะไหมครับ?"“ไม่นะ! มันแค่รู้สึกอบอุ่น และสบายมาก!” จางต้าซานพูดด้วยรอยยิ้มนัยน์ตาของจางหยวนก็เป็นประกายทันทีดูเหมือนว่าใช้แก่นพลังลมปราณในการฝังเข็มจะได้ผล!จากนั้นเขาก็ได้ส่งแก่นพลังลมปราณเข้าไปในจุดฝังเข็มอื่นๆอีกหลายจุดทันทีไม่นานหลังจากนั้น พ่อของเขาจางต้าซานก็บอกว่า ความร้อนบนขาเริ่มรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆพอการฝังเข็มในครั้งนี้สิ้นสุดลง ขาทั้งสอ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 77
“ใช่แล้ว ต่อไปถ้าวัวที่บ้านของลุงจางจิ่งของนายป่วย นายจะต้องไปช่วยนะ! หลังจากที่รักษาวัวหายแล้ว ก็ให้มาเอาเงินที่ลุง!”“ยังไงซะก็จะต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาล ไม่ให้เงินให้แต่ของ ถ้าข่าวนี้แพร่ออกไปผู้คนจะคิดว่าลุงจางจิ่งของหลานฉวยโอกาสว่าตนมีความสัมพันธ์กับลุง จึงจงใจไม่ให้เงิน!” จางเว่ยหมินพูดด้วยรอยยิ้มหลังจากได้ยินสิ่งนี้ จางหยวนก็เข้าใจแล้วว่าจางเว่ยหมินหมายความว่ายังไง!บนใบหน้าของจางหยวนยังคงมีรอยยิ้มแต่ในนัยน์ตากกลับไม่มีรอยยิ้มเลยจางเว่ยหมินจะจ่ายเงินค่ารักษาเสียที่ไหนกัน!เห็นได้ชัดว่าเขาจะมาเอากล่องชามูลค่าหนึ่งหมื่นห้าพันบาทกล่องนั้นจางหยวน!อันที่จริงแล้วตอนนั้นจางหยวนไม่ได้คิดที่จะเอาเปรียบจางจิ่ง เพียงแต่ว่าสิ่งที่จางจิ่งพูดนั้นน่าโมโหมากจริงๆ!เพื่อลงโทษเขาเล็กๆน้อยๆ จางหยวนจึงได้เดิมพันกับเขา จนชนะเขาแล้วได้ชาอันล้ำค่ากล่องนั้นมาแต่คิดไม่ถึงว่า จางจิ่งยังคิดที่จะเล่นลูกไม้ ให้พี่ชายคนโตของเขาจางเว่ยหมินออกหน้าแทนคงคิดที่ใช้สถานะหัวหน้าหมู่บ้านมาข่มขู่กดดันตนเอง เพื่อจะได้มอบชาออกมา!น่ารังเกียจ พฤติกรรมแบบนี้ช่างน่ารังเกียจจริงๆ!จางหยวนกลอกตา จู่ๆก็ยิ้มอย่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 78
เมื่อได้ยินดังนี้ จางเว่ยหมินก็ทำเสียงฮึดฮัดอย่างเย็นชา: "ไม่ได้มา! เด็กคนนั้นไม่ได้เห็นหัวหน้าหมู่บ้านอย่างฉันอยู่ในสายตาเลย! แสร้งทำเป้นไม่รู้ทั้งๆที่เข้าใจ!"“อะไรนะ?” สีหน้าของจางจิ่งดูประหลาดใจและเกรี้ยวโกรธ: “เด็กคนนี้! แม้แต่พี่ใหญ่เขาก็ไม่ไว้หน้าเลยเหรอ! จัดการเขา! จะต้องจัดการเขา!”หลังจากแพ้แล้วให้ชากล่องนั้นแก่จางหยวนไป หลายวันมานี้จางจิ่งก็กินไม่ได้นอนไม่หลับจนกระทั่งเมื่อวาน เขาถึงคิดวิธีดีๆวิธีหนึ่งออกนั่นคือให้จางเว่ยหมินพี่ชายคนโตของเขาซึ่งเป็นหัวหน้าหมู่บ้านออกหน้าแทน แล้วเอาชากลับมาให้เขาพอจางหยวนคืนชาให้แล้ว ก็ให้เงินห้าร้อยบาทเป็นค่ารักษา เรื่องนี้ก็จะยุติลงแต่จางจิ่งคิดไม่ถึงว่า แม้แต่พี่ชายคนโตของเขาจางเว่ยหมินจางหยวนก็ไม่ไว้หน้า!ในเวลานี้ จางเว่ยหมินเยาะเย้ยว่า:“ฮึ่ม! ไม่ต้องกังวล! เด็กคนนี้กล้าที่จะดูหมิ่นหัวหน้าหมู่บ่านอย่างฉัน ฉันจะจัดการเขาเอง!”เขาเหลือบมองจางจิ่ง: "ถ้าฉันจำไม่ผิดล่ะก็ หลุมศพบรรพบุรุษของบ้านจางหยวน อยู่ในที่ที่อยู่ข้างทางหลวงใช่ไหม?"“ใช่! อยู่ตรงนั้น!”จางจิ่งพยักหน้าครู่ต่อมา สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที: "พี่ใหญ่ ความหมาย
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 79
แต่จางหยวนไม่กังวลว่าไก่จะกินมากจนเกินไปตรงกันข้าม เขากลับรู้สึกมีความสุขมากยิ่งลูกไก่กินเยอะมากเท่าไร ก็ยิ่งโตเร็วมากขึ้นเท่านั้น!ในขณะที่กินข้าว จางหยวนก็คุยกับหวังฮุ่ยเรื่องนี้"แม่ครับ ฉันจะไปซื้ออาหารไก่ในเมืองตอนบ่าย แม่อยากจะซื้ออะไรไหมครับ? ผมจะซื้อกลับมาให้!"จางหยวนกล่าวหวังฮุ่ยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า: "น้ำมันที่บ้านของพวกเราใกล้จะหมดแล้ว ลูกซื้อน้ำมันสลัดกลับมาสักถังหนึ่ง! แล้วซื้อกระดาษชำระกลับมาด้วยสักห่อหนึ่ง!"“ซื้อน้ำมันสลัดอะไรกัน? ซื้อน้ำมันถั่วลิสงถังหนึ่งไปเลย! น้ำมันถั่วลิสงกินอร่อย!” จางหยวนพูดด้วยรอยยิ้มเดิมทีหวังฮุ่ยอยากจะพูดว่าน้ำมันถั่วลิสงแพงเกินไปแต่พอกลับมาคิดดูแล้ว ตอนนี้สถานะทางการเงินในบ้านดีขึ้นมามากแล้วในมือของเธอยังมีเงินสี่แสนบาทที่จางหยวนมอบให้!น้ำมันถั่วลิสงถังเดียว ยังพอที่จะซื้อกินได้!“ก็ดี ใช่แล้ว ลูกช่วยแม่ซื้อแอปเปิ้ลกลับมาสักสองสามกิโลกรัมนะ แม่ว่าจะเยี่ยมคนสักหน่อย!” หวังฮุ่ยพูดขึ้นมาอีกครั้งจางหยวนพยักหน้า รีบตักกินข้าวที่อยู่ในถ้วยให้หมด แล้วถีบรถสามล้อออกไปพอมาถึงเมืองในเมือง จางหยวนก็ซื้อของที่ต้องซื้อเสร็จ
Latest chapter
