บทที่ 39

รักษาระยะห่างจากเขาให้ดี

จู่ๆหลู้เหวินโจวก็รู้สึกหดหู่ ดึงเนคไท และเดินเข้าไปในลิฟต์เพียงลําพัง

ทั้งสองคนเข้าไปในร้านขายเสื้อผ้าผู้ชายทีละคน

เมื่อเสมียนเห็นการแต่งกายและนิสัยใจคอ ก็รู้ว่าได้พบกับเจ้าของทองแล้ว

รีบทักทายทันทีด้วยรอยยิ้ม

"คุณผู้ชาย คุณผู้หญิง มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ"

หลู้เหวินโจวไม่พูดด้วยใบหน้าเย็นชา นั่งตรงโซฟา หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อจัดการกับธุระทางการ

เฉียวอียิ้มและพยักหน้าแล้วเดินไปที่เคาน์เตอร์เสื้อ

พริบตาเดียวก็เห็นเสื้อเชิ้ตสีกรมท่า

สีนี้เข้ากับผิวมาก ดูมั่นคงและอ่อนเยาว์

หลู้เหวินโจวใส่แล้วน่าจะดูดีมาก

เพียงแต่ว่านี่ไม่ใช่สีโปรดของหลู้เหวินโจว

เพราะในตู้เสื้อผ้าของเขาสีนี้ไม่เคยปรากฏให้เห็นเลย

เฉียวอีหยิบเสื้อขึ้นมามองไปที่หลู้เหวินโจว และถามอย่างลองเชิงว่า" ประธานหลู้ ชุดนี้ล่ะ"

หลู้เหวินโจวไม่ได้เงยหน้าขึ้น แต่ตอบเบา ๆ :" คุณเป็นคนจ่าย คุณเลือกเลย" "

บริกรยิ้มทันทีและพูดว่า:" คุณหนูตาดีจริงๆครับ นี่คือสมบัติของร้านเลยครับ เสื้อตัวนี้เป็นผลิตภัณฑ์ใหม่ของท่านอาจารย์โอลี่ มีเพียงสองชิ้นในโลก ชิ้นหนึ่งเป็นสีนี้และอีกชิ้นเป็นสีเขียวภูเขาน้ํ