Share
บทที่ 337
Related chapter
ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 338
ภายในโกดังเก่าแห่งหนึ่ง มือของชารอนถูกมัดไว้ด้านหลัง ขณะที่เธอนอนอยู่บนพื้น กลุ่มคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอคือพวกอันธพาลที่ลักพาตัวเธอมา“ฉันบอกแกแล้วไงว่าอย่าขัดขืน มันไม่มีประโยชน์หรอก…” พวกอันธพาลหัวเราะอย่างชั่วร้าย และไร้ซึ่งจิตสำนึก“ไอ้พวกบ้า! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ! ถ้าพวกแกกล้าแตะต้องฉันแม้แต่นิดเดียว พวกแกได้เห็นดีแน่!” ชารอนจ้องมองอันธพาลเหล่านั้น และตะคอกด้วยน้ำเสียงโกรธเคือง“ชิ แกคิดว่าแกเป็นคุณหนูไฮโซจากตระกูลเศรษฐี หรือเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์หรือไง? ทำไมเราจะแตะต้องแกไม่ได้? หืม?"พวกอันธพาลยังคงเยาะเย้ยเธอต่อไป"แกพูดถูก ฉันอาจจะไม่ใช่ลูกสาวของตระกูลเศรษฐี และฉันก็ไม่ใช่เจ้าหญิง แต่แกควรรู้เอาไว้ว่าฉันเป็นผู้หญิงของท่านประธานไซมอน แซคคารี่ คิดให้รอบคอบก่อนที่แกจะพยายามทำให้เขาขุ่นเคือง มันจะดีกว่าถ้าแกปล่อยฉันไปตอนนี้!”พวกอันธพาลหันไปมองหน้ากัน พวกเขารู้สึกตกใจกับคำพูดของเธออยู่ไม่น้อย หากเธอเป็นผู้หญิงของไซมอน แซคคารี่ จริง ๆ พวกเขาคงไม่กล้าทำให้เขาขุ่นเคืองใจอย่างแน่นอน“ไม่ต้องไปฟังคำพูดไร้สาระของเธอหรอก เธอไม่ใช่ผู้หญิงของประธานแซคคารี่อีกต่อไปแล้ว ประธานแซคคารี่หย่า
ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 339
เธอถอนหายใจอย่างแรงแล้วดึงมือออก จากนั้นเธอก็โยนกล่องสีดำใบเล็กที่นำติดตัวมาด้วยให้กับพวกอันธพาล “พวกแกลองเปิดกล่องนี้ดูแล้วนับเงินให้เรียบร้อย ฉันคิดว่าฉันคงไม่ติดค้างอะไรพวกแกอีก นับเงินเสร็จแล้วก็เริ่มการแสดงได้เลย!”“เธอคิดจะทำอะไรน่ะ แซลลี่” ชารอนถามอย่างสงสัยแซลลี่มองเธออีกครั้งแล้วเยาะเย้ย “ทำไมเธอถึงรีบร้อนนักล่ะ?” จากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นและหัวเราะอย่างบ้าคลั่งเธอแทบรอไม่ไหวที่จะได้เห็นความเจ็บปวดและความสิ้นหวังบนใบหน้าของชารอน!“ทำไม...ทำไมเธอถึงใจร้ายขนาดนี้? ทำไมเธอต้องทำร้ายฉันด้วย!”“เรื่องนี้เธอคงต้องโทษตัวเองนะ เธอเป็นคนทำให้โฮเวิร์ดขอหย่ากับฉัน และนั่นก็ทำให้ฉันเกลียดเธอมาก!” เธออยากให้ชารอนตายต่อหน้าเธอตรงนั้น แต่ถึงกระนั้น เธอก็ไม่อยากปล่อยให้ชารอนตายเร็วจนเกินไป เธอต้องทรมานชารอน และทำให้เธอได้พบกับสิ่งที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของเธอก่อน!“ฮ่า… เธอน่ะเกลียดฉันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เธอเองไม่ใช่เหรอที่ทำให้ผู้จัดการคุกต้องตาย? ยิ่งไปกว่านั้น เธอจงใจทำให้ตัวเองตกบันได และฆ่าลูกชายในท้องของเธอ แล้วโยนความผิดทุกอย่างมาให้ฉัน! และมีครั้งหนึ่งที่พวกอันธพาลลักพาตัวฉัน และ
ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 340
"หยุด! ไม่งั้นผมยิงจริง ๆ นะ!” ไซมอนขู่ ขณะเล็งปืนที่เขาคว้ามาจากตำรวจที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขาไปที่แซลลี่เขาสามารถหยุดแซลลี่จากการทำร้ายชารอนจนถึงแก่ชีวิตได้ แต่ก็ยังทำให้เธอสั่นเล็กน้อยจนทิ้งบาดแผลที่ลึกยิ่งกว่าไว้ที่คอของชารอน และเลือดสีแดงก็เริ่มไหลอาบตามร่างกายของเธอ...อาการปวดแสบปวดร้อนที่คอทำให้ชารอนหายใจลำบาก อย่างไรก็ตาม เธอกลับรู้สึกกังวลเกี่ยวกับไซมอน ซึ่งกำลังถือปืนอยู่ในมือของเขามากกว่า เธอไม่อยากให้เขาต้องพลั้งมือฆ่าใครตายเพราะเธอยิ่งไปกว่านั้น แซลลี่ไม่สมควรที่จะตายง่าย ๆ แบบนี้!รูม่านตาของไซมอนขยายออกเมื่อเขาเห็นเลือดที่ไหลอาบคอของชารอน เขาจ้องมองแซลลี่ด้วยสายตาอาฆาต ก่อนจะตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยวว่า "ปล่อยเธอซะ!"แซลลี่ตกตะลึง แต่เธอก็ดึงสติกลับมาได้อย่างรวดเร็ว เธอมองไซมอนด้วยสีหน้าเย้ยหยัน เธอรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่สามารถยอมรับชะตากรรมในปัจจุบันของเธอได้ “คุณห่วงเธอมากขนาดนั้นเลยเหรอ ไซมอน? คุณไม่กลัวว่าวันหนึ่งเธอจะทรยศคุณงั้นเหรอ?”“หยุดพูดจาไร้สาระได้แล้ว ผมบอกให้ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้!”มือของแซลลี่ที่ถือมีดสั่นเล็กน้อย ความรู้สึกเกลียดชังอย่างสุดซึ้งปรา
ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 341
ในโรงพยาบาล แพทย์กำลังยุ่งอยู่กับการพันแผลที่คอของชารอน ตำแหน่งของบาดแผลนั้นอยู่ในจุดที่อันตราย ถ้าแซลลี่ออกแรงมากกว่านี้ ชารอนอาจจะเสียชีวิตไปแล้วหลังจากที่พวกเขาออกจากโรงพยาบาล ทั้งสองก็เข้าไปนั่งในรถ และชารอนก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจก่อนจะพูดว่า "ช่วงนี้ฉันดวงตกหรือไงนะ? ทำไมฉันถึงได้รับบาดเจ็บอยู่เรื่อย”ไซมอนขมวดคิ้วและพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “พระเจ้ากำลังบอกให้คุณกลับมาหาผมโดยเร็วที่สุด ผมเป็นคนเดียวที่สามารถปกป้องคุณได้”ชารอนเอียงศีรษะไปด้านข้างแล้วจ้องหน้าเขา และในที่สุด เธอก็เม้มปากแล้วพูดว่า “ฉันไม่รู้ว่าพระเจ้าพยายามจะสื่ออะไรกับฉัน แต่ฉันรู้ว่าถ้าคุณยิงเธอช้ากว่านั้น ฉันคงตายด้วยน้ำมือของแซลลี่ไปแล้ว” ดังนั้น นี่ก็หมายความว่าเขาได้ช่วยชีวิตเธอไว้อีกครั้งชายคนนั้นเหยียดแขนออก แล้วดึงเธอเข้าสู่อ้อมกอดของเขาอีกครั้ง จากนั้นเขาก็พูดด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ชีวิตของคุณเป็นของผม ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เอาชีวิตคุณไปจากผมได้!”แม้ว่าคำพูดของชายคนนั้นจะฟังดูหนักแน่น แต่ชารอนก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาได้ช่วยชีวิตเธอเอาไว้หลายต่อหลายครั้งแล้วชารอนโน้มตัวเข้าไปในอ้อมแขนของเขา และถอนหายใจเฮื
ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 342
รถของไซมอนจอดอยู่บนถนนฝั่งตรงข้าม เนื่องจากบริเวณนั้นมีผู้คนค่อนข้างหนาแน่นชารอนตั้งใจที่จะไปรอรับลูกชายของเธอตรงประตูโรงเรียน แต่ไซมอนบอกเธอว่าตรงนั้นมีคนอยู่เยอะเกินไป และเขาไม่อยากให้เธอไปยืนเบียดเสียดกับคนอื่น เขาจึงบอกให้คนขับรถเข้าไปรับลูกชายของพวกเขาแทนหลังจากนั้นไม่นาน คนขับก็เข้าไปรับลูกชายของพวกเขาออกมา แต่พวกเขากลับเห็นว่ามีเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งเดิมตามมาด้วย ชารอนคิดว่าเธอคงเป็นเพื่อนร่วมชั้นของลูกชายเมื่อชารอนเห็นเด็กหญิง เธอก็เริ่มจินตนาการถึงฉากตอนที่ลูกชายของเธอแก่กว่านี้อีกสองสามปี และพาแฟนสาวกลับมาบ้านเพื่อแนะนำให้พ่อกับแม่ได้รู้จัก“เพื่อนตัวน้อยของลูกคือใครจ้ะ เซบาสเตียน?”“แม่ครับ นี่คือซีเลีย เธอนั่งเรียนโต๊ะเดียวกับผม วันนี้เป็นวันเกิดของเธอ แต่พ่อกับแม่ของเธอยุ่งจนไม่มีเวลาพาเธอไปฉลองครับ ผมขอพาเธอไปฉลองวันเกิดแทนได้ไหมครับแม่?”กลายเป็นว่ามันคืองานเลี้ยงฉลองวันเกิด ไม่น่าแปลกใจเลยที่วันนี้เด็กชายโทรหาทั้งเธอและไซมอน“ได้สิจ้ะ แต่ลูกจะต้องบอกพ่อแม่ของเธอก่อน ไม่เช่นนั้นพวกเขาอาจคิดว่าซีเลียหายตัวไป และพวกเขาจะต้องเป็นห่วงเธออย่างแน่นอน”“สวัสดีค่ะค
ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 343
ไซมอนขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่าเธอมีท่าทีหลบ ๆ ซ่อน ๆเมื่อพวกเขามาถึงมุมส่วนตัว อาหารทั้งหมดที่พวกเขาสั่งไว้ก็ถูกนำมาเสิร์ฟ เซบาสเตียนใช้เงินเก็บของเขาซื้อเค้กให้ซีเลีย จนทำให้เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ แทบจะน้ำตาไหลชารอนไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าลูกชายของเธอจะเป็นคนที่มีน้ำใจขนาดนี้ เขาคงจะมีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวหากเขาต้องตามจีบผู้หญิงสักคนในอนาคต!ซีเลียอธิษฐานและเป่าเทียน จากนั้นเธอก็ตัดเค้กและมอบเค้กชิ้นแรกให้กับเซบาสเตียน หลังจากนั้น เธอก็มอบเค้กชิ้นที่ใหญ่กว่าให้ไซมอนและพูดว่า “คุณลุงคะ นี่คะ หนูแบ่งเค้กวันเกิดของหนูให้คุณลุงทานนะคะ”เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ดูเขินอายเล็กน้อย ขณะที่เธอคุยกับไซมอน สิ่งเดียวที่ขาดหายไปคือหัวใจสีแดงสองดวงที่โผล่ออกมาจากดวงตาของเธอชารอนวางคางไว้บนมือและครุ่นคิดเกี่ยวกับสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นในตอนนี้ เป็นไปได้ไหมที่ซีเลียอาจจะแอบชอบไซมอน แทนที่จะเป็นลูกชายของเธอ?เธอมีคู่แข่งเพิ่มอีกคนเป็นเด็กอายุห้าขวบงั้นเหรอ?อย่างไรก็ตาม ไซมอนก็ยังทำเท่เหมือนเดิมขณะที่เขาตอบว่า “ฉันไม่ชอบของหวาน” และปฏิเสธความตั้งใจดีของเด็กน้อยอย่างไร้ความปรานี!ดวงตาของซีเลียเปลี่ยนเป็นสีแดงเ
ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 344
หลังจากที่พวกเขาทานเค้กเสร็จแล้ว เซบาสเตียนก็บอกพ่อกับแม่ว่าเขาอยากจะพาซีเลียไปที่ลานเด็กเล่นของห้างสรรพสินค้า เนื่องจากในวันนี้ผู้ใหญ่ทั้งสองมีฐานะเป็นเพียงผู้ดูแล มันจึงขึ้นอยู่กับลูกชายของพวกเขา ที่จะเป็นคนตัดสินใจเลือกทำกิจกรรมต่าง ๆ ที่เขาอยากจะทำเด็กน้อยสองคนคลั่งไคล้ในลานเด็กเล่นแห่งนั้นมาก ชารอนไม่เคยเห็นลูกชายของเธอมีความสุขมาเป็นเวลานานแล้วเธอเองก็รู้สึกผิดอยู่ไม่น้อยที่ต้องทำงานและไม่ค่อยมีเวลาให้ลูกชายของเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในตอนนี้ที่เธอไม่ได้รับสิทธิ์ในการดูแลเซบาสเตียน เธอยิ่งมีเวลาให้เขาน้อยลงกว่าเดิมเธอและลูกชายต้องพึ่งพาอาศัยกันตลอดระยะเวลาห้าปีที่ผ่านมา แต่เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าลูกชายของเธอจะรู้จักพึ่งพาตนเอง จนเขาสามารถอยู่ได้โดยไม่มีเธออยู่เคียงข้างเขาทุกวันอย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอตระหนักได้แล้วว่าลูกชายของเธอยังคงต้องการความรักและความเอาใจใส่จากเธอ เขาเพียงแต่ปฏิเสธที่จะพูดมันออกมาให้ใครได้ยินเขาบอกว่าวันนี้เขาอยากจัดงานฉลองวันเกิดให้ซีเลีย แต่ความจริงแล้ว เขาแค่อยากจะมีเพื่อนเล่นเท่านั้น เมื่อเห็นว่าพวกเขาดูมีความสุขเพียงใด เธอก็ตระหนักได้ว่าเพื่อนเล่
ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 345
ชารอนอ่านนิทานไปได้ครึ่งเรื่องแล้วตอนที่เด็กน้อยผล็อยหลับไป เธอจึงจูบหน้าผากลูกชายของเธอเบา ๆ และอุ้มเขาเข้าไปนอนก่อนจะออกจากห้องอย่างระมัดระวังเมื่อเธอเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น เธอก็เห็นไซมอนที่มีผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวของเขา เขากำลังก้าวออกจากห้องน้ำ ก่อนจะเช็ดผมสีดำที่เปียกของเขาด้วยผ้าเช็ดตัวอีกผืนที่อยู่ในมือเธอกระแอมเล็กน้อยและรีบมองไปทางอื่น เธอกลายเป็นคนโรคจิตแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?ไซมอนรู้สึกพอใจที่เธอชื่นชมรูปร่างอันยอดเยี่ยมของเขา เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ให้เธอแล้วถามว่า “เขาหลับแล้วเหรอ?”“ใช่ค่ะ เขาหลับไปแล้ว” เธอตอบพร้อมกับกลืนน้ำลายเบา ๆ เธอรู้สึกเหมือนจะควบคุมตัวเองไม่ได้ ขณะที่ดวงตาของเธอพยายามจะเหลือบมองร่างกายอันกำยำของเขาอีกสักสองสามครั้งอย่างไรก็ตาม ชายคนนั้นเดินตรงไปหาเธอ ก่อนจะยื่นผ้าเช็ดตัวให้แล้วพูดว่า “เช็ดผมให้หน่อยสิ” ช่างเป็นคนเจ้ากี้เจ้าการจริง ๆเขาเดินไปนั่งบนโซฟาอย่างสงบ และรอให้เธอเดินเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้นคุกเข่าบนโซฟา และกำลังจะเริ่มเช็ดผมให้เขา ทันใดนั้นเอง เธอก็เหลือบไปเห็นรอยแผลเป็นที่ยาวพาดผ่านหลังของเขา มันเกิดขึ้นตอนที่พวกเขาถูกแม่น้ำพัดพาไป
Latest chapter
- ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 386
- ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 385
- ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 384
- ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 383
- ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 382
- ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 381
- ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 380
- ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 379
- ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 378
