บทที่ 338

ภายในโกดังเก่าแห่งหนึ่ง มือของชารอนถูกมัดไว้ด้านหลัง ขณะที่เธอนอนอยู่บนพื้น กลุ่มคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอคือพวกอันธพาลที่ลักพาตัวเธอมา

“ฉันบอกแกแล้วไงว่าอย่าขัดขืน มันไม่มีประโยชน์หรอก…” พวกอันธพาลหัวเราะอย่างชั่วร้าย และไร้ซึ่งจิตสำนึก

“ไอ้พวกบ้า! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ! ถ้าพวกแกกล้าแตะต้องฉันแม้แต่นิดเดียว พวกแกได้เห็นดีแน่!” ชารอนจ้องมองอันธพาลเหล่านั้น และตะคอกด้วยน้ำเสียงโกรธเคือง

“ชิ แกคิดว่าแกเป็นคุณหนูไฮโซจากตระกูลเศรษฐี หรือเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์หรือไง? ทำไมเราจะแตะต้องแกไม่ได้? หืม?"

พวกอันธพาลยังคงเยาะเย้ยเธอต่อไป

"แกพูดถูก ฉันอาจจะไม่ใช่ลูกสาวของตระกูลเศรษฐี และฉันก็ไม่ใช่เจ้าหญิง แต่แกควรรู้เอาไว้ว่าฉันเป็นผู้หญิงของท่านประธานไซมอน แซคคารี่ คิดให้รอบคอบก่อนที่แกจะพยายามทำให้เขาขุ่นเคือง มันจะดีกว่าถ้าแกปล่อยฉันไปตอนนี้!”

พวกอันธพาลหันไปมองหน้ากัน พวกเขารู้สึกตกใจกับคำพูดของเธออยู่ไม่น้อย หากเธอเป็นผู้หญิงของไซมอน แซคคารี่ จริง ๆ พวกเขาคงไม่กล้าทำให้เขาขุ่นเคืองใจอย่างแน่นอน

“ไม่ต้องไปฟังคำพูดไร้สาระของเธอหรอก เธอไม่ใช่ผู้หญิงของประธานแซคคารี่อีกต่อไปแล้ว ประธานแซคคารี่หย่า