บทที่ 109

จากนั้นจ้าวหลานมือหนึ่งถือท่อนไม้ อีกมือหนึ่งถือมีดแล้วตะโกนขึ้นว่า: “พวกแกไม่กลัวกฎหมายกันหรือยังไง! ใครเข้ามาอีก ฉันก็จะฆ่าให้ตาย!”

เวลานี้ในใจของจ้าวหลานเต็มไปด้วยไฟโทสะ นักเลงพวกกับใช้กำลังจับผู้หญิงในที่แบบนี้!

คิดถึงตอนที่เธอยังเป็นทหารเด็กอยู่ เธอเคยจัดการพวกนักเลงไปไม่น้อย

คนของแก๊งชิงหลงไม่มีสนใจ พวกเขามีคนเยอะกว่าจึงไม่ตื่นตระหนกเลย

หญิงแก่คนเดียวจะทำอะไรได้ พวกเขาหลายคนจะการหญิงผู้หญิงแค่คนเดียวจัดการไม่ได้ ต่อไปก็ไม่ต้องอยู่ที่เมืองหนานหูแล้ว

พวกนี้อยากกดจ้าวหลานให้ตาย ใครจะไปรู้ว่าระหว่างต่อสู้กันยังถูกมีดปาดจนเป็นแผลที่แขนได้

จ้าวหลานในเวลานี้ได้มองคนของแก๊งชิงหลงเป็นศัตรูไปแล้ว เหมือนได้กลับไปสมัยที่เธอเป็นทหารเด็กอยู่!

เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่ก้มหัวให้ใครง่ายๆ และยิ่งไม่ต้องถูกถึงนักเลงแบบนี้เลย

คนของแก๊งชิงหลงก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ผู้หญิงบ้านนอกที่ดูแสนธรรมดากลับมีฝีมือแบบนี้ได้

ซูหว่านเอ่อร์ก็ตกตะลึง ดูเหมือนจ้าวหลานเป็นแค่ชาวนาธรรมดา ไม่คิดว่าเมื่อต้องเผชิญหน้ากับนักเลงพวกนี้ยังสามารถต่อกรได้อยู่หมัด

เหลยเฉียงก็โดนจ้าวหลานปาดโดนโดยไม่รู้ตัว คราวนี้ไฟโทสะในใจของเ