บทที่ 110

“ถ้าแกทำร้ายเธอ รอให้สามีของฉันกลับมาแล้วจะต้องไม่ปล่อยแกไว้แน่!” ซูหว่านเอ๋อร์พูดขึ้น

“สามีเศษสวะของเธอจะทำอะไรฉันได้? ถึงฉันจะโยนอีแก่นั่นลงน้ำให้ปลากิน มันก็ไม่กล้าพูดมาก!” เยว่ยี่เฟิงพูดด้วยรอยยิ้มอวดดี

“คุณต้องการอะไรถึงจะปล่อยแม่ของฉัน?” ซูหว่านเอ๋อร์ถามขึ้น

“คุณหย่ากับสามีของคุณแล้วมาอยู่กับผม หรือทำให้ผมได้ขึ้นสวรรค์ ปรนนิบัติผมสักคืน เรื่องนี้ก็จะถือว่าไม่เกิดขึ้น ไม่งั้นคืนนี้อีแก่นี่จะต้องถูกโยนลงแม่น้ำแน่!” เยว่ยี่เฟิงพูดขึ้น

“ฝันไปเถอะ!” ซูหว่านเอ๋อร์ไม่คิดว่าเยว่ยี่เฟิงจะหน้าด้านขนาดนี้ ยื่นข้อเสนอที่เลวทรามแบบนี้

ไม่ว่าอย่างไรเธอก็ไม่ตอบตกลง คิดว่าแม้แต่จ้าวหลานก็ไม่ยอมเช่นกัน!

“งั้นเธอก็ทนดูแม่บุญธรรมของสามีเธอถูกกระทืบจนตายก็ตามใจ ผมก็ช่วยอะไรไม่ได้” เยว่ยี่เฟิงผายมือแล้วพูดขึ้น

ซูหว่านเอ๋อร์หันกลับไปเห็นว่าในเวลานี้มีเลือดนองเต็มตัวจ้าวหลาน

“คุณชายเยว่ ขอร้องล่ะ ปล่อยแม่ฉันไปเถอะนะ นอกจากข้อเสนอเมื่อกี้แล้ว ไม่ว่าอะไรฉันก็จะยอม”

ซูหว่านเอ๋อร์คุกเข่าลงบนพื้น พูดขอร้องวิงวอน

“ผมแค่ต้องการคุณคนเดียว อย่างอื่นผมมีหมดแล้ว” เยว่ยี่เฟิงพุดพร้อมกับหัวเราะ

หญิงงามอั