Ciara's povAxel Cipriano tagged you in a post.Ano bang kailangan ng lalaki na 'to sa akin at pinagti-tripan ako? Close ba kami? Pero pinindot ko na lang rjn ang pangalan niya na lumabas sa notification 'to. Wala naman akong ginagawa ngayon, kaya sige sakyan na lang natin 'yung trip sa buhay ng taong 'to. Baka bored lang din siya, kawawa naman.Axel CiprianoHey, unblock me. Bahala ka sa buhay mo. Buburahin ko na sana ang tinagged nito sa timeline ko, nang biglang sunod-sunod na tumunog ang notification ko na naman.Eh? Anong nangyayari?Agad kong tinignan ang notif ko at nagtakha kung bakit ang daming nag-react at nag-comment agad. Umawang pa ang labi ko nang mabasa ko ang ibang comments.Wtf is this?Jennifer Jeon and others commented on a post that you are tagged in.Axel CiprianoHey, unblock me.Just now · Public1,034 · Like · React · Comment · Share · Full Story · MoreView previous comment...Jennifer Jeon: Hoy, babae! sino 'to?reply box;: hindi ko 'yan kilala!» Hindi mo

Ciara's pov "HOY!! Hoy! Teka! bata, akin 'yan! Cellphone ko 'yan, bumalik ka!!" Sigaw ko do'n sa batang nakapulot ng phone ko na ngayon ay tumatakbo na palayo sa akin! Grabeng bata 'yun, snatcher! Ang bilis ng kamay! "Hoy!" Pagtawag ko at laking pasalamat ko dahil lumingon siya sa direksyon, pero hindi ko inaasahan na madadapa siya dahil sa ginawa niyang paglingon. Hindi ko alam kung matatawa o maawa ba ako, pero hindi naman 'yan mangyayari sa kanya kung hindi niya tinakbo 'yong phone ko. Gosh. Agad ko namang nilapitan si totoy at inagaw 'yung phone ko mula sa kamay niya. "Mali ang kumuha ng gamit na hindi mo pag-aari, bata. Mali 'yon, okay?" Pangangaral ko dito, pero tinakbuhan lang ako. Sinundan ko pa siya ng tingin papalayo. Bakit niya kasi itinakbo ang phone ko, pwede namang manghingi na lang siya sa akin ng pera kung nangangailangan talaga siya. Pinagpagan ko naman ang phone ko at agad na ring bumalik sa kotse matapos kong magpaalam sa puntod ni Tyron. Dumidilim na rin kasi

Ciara's pov"My gosh Ara! Hanngang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwala na si Altair pala ang nagdadala sa'yo noon sa hospital. Thanks to him na lang, dahil nagawa mong maka-survive!" Natatawang saad nito, nang maka-uwi na kami ulit sa bahay.Agad naman akong dumiretso sa kwarto ko, kasama si Jennifer, habang lumiko naman si Tyler para pumunta sa kwarto niya.Kinakailangan na naming mag-impake. Ngayon na daw kasi talaga ang alis namin. Hihintayin na lang kami nila Raiza sa airport."Bakit niya kaya ginagawa 'yun?" Takhang tanong ko kay Jennifer."Hindi ka ba nakikinig, hindi ba sinabi na nga ni Altair. Kagustuhan 'yon ni Shaira. Nag t-trabaho daw kasi siya noon sa babaeng 'yon. Lagi siyang inuutusan na bantayan ka. Kaya ayan, lagi kang nakaka-survive." Sabi niya pa."Alam ko, narinig kong sinabi niya 'yon kanina. Ang ibig kong sabihin ay si Shaira. Bakit kailangan niyang gawin 'yon? Bakit kailangan pang pabantayan ako ng Shaira na 'yun? Eh, hindi ba nga, galit sila sa akin?" Naguguluh

Ciara's pov "SA AMIN MAPUPUNTA ANG REWARD NA 100,000! YES! WOOOH! YEAH! YUHOO!! 100,000 FOR ME! YEAH! YEAH! YEAH! WOOH!!" Masayang sigaw nito at nagtatatalon pa. *Poink* "Aray naman, ano ba?!" "Manahimik ka, nakakahiya ka! Kita mong seryoso ang mga tao dito, tapos isisingit mo 'yang kaabnoyan mo!" Sermon sa kanya ni Jennifer at mabilis na humingi ng paumanhin. "Haha it's okay! Don't worry, sa inyo mapupunta 'yon," saad nito na ikinalaki ng mga mata namin. Woah, hindi nga? "Yes! Sabi sa'yo, eh! We deserve it!" Tuwang-tuwa na sambit ni Tyler. "How are you? Kumusta ang naging buhay mo? Within 21 years, right?" Tanong nito sa malungkot na tono. "I.. I want to see those people who stole and keep you away from me." Alam kong galit siya kay mommy at daddy na pekeng parents ko, pero napamahal rin ako sa kanila, kahit ganoon. "You don't need to worry about them Mrs. Cortel, nasa kulungan na po sila." Ani Raiza at ngumiti ito. "Thank you, Raiza. Sobrang laki ng pasasalamat ko sa'yo, da

TW: fake death (always put to your mind that this is pure fiction)Ciara's pov "T-tyron.."Naramdaman ko ang tuloy-tuloy na pag-agos ng mga luha ko mula sa aking mga mata. But instead of answering me ay nginitian niya lang ako. Ngiti na lalong nagpahinga sa mga tuhod ko, dahil ang ngiti niyang inakala kong hinding-hindi ko na makikita pa habang buhay o kahit isang beses manlang sa buhay ko ay hindi ko inaasahan na ngayon mismo, sa araw na ito ay masisilayan iyun ng dalawang mata ko.Parang pinitik ang puso ko nang humakbang ito papalapit sa akin.Tyron.."Can I take the hand of your daughter, sir?" Magalang na paalam nito kay daddy, habang hindi naman maalis-alis sa kanya ang paningin ko. "Here, she's all yours now. Take care of her, pinagkakatiwala ko siya sa'yo," dad gave my hand to him."Thank you." Nakangiting saad nito at marahang tinanggap ang kamay ko. And the moment he hold my hand and I felt his warm skin on me, that's when the reality hits me.H-he's alive."Y-you're dead..