(Missamy POV)“Sus naman—.”Nang marinig namin ang pinto bumukas at isang boses ang tamabay sa kanila para tumayo ng maayos. “The President will come this way.” At si Shin. “Okey ka lang ba dito? Mababait naman ang mga yan.” Akbay sa akin ni Shin na dahan-dahan ko naman inalis.Siya na ang nag-alis. “Late ka na naman Bro!” tukoy nga niya kay Anthony na napakamot sa ulo. “Traffic masyado Boss.” “Di ka talaga niyang magiging qualified sa pagiging secretarya ko. Okey, so kilala niyo na siya. Sabi ng kukuti niya sa akin. tratuhin niyo daw siya bilang normal na empleyado. Pero di naman masyado harsh. Kung ayaw niyo mapatalsik sa kompanya ko.” “Shin.” “Ah, by the way Missamy, may ipinadalang bodyguards yung Elder

(Missamy POV) “Missamy.” “Kapatid niya ako Jeff! Dapat alam ko itong nangyayari sa kanya! Jeff! Dapat alam ko! Bakit napakasinungaling mo?!” Iyak ko na siyang niyakap niya ako.At wala siyang paki-alam kung nasasaktan ko na siya. “Kumalma ka Missamy.”Ramdam ko ang mainit niyang yakap.“Kalma lang. Hindi yan makakatulong sa situation ng kapatid mo.”Inilabas nga niya ako sa silid ni Juan Carlos.“Kalma. Gagaling si Juan Carlos. Lumalaban siya at di tayo sususko na tulungan siya sa laban na ito.” Matagal na ngang kasama ni Kuya Carlos si Jeff, na lumalaban kay kamatayan.Kung wala si Jeff, ano na ngayon si kuya? Tuluyan na ata niya akong iniwan talaga.Wala na itong chansang mabuhay pa kung wala si Jeff.Wala. Dahil napakawala kong kwentang kapatid!Naging sakit p

(Missamy POV) Kuya Carlos, trying hard si Jeff na gusto nga ako i-ahon sa kalungkutan na nararamdaman ko ngayon.At seryoso atang talagang ligawan ako.Okey lang ba kuya? Since naging mabait naman talaga siya.Pagbigyan. Okie. Nagbihis na ako at pumasok si Jeff na magbibihis din.“Okey lang Jeff kung pagod ka na. Saka kinunan ka pa naman ng dugo kahapon.” “Di ako kasing weak niyo Missamy.” “Sure? Di ko alam kung ano ang gagawin kapag nagka-emergency nga tayo.” “You know what to do. Tawagan mo si Jay.”Nakaasa na naman nga ang lahat sa kawawa niyang secretarya.Napatango na lamang ako.“Check this thing habang nagbibihis ako.” Lapag niya ng dalawang paper bag, at ang laman tig-isang kahon ng camera.Tig-isa ba ka

(Jeff POV) Ipinikit na ni Missamy ang kanyang mga mata. At taimtim ngang nagdadasal. I know it is her brother.Kinunan ko siya ng larawan.Saka pinagdarasal ko din, madinig itong kahilingan niya. Gagawin ko ang lahat Juan Carlos basta wag kang bumitaw na lumaban.Di pa nga husto handa ang kapatid mo. Ikaw ang nagpapalungkot ngayon sa kanya, na ayaw mo naman atang mangyari.How good of you na ako nga itong ginawa mong patungan ng responsibilidad mo?Pero willing ko naman tinangap. Too smart bro, pero kailangan mo talagang lumaban. Humarap sa akin si Missamy at nakuha ko ang larawan na yun. Nakangiti siya ng tignan ko nga ang nacapture ko. At nagulat ako ng lumapit siya sa akin, saka patalon na yumakap.“Thank you Jeff.” mahina nitong sabi sa akin. Saka kumalas siya sa akin.“Alam mo ba ang hiniling ko?” “Don't tell me.” d

(Jean POV)Tinawagan ko si Rey kung ano na nga ba ang balita.“Master Jean, maraming hospital sa mundo, at di pa riyan nabibilang ang mga clinic, lying in sa mga maliliit na baryo at mga midwife na nagpapa-anak.” “What do you mean? Impossible nating mahanap ang anak ko?” “Inaari mo na. Di pa nga natin alam kung anak mo nga yun.” “Tss. Tumigil ka Rey baka sayo mabuhos lahat ng inis kong nararamdaman kay Catherine!” “Haha. Relaxs Master Jean. Marami ka rin kailangan ayusin sa kompanya mo. Halos tatlong araw ka nang di nagpapakita. At na-alarma ang Elder sa ginagawa mo ngayon. Nagtanong sa akin ang secretarya nito kung ano ang nangyayari sayo. Sinagot ko naman na abala sa personal na bagay. And follow up question, sinusubukan mo na bang bumuo ng pamilya? Then I respond back, di ko maaring sagutin ang tanong niya. Ganoon