(Missamy POV) Dahil gusto ko nang umiyak Jeff! Baka kasi ano pa ang masabi ko.“Uhmmm. Okie. Habang wala ka dito Jeff, mag-iisip ako ng paraan kung paano nga makatakas sa gustong mangyari ng Elder.”Yun ang dapat na problemahin ko. Yun ang problema na dapat saluhin ko para kay Jeff. At kasalanan ko naman talaga kung bakit naririto kami sa situation na ito.Magulo na ang isipan ni Jeff, para lalo ko pang guluhin ng nararamdaman ko sa kanya. Hindi biro ang problema niya kay Ivy.Saka di problema ang bata… blessing yun. “Jeff. Yung tungkol sa ating dalawa.” Sa ikakalaya ng loob ni Jeff.“Sa tingin ko itigil na natin. Maging seryoso ka na kay Ivy. Since nga nagdadalang tao na siya. Ibalik mo yung nararamdaman mo sa kanya. Minsan ka nang napamahal sa kanya kaya alam kong madali din naman ibalik yung pagmamahal na minsang nawala.”Heto ang tamang

(Missamy POV)Wag mong hahayaan na maguilty sayo si Jeff. Pabibigatin mo lang ang situation Missamy. Talagang ikaw ang isasakripisyo niya. At yun ang nakitang paraan ni Jeff para itigil ang lahat ng tungkol sayo bago pa man masira ka niya. Nirespeto ka niya. Respetuhin mo ang desisyon niyang ito.Mabuting tao si Jeff, Missamy. Mabuti siyang tao.Sapat nang tinutulungan ka niya tungkol sa kapatid mo. Be grateful sa bagay na yan Missamy. Wag mong guluhin ang situation.Okey lang umiyak.Iyak ka lang.At kung nasa tabi mo ang kapatid mo. Hahayaan ka lang naman niyang umiyak. Dahil yun ang mas makakabuti kapag nagpapalaya tayo ng isang situation, bagay at tao. Normal yun dahil napamahal ka. Sa oras na yun. Pinalakas ko nga ang volume ng TV at umiyak din ako ng ubod lakas.Walang sino man ngayon ang nasa tabi ko para nga aluhin ako.Oras na din ata na maging responsable ako sa aking sarili. Tama

(Missamy POV)Pagdating namin sa prisinto. Ayan na picture taking.Pirma na lang ako kung ano man ngang kaso ang ifile nila sa akin. Alam ko di naman malala. Penalty na ikulong ako good for twenty-four hours!Wait. Matutulog ako dito?!Okey lang since wala naman akong makakasama sa bahay. Binuksan nila yung kulungan na di naman kagaya sa Pilipinas. Ang linis. At mag-isa lang ako sa kulungan.Ngunit halos tumalon ang puso ko ng may bilangong nakatitig sa akin.Nakacross arm. Ang mata na, anong ginagawa mo dito Missamy.Siyang ikina-peace sign ko sa kanya.Nice to see you again Jeff.  (Jeff POV) Nang magising ako binigyan na nila ako ng almusal.Good. Tss. Wala pa akong hapunan. At ilang oras na lang naman papalayain na ako.Wala na akong oras na daanan si Missamy dahil parating na si Ivy. Kailangan ko itong

(Jeff POV)“Why are you not answering my calls and text?” “Nakita mo naman ata na nakatulog na ako Jeff.”Dapo niya ng Ice bag sa ulo ko.“Dito ba yun Jeff?” “Yah.” “Sorry talaga. Sa susunod kasi pailawan ang boung silid para marecognize kaagad kita. Yan tuloy.” Pag-aalala niya sa akin.Cute. Nag-aalala siya sa akin.“Saka bakit iniwan mo si Ivy?” tanong nito sa akin.“Sino kasi ang walang kamay at di nagrereplay sa text ko? Di sinasagot ang tawag ko.” “No need kang mag-alala sa akin Jeff. Kayang-kaya ko sarili ko. Saka di naman talaga ako natutulog ng malalim noon kapag alam kong di pa umuuwi si Kuya Carlos. Di rin naman ako makakatulog ng maayos kung alam ko ngang nasa foreign akong lugar.” “At gusto mo akong mana

(Jeff POV)“Mahal mo ako Jeff. Alam ko. Oo, sabihin na natin na mahal mo ako. Ngunit may responsibilidad ka kay Ivy. Buntis siya at di natin dapat yun isantabi. Ang magagawa na lang natin tangapin na kailangan mong talikuran ang nararamdaman mo sa akin.” “Missamy tell me, may nararamdaman ka ba talaga sa akin?”Gaya ng sinabi mo noon meron. Kaya sana marinig ko ngayon ulit. Kaya kong ipaglaban ang nararamdaman natin kay Ivy. Ikaw ang gusto kong makasama habang buhay Missamy. “Wala Jeff. Wala.”Parang ikinandilim ng paningin ko at lalong dumurog sa aking puso ang sagot ni Missamy sa akin. “Missamy.” “Itigil mo na ito Jeff. Gaya ng sabi ko, maging responsible ka kay Ivy. Sa ginagawa mo, maaring maging biktima natin ang mag-ina mo. Ayokong mangyari yun Jeff. Kung nakakabuti nga na parayain natin ang isat-isa. Yun