"Alam kona ang dahilan kung bakit umalis si Austin noon..."   "WHAT?!" sabay sabay naming sabi nila kuya Zack. umayos ako ng tayo at tinitigan si kuya matt. Bakit hindi niya sinabi samin? ano ba talaga ang dahilan.   "F*ck alam muna dude? Bakit hindi mo man lang sinabi samin?!"   "I'm sorry." Umiwas siya ng tingin samin at bumuntong hininga.   Bakit halos lahat sila nag-lihim na sakin? Una 'yung dalawa. Ngayon ang kuya ko naman. Nakakapang-hina.    "Kailan mo pa alam kuya?" Mahinang tanong ko dito.    "Noong unang araw dito ni Austin sa bahay. Kinausap ko siya."   "Then?"   "Doon niya sinabi sakin lahat, Ayoko pa sana malaman mo princess ang lahat kaya sinabi ko kay Austin na h'wag na muna. Kaso ang g*go hindi na makapag hintay."    ano ba talagan

Umayos na kami ng upo, Tumingin ako sa tatlong katabi ko at Kung kanina ay nag-pipigil sila ng tawa ngayon ay nakakalokong ngiti na ang naka paskil sa mga labi nila. Lumapit ng konti sa‘kin si Zen at simpleng bumulong.   "Dumada-moves ‘yang childhood friend mo. Kainis lang Nakakakilig!" Napailing nalang ako.   "Kakakilig ka dyan, Binigyan lang ako ng chocolate dahil kinain nila kuya Zack 'yung nasa bahay.."   "Sus! Nako friend baka ayan na ‘yung sinasabi niyang babawi siya sa‘yo. Oh my god ngayon palang kinikilig na kami."   "Baka nga hindi bawi ‘yun e. Malay mo nililigawan kana girl." Singit ni Jen na nakikinig pala samin.    "Kayo talaga. Binigyan lang ako ng chocolate."   "Hay nako friend sinasabi ko sayo duma-damoves nayan

Haysss.  Feel ko pinalayas ako ng mga pinsan ko at kapatid.   Pina-andar na rin ni Austin ang sasakyan niya. Habang nasa biyahe kami bigla itong nagsalita.    "Iah?"   "Hmm.."   "Can I ask you something?"   "Ok, What is it?"   "Are you still mad at me?"   Bigla naman akong napatingin sa kanya, nakatingin pala ito sa‘kin.    Bakit ganoon? Nakikita ko sa mata niya ang lungkot? Umiwas tuloy ako ng tingin sa kanya, Hindi ko kayang salubungin ang ganoong klaseng mga mata. Bumuntong hininga muna ako bago sinagot ang tanong niya.    "Medjo? Hindi naman kase mawawala agad ang galit ko sa‘yo Austin. Napaka-tagal na panahon na nag-isip ako bakit iniwan mo ako noon. ‘yun pala may tinatago kana samin."   "I undestand. Hihintayin

  "Tsk. Bakit kailangan puntahan mo pa siya Iah?" Napalingon ako kay Austin ng ‘yun agad ang bumungad sa‘kin pag pasok ko ng kotse niya.    "Sinabi ko lang na sundan niya ang kotse mo. May problema ba sa ginawa ko?" Ano na naman ang problema niya? Lahat nalang nakikita. Nakakainis na.    "Hindi mo naman kailangan gawin ‘yon dahil common sense nalang na susundan niya tayo."    "Ano bang problema mo Austin? Kanina kapa! Lahat nalang napapansin mo! Kahit sabihin mong common sense nalang ‘yun, Mas maganda pa din ‘yung sasabihan mo pa rin yung tao.! Bilang pag-galang at respeto.  Alalahanin mo mag-kakagrupo tayo dito!" Hindi ko maiwasan na tumaas ang boses. Naiinis ako sa kaartehan niya!   "Hey, hey, guys calm down. Easy lang. H'wag naman kayong mag-away. Baka hindi tayo makapag-practice niyan ‘e." Geez. Napapikit nalang ako sa sobrang inis na naman! Hindi mo malam

    "Oh Nicolai bakit hindi kapa nasakay sa kotse mo?" nag-tataka kong tanong.   "Uh.. Gusto ko lang mag-pasalamat sayo sa lahat. Mula kanina sa practice at sa dinner. Kahit alam mong tututulan ka ng kuya mo na makapareha ako, Tinuloy mo pa rin."    "Nako wala yun. Sila lang naman ang lagi kong problema dahil ayaw nila akong napapasama o nadidikit sa ibang lalaki. Tsaka iba yung ngayon. Para sa activity natin to. Wag mona isipin. Sige na anong oras na oh, Para makapag pahinga na kayo ni Jen."   "Thank you ulit. Sige alis na kami." Tumango ako sa kanya, Tumalikod na ito at akmang mag-lalakad ng humarap ulit siya sakin.    "Bakit? May nakalimutan kaba Nicolai?"Nag-tatakang tanong ko dito. Para siyang may gustong sabihin kaso nag-aalangan. Napakamot pa siya sa kilay niya bago nag-salita    "Ah ano... Pw-pwede koba makuha ang number mo? Pa