I don't know what exactly happened after I lost consciousness. When I woke up, the familiar scent of the hospital greeted me. The white ceiling. The nurse. And the private doctor that my Dad hired for me. Everyone is watching my every move and sometimes it makes me feel awkward. Even my Dad cared for me too much that confused me even more. Until, they spilled the reason why.It's been a month since that day happened. Tandang-tanda ko pa ang mga katagang binitawan ng doktor para sa akin. The words made me feel happy but at the same time it hurts. It sent me so much emotions that I can't contain.I am pregnant.Buntis ako sa anak namin ni Atlas. Mahina ang kapit nito kaya kailangan ng dobleng pag-iingat. Kung hindi lamang naagapan ni Daddy at nadala ako kaagad sa hospital ay baka nawala na ito. Na baka tuluyan na akong hindi magkaanak dahil may nakita silang problema sa aking obaryo.I touch my belly as I re

It's been a week since Atlas visited my clinic. It's been a week since we talked about the annulment. Isang linggo na rin mula nang pirmahan niya ang annulment papers na ibinigay ko. Isang linggo na rin akong nakatambay lang sa bahay at tamad na magtrabaho.All is tiring for me. Maging ang aking mga kilos ay halatang walang lakas. It seemed like I am very tired to something I don't know. Seemed bored from all the things that is happening. Maybe, it is because I am pregnant. Or maybe, because I've been thinking too much about Atlas and the annulment case.Masyadong inuukupa ni Atlas ang buong sistema ko. Minsan naisip kong puntahan ito at kausapin tungkol na rin sa akusasyon nito sa akin. The restraining order for him is my Dad's idea. Tinanong at kinumpirma na iyon ni Dad. He insisted it is for my safety and I do understand.I sighed and looked around. I chose to stay in our greenhouse for more relaxing view. The rare plan

Nagpakawala ako ng isang malalim na paghinga. Sinikap ko ring pakalmahin ang sarili sa nagbabadyang galit na namumuo sa aking kaluuban. Ipinikit ko rin ang aking mga mata at bahagyang isinandal ang aking likod sa aking kinauupuan.  Dumilat ako nang marinig ang pagbukas ng pintuan ng sasakyan sa aking tabi. Ibinaling ko ang aking paningin doon at nakita ko kaagad ang mariing tingin ni Kraius sa akin. He was looking at me, intently. Concern was evident in his eyes.  "Sigurado ka bang gagawin mo 'to?" tanong nito.  Tumango ako. I looked at Kraius eyes too with the same intensity. I am very sure about the thing that I will do. I already prepared for this. I think about it as well and it all ends here. Sa harap ng isang malaki at malapad na gusali na pawang napapalibutan ng matataas na konkretong harang.  "Yes!" wika ko pagkatapos ng ilang sandali. I formed my hand into a fist and go

Hindi ko alam ang sumunod na mga nangyari. Namalayan ko na lang na nakasakay na ako sa sasakyan ni Atlas at mabilis ang pagpapatakbo nito. Hindi ko rin alam kung saan kami pupunta. Ang tanging alam ko lang, desidido akong sumama dito kahit saan niya ako dalhin.Niyakap ko ang sarili nang maramdaman ko ang ginaw mula sa pagkakabasa ko kanina sa ulan. I am soaking wet. Kahit ang ibinigay ni Atlas na jacket nito mula sa loob ng kotse ay hindi nakatulong. Nanunuot pa rin sa aking katawan ang lamig.Maging si Atlas ay ganoon din. Basang-basa pa rin ito mula sa ulan. Seryoso itong nagmamaneho. Panaka-naka'y sumusulyap ito sa akin habang may pag-aalala ang tingin. Mga tingin na hindi ako sanay.Nagulat ako nang tumigil ang sasakyan sa mismong tapat ng bahay namin sa South Ridge Village. Mabilis ang mga kilos ni Atlas na binuksan ang gate nito. Pinagmasdan ko ito ng may pagtataka ngunit hindi man lamang ako nito pinansin. Tul

Dedicated to: @ShayNel They said the best healing starts from yourself. Starts from accepting your flaws. From reflecting the things that you've done in the past. And from loving and caring for yourself, alone. Bagong simula para sa sarili at pagbangon."But, Dad! Di ba sabi mo, you will go with me in the hospital? Paano na 'to," problemadong saad ko dito sa kabilang linya."I'm sorry, Hija. May emergency lang sa Senado kaya hindi na ako nakapagpaalam sa 'yo. But, I promise next time."I heard him sigh. Tumango na lamang din ako kahit hindi ako nito nakikita. "Sige po. I'm sorry, Dad. Alam kong busy ka and I am still disturbing you. Ako na lang po ang pupunta," saad ko, kapagkuwan."No! baby, Atlas will come with yo--""What?!" mabilis kong reklamo dito. Nang ma-realized kong sumubra ako ay napakagat-labi na lamang ako. "