CHAPTER 32NAKALABAS na ako galing sa pagkahospital, sila mama at papa naman ay may pinuntahan pang importante kaya naiwan sakin ang bunso kung kapatid kasama si Race."Talaga ba, magaling magluto yang ate mo?"Parang hindi makapaniwalang tanong ni Race sa kaniya na ikinairap ko.Duh. Anong tingin niya sakin? Hindi marunong magluto? Kung pwede lang, siya nalang ang lulutuin ko e. Kaso lang ang mga niluluto ko ay dapat masarap, ang tanong Masarap ba siya?"Opo, mapapawow ka po sa sarap. With love po kasi ang lahat ng luto niya kaya lahat po ay masarap."Nakangiting sabi ng kapatid ko kaya hinayaan ko nalamang sila duon at pinagpatuloy ang ginawa ko.Dahil namiss ko ang kapatid ko at namiss na niyang kumain ng pancake, nilutoan ko siya ng pancake.Palagi ko kasi siyang nilulutuan ng pancake kaya nakasanayan ko nang lutuan siya kada umaga, tanghali at gabi.Paborito kasi niya ang pancake kaya hindi na ako magtatakha kung araw-araw siyang kakain n

CHAPTER 34HINIHINGAL kami parehong bumagsak sa kama. Yumakap naman siya sa bewang ko at saka hinalikan ulit ang labi ko."I love you."Mahinang sabi niya na ikinatigilan ko."Anong sabi mo?"Gulat na sabi ko pero nagulat nalamang ako ng humihilik na siya, mahina akong natawa.Nanlaki ang mga mata ko ng maalala ko ang ginawa namin, napahilamos naman ako sa mukha ko. Pinitik ko ang aking noo.Anong kagagahan naman ang nagawa mo?Umalis ako sa kama at saka pumunta sa banyo para maglinis ng katawan. Pumasok na ako sa banyo at nilagyan ko ng tubig ang bath tub. Doon ako pansamantalang nagmuni-muni.Ano ba naman ang ginawa mo, Perilous? Bakit mo isinuko ang iyong perlas ng silanganan? Bakit hindi mo man lang pinigilan ang init ng iyong katawan? Susmeryosep. Pano ko siya haharapin ngayon?Naiinis na umalis ako sa bath tub at saka nilinisan ko na ang sarili ko. Naligo na rin ako.Pagkatapos kung maligo ay agad akong dumiretso sa closet ko

CHAPTER 36MAG-IISANG buwan na pero bakit hanggang ngayon masakit parin. Parang kinakatay ang puso ko sa sakit. Walang gana na naman akong umalis sa higaan ko.Napatingin naman ako sa higaan ko, parte narin ito sa aking memorya dahil dito niya ako inangkin at narinig ko mula mismo sa kaniyang bibig ang salitang I love you.Para na rin 'to sa kaniya at para sa'min. It may be sound so selfish butI want to see him happy, dahil alam kung gustong-gusto niyang maabot ang kaniyang mga pangarap.Masakit man sa dibdib ngunit kakayanin.Ipinilig mo muna ang ulo ko atsaka napahawak ako sa bibig ko at dali dali akong pumunta sa banyo para? dumuwal.Napahawak naman ako sa bibig ko nang maalala ko na hindi pala ako dinatnan ngayon. Nanlaki naman ang mga mata ko.Am I pregnant?Dali dali akong lumabas sa banyo at saka bumaba sa hagdan. Nakita ko naman sina Mama at Papa na nagkape."Buti naman at naisipan mong lumabas."Sabi ni mama sabay taas ng

CHAPTER 38"HMMM..... Don't worry hindi ko na siya sasaktan total nandito ka naman. Tawagan mo rin ang kapatid mo para mas masaya."Nakangiseng sabi niya.Ano ako, bobo para sundin siya? Letsugas, hinding-hindi ako gagawa ng isang bagay na ikapahamak ng minamahal kung kapatid."Bakit ko naman gagawin yun?"Walang emosyong sabi ko at saka hinawakan niya naman ang tiyan ko na mas lalong ikinakabahala ko.Letse talaga siya! Putagris!Ngumise naman siya. "Hindi mo naman sigurong gusto na mapahamak ang batang nasa sinapupunan mo, diba?"Nakangising sabi niya na ikinatalim ng aking tingin.Wala na akong magawa kundi ang tawagan siya.Kinuha ko ang cellphone ko na nasa denim jeans ko sa may bulsa. Tinawagan ko si Bunso, agad naman niya itong sinagot."B-bunso......."Naiiyak na sabi ko sa kabilang linya."A-ate? Ate nasaan ka? Bakit wala ka dito?" Naiiyak na sabi nito."B-bunso, makinig ka... wag na wag mong hahanapin ang at

CHAPTER 40NANG makarating na kami sa hospital ay agad siya nitong dinala sa Private Room, kasama nito ang mga doctor.Kinakabahan ako sa kung ano man ang maging resulta, dahil kung may mangyari mang masama sa kaniya ay hinding-hindi ko mapapatawad ang sarili ko.Mahal na mahal ko siya at mas hindi ko kakayanin na nawala siya sa tabi ko. Noong napagdesisyonan niya na makipag-break muna sa'kin dahil para tupadin muna naman ang aming mga pangarap sa buhay.I felt my world shattered into pieces. I felt my heart breaks into tiny pieces na kahit anong gawin mo ay hindi ito mabubuo pa ulit.Na tanging siya lamang ang makabuo nito ulit. Nasa isip ko ang mga tanong na Bakit kailangan pang maghiwalay kami? Kung pwede naman namin itong sabay na tuparin? Hindi na ba niya ako mahal?Pero ni-isang tanong na bumagabag sa aking isipan ay hindi nasagot.Pero kahit na nasasaktan ako sa sinabi niya ay mas nananaig parin ang pagmamahal ko sa kaniya kaya niresp