Chapter 21 Nagising ako dahil sa liwanag na sumisilaw sa aking mukha. Oo nga pala at sa Van nalang kami natulog kagabi dahil wala ng bakante sa mga Hotels and Motels na pinuntahan namin. Maliwanag na ang araw, tanda na magtatanghali na. Mas napatunayan ko iyon ng maramdaman ko ang pagkalam ng aking tiyan. Kinuha ko ang cellphone ko para tignan ang oras ngayon. It's already seven in the morning. Today is September 17, it's been 3 months since I runaway to my family. Well, it's our 3th monthsary too. Hindi ko mapigilang mapangiti, bago siya nilingon sa lat seat ng Van, kung saan siya natutulog. "Happy Monthsary, baby." bulong ko. Alam kong hindi niya iyon maririnig dahil tulog ito. "Happy monthsary too. I love you." nanlaki ang mga mata ko sa bigla niyang pagsasalita. Akala ko ba ay tulog siya? O nagkukunwati lang siya? "Gising ka na?"

Chapter 23 "Daan muna tayo ng simbahan bago tayo pumunta sa pupuntahan natin." sabi ni Carlew na agad kong tinanguan. Maganda ang tanawin sa labas ng kotse. Madaming restaurant at iba't ibang tanawin ang nagpapabusog sa mga mata ko. Good choice na ito ang lugar na pinili kong puntahan. I'm happy to my choice, dahil nakilala at nakasama ko din si Carlew sa lugar na ito. Napangiti ako ng maramdaman ang paghawak no Carlew sa kamay ko habang nagmamaneho siya. Kakaibang pakiramdam ang naramdaman ko, saya at pag ka excite. Pasimple kong inalis ang kamay ko sa pagkakahawak niya doon at tumingin sa bintana. Pinigilan ko ang pagtawa ng maramdaman na sa hita ko naman siya humawak. Kaya sinubukan ko namang alisin ang kamay niya sa hita ko, pero hindi siya nagpatinag. Hindi ko na napigilan ang aking pagtawa. He really loves holding my hand or my legs. "Why?" I answered w

Chapter 25 Tahimik lang akong nakahiga sa kama at nag cellphone, pampatay boring at nag check na din ng emails. Sa kalagitnaan ng aking pag ce-cellphone ay biglang may nag flash ng tawag galing kay Kyle. Nakita ko agad ang pagsulyap sa akin ni Carlew dahil doon. Naglalaptop ito ay mainaasikaso lang saglit "Bestfriend ko." sabi ko sa kaniya bago ko sinagot ang tawag. "Bes! Huhu! Ang tagal ko ng gustong tumawag sayo pero ngayon lang kita na contact!" bunga nito sa akin. Hindi ko maiwasang hindi matawa sa kaniya. Namiss ko siyang kausap, nung isang linggo lang sakin ibinalik ni Carlew ang cellphone ko at hindi manlang pumasok sa isip ko na tawagan siya. Masyado akong okupado kay Carlew at nakalimutan kong tawagan siya. Nasanay na din siguro ako na walang kontak sa kanila kaya ganoon. "Sorry na, okay? Busy lang. So ano ba kasing sasabihin mo?" "Ay! Ganyan ka ahh!

Chapter 27  Naalimpungatan ako ng maramdamang wala na akong katabi sa kama. Kinuha ko ang aking cellphone sa side table para tignan kung anong oras na ba at wala ang aga naman yatang bumangon ni Carlew. It's 1 am in the evening. Bumangon ako para hanapin si Carlew sa kung saan. Wala siya sa loob ng aming kwarto, kahit sa sofa ay wala. Tinignan ko ang banyo, baka sakaling nandoon sya pero wala. Agad akong nakaramdam ng ka ba, pero agad ding nawala ang kaba ko ng marinig ang kaniyang boses sa labas ng room. Maybe he's in the veranda, where the other table was placed. Baka may ginagawa lang o nagpapahangin? "Okay. Yes, I'll be there after a week. May kailangan lang akong gawin dito. Yeah, ikaw muna ang bahala dyan. Send mo lang sakin yung mga kailangang i review. Thank you." rinig kong sabi niya. Lumapit ako sa pinto at sinilip ang ginagawa niya. I saw him in front of his lapto

Chapter 29 Nahiga ako ng kama at nag tulog tulogan. Hinihintay na makalabas siya ng banyo at tumabi sa akin. Mas nagpursige ako sa pag tu tulog tulugan ng marinig ang pagbukas ng pintuan. Ang pag-uga na lamang ng kama ang hinihintay ko, ngunit wala. Inisip ko na baka may ginagawa lang ito sandali pero wala pa din, hanggang sa marinig ko ang pagbukas ng sliding door sa veranda. The cold air entered the room, dahilan para lamigin ako sa aking suot. Nanuot sa balat ko ang lamig kahit na may kumot ng nakatabon sa akin. I'm wearing a white night dress and underneath was a lacey panty. At dahil gabi na at matutulog na din naman ay hindi na ako nag abalang magsuot ng bra. Akala ko ay panandalian lamang iyong pag bukas ng pinto ngunit ilang minuto na ang lumipas ay ganoon pa din ang lagay. Hind pa din nag sa sara at ang malamig na hangin ay pumapasok sa aming kwarto. Mumulat ko na sana ang aking mga mata ng