All Chapters of Plenitude of the Soul: Chapter 31 - Chapter 40
96 Chapters
Chapter 30
"What?" Wala sa sarili kong tugon.  "Kumusta ang pakiramdam mo? Nasabi ni Kaloy na hindi ka nakadalo dahil may sakit ka," dinig ko ang pag-iingat sakaniyang tono.  I pursed my lips. Hindi ko alam ang sasabihin. Nagagalit pa rin ako... hindi ko maintindihan ngunit iyon ang nararamdaman ko ngayon.  "N-Nagustuhan ni Linella iyong binigay mo. Gusto ka niyang makilala kaso... hindi ka naman dumalo." Humina ang boses niya sa dulo.  "Glad she liked it," I whispered.  "Nakauwi na ang lahat. Katatapos ko lang magligpit, kasama si Senyel."  "How's Blair?" I said slowly.  "Maayos na siya. Pinauwi rin siya kanina ng doktor. Kulang sa pahinga kaya siya nawalan ng malay."  I smiled a bit.  "The baby... how's the baby?" napapaos kong sinabi. Tumindi ang kalabog ng pus
Read more
Chapter 31
"Kayo ba ni Nabrel, Talianna? Nakita ko kayong nag-uusap kanina. Mukhang seryoso 'yong pinag-uusapan niyo, ah?" Nag-angat ako ng tingin kay Leigh. Suot niya na ang kaniyang bag at handa nang lumabas habang ako ay iniipon pa ang mga gamit. Seryoso lamang siya habang nakatitig sa akin. Dahan-dahan akong umayos ng tayo. "No," tanging sagot ko. "Weh? Bakit pakiramdam ko nagsisinungaling ka ?" malamig niyang sinabi at humalukipkip. Sandali nga. Akala ko ba maayos na siya sa akin? Bakit ganito na naman siya ulit? Si Nabrel na naman ang problema niya! "Bakit naman ako magsisinungaling? Driver ko lang si Nabrel. Huwag kang praning, Leigh." I chuckled. Nagtagal ang titig niya sa akin bago unti-unting tumango. "Buti naman kung ganoon. Magkakasundo tayo." She smiled widely. Tanging pagkunot lamang ng noo ang
Read more
Chapter 32
I cried myself to sleep that night. Walang mapaglagyan ang pagkadismayang nararamdaman ko para sa sarili. Gusto kong kalimutan na lang ang nangyari at magsimula ulit dahil pakiramdam ko, nawalan ako ng gana sa lahat. Hiyang-hiya ako... at durog na durog. Ang tanga ko para maisipan ang umamin sakaniya. At anong nangyari? Ganito ang kinahantungan ng bwisit na pag-amin na iyon. Nang hinatid niya ako pauwi kahapon, walang nagsasalita sa aming dalawa. Hindi ko magawang magpanggap na maayos lang ang lahat. Para akong lutang hanggang sa makauwi. I didn't even look at him nang magpaalam upang pumasok na sa mansiyon.  Nanliliit ako sa sarili ko. Pakiramdam ko ay iyon na ang pinakanakakapangliit na bagay na ginawa ko. Nagsisisi ako kung bakit ko pa sinabi iyon. Kung sana ay napigilan ko ang sarili ko. Kung sana ay hindi ako nagpadala sa sitwasyon. Nasabi ko naman na gusto ko siya bilang isang tao, hindi ba? Hindi bilang isang
Read more
Chapter 33
"Talianna! Huwag ka nang tumanggi. Oh. Umiinom ka naman, 'di ba?" Leigh offered me a bottle of beer.  Tinapon ko sa loob ng aking bag ang phone ko. Sandali kong tinitigan ang inaalok niyang alak bago iyon hablutin. This will be the first time na makakatikim ako ng ganitong alak. Madalas ay puro red wine lamang ang iniinom ko. I've never tried hard liquors. Wala naman sigurong masama kung tikman ko ito ngayon, hindi ba? I also think that this would help me a lot para kahit papaano ay makalimutan ko ang bwisit na atraksiyon na ito para kay Nabrel na alam kong kahit kailan ay hindi masusuklian. Ngunit nang akmang ihahatid ko na sa aking bibig ang bote nang may biglang marahas na humablot nito mula sa akin. Napasinghap ako at laglag ang pangang nilingon ang walang hiyang may gawa niyon ngunit natigilan na lamang nang makita kung sino. Sumalubong sa akin ang madilim na mukha ni Nabrel. Umigting ang k
Read more
Chapter 34
I don't know what the hell has gotten into me but I just found myself holding a bottle of hard liquor that I got from Dad's collection. It says Captain Morgan. Pinuslit ko lamang ito at siniguradong walang nakakita dahil tiyak na hindi magugustuhan ni Dad sa oras na malaman niyang umiinom ako.  Hindi niya naman siguro mapapansin na kumuha ako ng isang bote? Napakarami niyang koleksiyon and I doubt if he remembers each bottle that he has.  It was already 9 pm and I'm wide awake while thinking if I should open this bottle and surrender myself to the world. Hindi na ako nagpaliguy-ligoy pa at mabilis nang binuksan ang bote. I'm just gonna taste it. Hindi ko hahayaang malasing ako. Patay ako kay Dad kung sakali. Sa kwarto ako uminom at kinandado ang pintuan. Hindi ko makakalimutan ang araw na ito. Unang pagdaloy ng alak sa lalamunan ko. Pikit-mata kong dinala sa aking bibig ang shot glass. 
Read more
Chapter 35
Sandali pa akong natulala nang bumungad sa akin ang nakatayong si Nabrel sa tabi ko. I was only aware about how my heart reacted just by looking at him... right here beside me.  "What are you doing here?" bulong ko habang tulala sakaniyang madilim na mukha.  Nakatitig lamang siya sa akin. Kitang-kita ko ang pag-ihip ng hangin sakaniyang buhok.  "Pumasok ka na, Talianna. Kailangan mo nang magpahinga." 'Yon lamang ang kaniyang naging tugon.  I pursed my lips. Nanatili lamang akong nakaupo habang tinitingala siya.  "No. If you want to leave, then leave. Bakit ka pa nagpunta rito kung aalis ka rin naman pala kaagad?" matalim ang aking tono.  Hinaplos niya ang kaniyang buhok at tumingin sa dagat. I noticed that he was wearing a dark green plain t-shirt and gray shorts. Kitang-kita ko ang pag-alon ng kaniyang dibdi
Read more
Chapter 36
"Talianna..." I clearly heard a deep voice whispering that woke me up.  Dahan-dahang kong minulat ang aking mga mata. Unang bumungad sa akin ang mukha ni Nabrel. Nakahilig ako sakaniyang dibdib habang nakapalupot ang kaniyang braso sa akin. It felt nothing but... peace and home.  "Nabrel?" I whispered softly. Napapikit ako nang halikan niya ang aking noo.  "Matulog ka pa. Kailangan ko nang umalis, Talianna. Baka makita ako ng Daddy mo," napapaos niyang bulong.  Nilingon ko ang paligid. I was in my room and it was still dark. Walang bakas ng kahit na anong sinag ng araw. Hinuha ko ay madaling-araw pa lang.  Nilingon ko muli si Nabrel. Dito ba siya natulog? Magkatabi kaming natulog?  "You... slept here? Beside me?" Uminit ang pisngi ko.  It's obvious! Hindi lang talaga ako makapaniwala
Read more
Chapter 37
Pagpasok ko ay pinaulanan na kaagad ako ng tanong ni Camille. Umupo na lamang ako habang hinahayaan siyang mag-ingay sa aking tabi. Dumungaw ako sa bintana at nakitang naroon pa rin si Nabrel. He smiled a bit and mouthed "una na ako" and I nodded. Pinanood ko siyang maglakad palayo. Hinabol ko pa siya ng tingin hangga't sa hindi ko na siya matanaw sa bintana.  "Ang harot mo, Talianna! Ano iyon, huh? Kayo na? Akala ko ba driver mo iyon? Bakit parang hindi lang ang sasakyan mo ang minamaneho? Bakit parang ikaw din? Hoy! Sagot!"  Napangiwi ako sa boses ni Camille na umaabot yata hanggang sa kabilang gusali. Matalim ko siyang tinignan dahil nasa kaniya na ang atensiyon ng iba naming kaklase.  Hinila ko ang kaniyang braso upang kumalma. "Hinaan mo nga iyang boses mo. Nakakahiya! They can hear you," mariin kong bulong.  Pinanlakihan niya lamang ako ng mga mata. 
Read more
Chapter 38
Pagkatapos ng isang linggong suspension nina Camille at Leigh, balik na sila sa klase. Pero hindi pa rin nagbabago ang trato nila sa isa't isa. Kapag nagpaparinig ang isa, gaganti rin ang kabilang panig! Kahit gaano ko man sabihan si Camille na hayaan na lang si Leigh ay hindi niya ako pinapakinggan. Matindi pa rin ang galit nila sa isa't isa.  "Tss! Hindi ako makikipag-ayos sa babaeng iyon! Kahit lumuha ka pa ng dugo riyan, hindi kita pakikinggan," aniya nang minsang nasa library kami.  I closed the book that I'm reading and looked at her wearily. Nakasimangot siya at mukhang na-badtrip sa aking sinabi.  "Hindi mo ba talaga sasabihin sa akin kung bakit ganiyan katindi ang galit niyo sa isa't isa? You don't trust me, huh?" I smirked at her.  Umirap siya at nagbuga ng hangin.  "Wala bang nababanggit sa'yo ang kupal na Kennedy na iyon? Close kayo, 'di ba?"
Read more
Chapter 39
Nakahinga na ako nang maluwag nang matapos ang huling araw ng exam. Kampante ako sa mga naging sagot ko. Araw-araw kong binabalikan ang mga notes ko isang buwan bago ang exam namin. Si Nabrel ang nagsabi sa akin na mas mainam mag-aral sa umaga dahil may sapat tayong enerhiya at fresh pa ang utak natin kaya mas makakatanggap ito ng impormasyon. Ganoon din daw ang ginagawa niya.   Bago kami magpaalam sa isa't isa nang maihatid niya ako sa mansiyon, mayroon siyang sinabi. Nakikita kong hindi siya kumportable sa kung anuman ang gusto niyang sabihin. Pinaghalong kaba at pagtataka ang naramdaman ko.  Hawak niya ang kaniyang helmet at nasa harapan kami ng motor niya. Nakaparada na ang Alphard at handa na siyang umalis para tumulak patungo sa kaniyang trabaho.  "Ano lang... naisip ko lang kasi, Talianna. Gusto mong..." Hinaplos niya ang kaniyang buhok at nagbuga ng hangin. Kitang-kita ko
Read more
PREV
123456
...
10
DMCA.com Protection Status