IAN'S POV Agad na nabaling ang mukha ko sa gilid dahil sa lakas ng sapak sa'kin ng hayup na kung sino man ito. "Mr. Ferro! Hey dude!? What the fuck are you doing?" Singhal ni Danielle.  Agad naman s'yang nilapitan ng sumapak sa'kin at tinutukan s'ya ng baril. "Wag! Wag! Maawa ka sa bata!" Sigaw ni Gary. " So dapat ikaw ang barilin ko? " Saka s'ya humagalpak ng tawa. " Baliw ka na! " Sigaw naman si Kyle. "Shut up!" Saka tinutok kay kyle ang baril. "Calm don Mr. Sion." Tila para akong nabingi sa boses na narinig, alam kong hindi ako nagkakamali. Nilingon ko ang pinanggalingan ng boses.. Cynthia... "I'm sorry my love." Itinabi n'ya ang baril bago humarap kay Cynthia. "What the fuck Cynthia!? What is this?!" Singhal ko. Ngumiti s'ya saka sumabit sa braso

TRINA'S POV "Mom! What was that!? Why did you kill Dad!" Sigaw ko sa kan'ya. "It was accident! I didn't mean to. " Umiiyak na tugon n'ya. " Why are you doing this?! Why? Who's this fucking guy with us? What the fuck is going on!? " Singhal ko sa kan'ya. " I-I'm sorry T-Trina. " Lalo akong naguluhan, nang gigilid na ang luha ko 'di ko maintindihan ang nangyayare. "I'm your father, Trina." Sabat nung lalaki na kasama namin, tinignan ko s'ya ng masama at naguguluhan. "What are you saying?! You aren't my Dad!" Sigaw ko. "It's true Trina, he's your father." Tinignan ko s'ya ng hindi makapaniwala, unti unti ng nadudurog ang puso ko sa nalalaman. "He's not my Father! This guy put my life in danger!" Madiin na singhal ko. "He's your father!" Sigaw sa'kin ni Mommy. "Trina, I'm Frank Si

MONICA'S POV 'Hindi ko inaasahan na madadamy ka dito Ian, di ko inaasahan na mangyayare to saiyo, sainyo. Humihingi ako ng tawad alam kong isa ako sa dahilan kung bakit nangyare to patawarin mo ako. ' Umiiyak na saad ko sa aking isip habang nakatanaw sa bangkay ni Ian. "Mahal" nilingon ko ang pinanggalingan ng boses, niyakap n'ya ako at hinagod ang likod ko. "K-kasalanan ko ito, nagdudusa ang anak ko dahil s-sa akin. " Umiiyak na saad ko sa dibdib ng asawa ko. " Ano ka ba Monica, walang may gusto ng nangyare wag mong sisihin ang sarili mo." Di na ako sumagot at hinayaan na tumulo ang luha ko. " Daddy... " Nilingon ko ang pinanggalingan ng boses, sobra akong nahabag sa nakikita ko. " Trisha! Baby, don't cry tita is here okay?" Saad ni Cindy kay Trisha na tulala at tumutulo ang luha. Umiwas ako ng tingin hindi ko kayang makita ang batang it

ZIN'S POV Napakalupit ng mundo, nagluluksa nako't lahat binibigyan pa din ng problema. Kingina kailan ba matatapos ito? Nakakapagod na. Saad ko sa isip habang malamig na nakatingin sa magulang ni Papa. "Sa ayaw o sa gusto mo idadala namin sa US ang bangkay ng anak ko! " Sigaw sa'kin ng lola ko. " Sino naman nagpalakas ng loob mo para kalabanin ako? " Malamig na saad ko, alam kong nakakabastos pero wala na'kong panahon para maguilty. "Bastos ka! Gan'yan ka ba pinalaki ng anak ko? O nakuha ko ang ugali ng ina mo?! " Sigaw ng lolo ko. " Baka kasi sainyo ko nakuha, halata naman kasing sainyo e. " Tugon ko pa. " How dare yo-" akmang sasampalin n'ya ako ng isangga ko ang kamay ko. " Subukan mong ilapat ang kamay mo sa mukha ko, gusto mo bang unahan ng libing ang anak mo?! " Sigaw ko, napatigil naman ang lahat sa asta ko. " Hindi ko ibibigay sai

ZIN'S POV Napakapeaceful, napakasariwa ng hangin, sana laging ganito malayo sa gulo, malayo sa maraming tao. Pano kung hindi ako umalis dito? Pano kung hindi ako pumayag na sumama kay papa, mangyayare ba lahat ng to ngayon? Buhay pa kaya si papa? Hay buhay nga naman napakalupit. Siguro nag-aalala na ang mga kaibigan ko, si mama, sila Kyle, si Danielle. Ano na kayang lagay ng Underworld? Maayos pa ba? O magulo na? Ang damdamin ko? Kailan maaayos? O gugulo pa? Sa dami ng pinagdaanan ko parang ang hirap ng bumangon, sa hirap, sa sakit, sa pait ng pagsubok na ibigay sa'kin makakaya ko kaya? Makakaya ko pa ba? Hindi ko na naiisip ang sarili ko, tanging ang mga mahal ko lang sa buhay ang priority ko. "Hanggang kajlan ako mahihirapan? Masasaktan? Lalaban? " Saad ko sa sarili habang unti unti ng pumapatak ang butil ng luha ko. Tumayo ako at pinunasan ang luha, pagkalingon ko ay nakatayo si Janver sa gilid ng