“นั่นเป็นเพราะน้าของผม… ” มาร์คัสเริ่มพูด“นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับน้าของแก! มีอะไรบอกว่าผู้หญิงคนนั้นคล้ายกับน้าของแกบ้างล่ะ? แกบอกว่าซาบริน่าหน้าเหมือนน้าของแก แต่ถ้าเป็นฉัน ฉันจะบอกว่าเซลีน ลินน์ คู่หมั้นของเซบาสเตียน ฟอร์ด หน้าเหมือนน้าของแกด้วย!” นายท่านผู้อาวุโสตะโกนออกมาด้วยความหงุดหงิดในขณะที่เขาพยายามระงับความต้องการที่จะเตะหลานชายของตน“ลินน์ ใครครับ?” โอลิเวอร์ถามนายท่านผู้อาวุโสถอนหายใจและอธิบาย “อย่างที่แกรู้ เซบาสเตียน ฟอร์ดเป็นคนดุร้ายที่ทำเรื่องสกปรกได้โดยไม่ลังเลสักวินาทีเดียว ครอบครัวลินน์ให้ความช่วยเหลืออย่างมากตอนที่เขาพยายามดิ้นรนเพื่อพลิกสถานการณ์เพื่อให้ได้เปรียบในตอนนั้น โดยเฉพาะเซลีน ลินน์ ลูกสาวของลินคอล์น ลินน์ เธอเสียสละตัวเองเพื่อช่วยเซบาสเตียน ฟอร์ด เมื่อเซบาสเตียน ฟอร์ด ตกอยู่ในอันตราย เธอเสนอความบริสุทธิ์ของตนเพื่อแลกกับความปลอดภัยของเขาและตอนนี้กำลังตั้งท้องลูกของเขาอยู่”“เซบาสเตียน ฟอร์ดอาจจะโหดเหี้ยมแต่เขาก็เป็นคนที่มีความรับผิดชอบ จากสิ่งที่เกิดขึ้นกับแม่ของเขาก่อนหน้านี้ เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาไม่อยากให้แม่ของลูกและลูกที่เกิดมาต้องเจอเรื่องแบบเดียวก

“ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะ… ”“ฉันรู้ ฉันเข้าใจ” เซย์นยิ้ม “เธอไม่ได้รักไนเจล และเธอก็คงไม่ได้รักฉันเหมือนกัน ซาบริน่า เชื่อฉันเถอะ ที่ฉันบอกว่าฉันไม่มีเจตนาที่จะทำให้เธอตกหลุมรักฉัน นั่นเป็นเรื่องจริง เป็นฉันเองที่หลงเสน่ห์เธออย่างช่วยไม่ได้ ดังนั้น ฉันยินดีที่จะทำทุกอย่างเพื่อเธอ วางใจเถอะ ฉันจะไม่ทำอะไรเพื่อทำร้ายเธอหรือบังคับให้เธอทำในสิ่งที่เธอไม่เต็มใจตลอดไป”“ขอบคุณนะเซย์น ฉันจะดูแลคุณเองค่ะ” ซาบริน่าสัญญาทั้งน้ำตา เธอเป็นผู้หญิงที่รักษาคำพูดของตนเสมอ และตลอดเวลาที่เหลือของเซย์นในโรงพยาบาล เธอไม่เคยทิ้งเขาเลย ซาบริน่าโยนโทรศัพท์ทิ้งตามที่เขาขอ ถึงกระนั้น เมื่อในที่สุดเซย์นก็ได้ออกจากโรงพยาบาลในอีกหนึ่งเดือนต่อมา พวกเขาก็พบเจอเซย์นและซาบริน่าผู้ชายสองสามคนยืนล้อมเซย์นและซาบริน่าตรงทางเข้าโรงพยาบาล และลากเซย์นและซาบริน่าไปที่รถของพวกเขา ทั้งสองคนทำอะไรไม่ถูก เซย์นแทบจะยังไม่หายจากอาการบาดเจ็บดี และซาบริน่าก็กำลังตั้งครรภ์อยู่ พวกเขาถูกโยนเข้าไปในรถมินิแวนสีดำ เซย์นและซาบริน่าถูกปิดปากขณะที่พวกเขาถูกพาไปที่ขอบหน้าผา“ผู้คนจะจดจำว่าวันนี้เป็นวันตายของพวกแก!” ชายชุดดำพูดอย่างไร้

เซย์นไม่เคยพยายามบังคับให้ซาบริน่ามีความสัมพันธ์กับเขา ทั้งสองปฏิบัติต่อกันเปรียบเสมือนพี่น้องเมื่อเวลาผ่านไป ความผูกพันที่พวกเขาได้แบ่งปันกันพัฒนาไปสู่ความเป็นพี่น้องที่พวกเขาถือว่ามาจากสายเลือดเดียวกัน โดยลูกสาวของซาบริน่าก็ถือว่าเซย์นเป็นลุงของเธอด้วยสี่ปีผ่านไปและชีวิตของพวกเขาก็สงบสุขดี ซาบริน่าจะกลับบ้านทุกเย็นเพื่อดูแลเซย์น เธอจะช่วยเขาเข้าไปในบ้านและจัดเตียงให้กับเขา ก่อนที่จะออกไปรับลูกสาวที่โรงเรียนอนุบาล โดยปกติแล้ว ลูกสาวจะไปกับลุงเซย์นในขณะที่เธอมุ่งหน้ากลับไปทำงานที่ไซต์ก่อสร้างและทำงานจนถึงหกโมงครึ่ง แต่เมื่อเธอเพิ่งช่วยเซย์นเข้าบ้านเรียบร้อย โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น“สวัสดีค่ะ คุณวอลส์เหรอคะ?” เป็นสายเรียกเข้าจากครูของลูกสาวที่โรงเรียนอนุบาล“คุณนายสก๊อตต์ คุณต้องมาที่นี่เดี๋ยวนี้ ลูกสาวของคุณทะเลาะกับเพื่อนร่วมชั้นของเธออีกแล้ว!” คุณวอลส์ขอร้องด้วยน้ำเสียงที่พูดอย่างหมดความอดทน“คะ โอเคค่ะ” ซาบริน่ารีบตอบกลับไป “ฉันจะไปที่นั่นให้เร็วที่สุดนะคะ!”เธอวางสายและกำลังจะรีบออกไป แต่แล้วเซย์นก็เรียกเธอไว้ก่อน “แซบบี้… ”“คะ?”“อย่ารุนแรงกับไอโนะมากนะ เข้าใจไหม?” เซย์

“ปู่ย่าของลีโอเป็นผู้บริจาคที่ใจใหญ่ที่เป็นผู้สนับสนุนเงินกว่าสองแสนเหรียญให้กับโรงเรียนอนุบาลแห่งนี้ พวกเขาคือ…”“ว่ากันง่าย ๆ คุณกำลังพูดว่า” ซาบริน่าขัดจังหวะคุณครูวอลส์อย่างหงุดหงิดเล็กน้อย “ถ้าเราไม่ยอมขอโทษ ลูกสาวของฉันจะถูกห้ามไม่ให้เรียนต่อในโรงเรียนอนุบาลแห่งนี้ใช่ไหมคะ?”“ฉันเกรงว่า...” คุณครูวอลส์ตอบขณะที่เธอพยายามหาคำพูดที่เหมาะสม “ฉันเกรงว่ามันจะไม่ง่ายขนาดนั้น แม้ว่าไอโนะจะลาออก เธอก็ยัง…ต้องขอโทษ”"เพื่อ?" ซาบริน่าขึ้นเสียง“คุณสก๊อตต์ คุณต้องเข้าใจว่าลูกสาวของคุณเป็นคนต่อยเพื่อนร่วมชั้นก่อน” คุณวอลส์กล่าว“ฉันบอกว่าขอดูภาพกล้องวงจรปิดไงคะ!” ซาบริน่าโกรธจัด ในช่วงห้าปีที่ผ่านมา เธออยู่ในเมืองนี้ เธอไม่เคยสร้างปัญหาใด ๆ และอุทิศตนให้กับงาน เธออาจดูเป็นคนที่ตรงไปตรงมาและซื่อตรงมากกว่าที่จะประนีประนอม แต่สิ่งหนึ่งที่เธอไม่ยอมทนคือให้ใครก็ตามมารังแกลูกสาวของเธอ!“หากเราดูภาพกล้องวงจรปิดแล้วและมันเป็นความผิดของลูกสาวฉันจริง ๆ ฉันจะยอมขอโทษ” ซาบริน่าสัญญาด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่“ได้! เอาสิ! ให้เธอดูเลย!” ชายอ้วนร้องบอก เช่นนั้นคุณครูวอลส์จึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องดำ

โดยเฉพาะช่วงสามเดือนนั้น เธอถูกชักนำเข้าไปในสังคมคนชั้นสูงของเมืองเซ้าท์ ซิตี้ ในฐานะของเล่นของพวกผู้ชายจากครอบครัวที่ร่ำรวย และเกือบจะทำให้เธอจบชีวิตในช่วงนั้น สามเดือนก็เพียงพอแล้วที่ทำให้ซาบริน่าสาบานว่าจะไม่เชื่อในรักแท้อีก และเหนือสิ่งอื่นใด เธอไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายที่ร่ำรวยอีกแล้ว เธอเพียงต้องการอยู่อย่างสงบสุขกับลูกสาวของเธอและเซย์นในเมืองนี้ไปตลอดทั้งชีวิตที่เหลือ และไม่ขออะไรมากไปกว่านี้ซาบริน่าลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า "ผู้อำนวยการจอห์นส์ ฉันยุ่งมากเลย ขอโทษด้วยนะคะ แต่ตอนนี้ฉันขอวางสายก่อน"ซาบริน่าวางสายและรีบขึ้นสกู๊ตเตอร์พร้อมกับลูกสาวอย่างรวดเร็ว ทันทีที่พวกเขากลับถึงบ้านไอโนะก็พุ่งเข้าไปในบ้านและตะโกนว่า "คุณลุง คุณลุง!" ไปตลอดทางเซย์นได้ยินเสียงพวกเขาและหมุนล้อพาตัวเองออกมา “แหม่ หลานที่รัก ไอโนะหลานรักของเรามาถึงแล้ว หนูจะบอกลุงได้ไหมว่าวันนี้หนูไปต่อยกับใครมา พวกนั้นเสียไปฟันหนึ่งหรือสองซี่รึเปล่า?” เขาถามอย่างสนุกสนาน“พี่คะ” ซาบริน่าพูด “พี่ไม่ควรตามใจหลานแบบนี้เลยนะ เธอเป็นเด็กผู้หญิง เธอต่อยกับเด็กผู้ชายไปทั่วเหมือนกับว่าเธอเป็นจอมพลังไม่ได้นะ”"