Maingat kong dinampian ng bulak na may alcohol ang sugat ni papa. Nasugatan ko siya kanina habang nags-sparring kami. Tinuturuan niya kasi akong gumamit ng espada. Hindi ko masyadong gusto ang espada dahil pakiramdam ko ay ramdam ko rin ang laman ng kalaban ko kapag natamaan ko siya. Mas interisado ako na matutong gumamit ng pana. Bakit ako interisado sa pana? Para feeling Katniss Everdeen hehe. Pero seryoso na, I like the bow and arrow because I’ll be hitting enemies from afar and I won’t be able to see their pained expression up close. Parang kanina, nang matamaan ko si papa gamit ang espada na ibinigay niya sa akin ay parang nanghina ang tuhod ko at gusto kong tumakbo agad palapit sa kaniya upang alalayan siya. Pero hindi niya iyon pinahintulutan at sinabi niyang wag ko raw pansinin ang sugat niya. Ngayong tapos na ang training namin ay saka niya ako hinayaan na gamutin ang sugat niya. Hindi naman iyon gaanong malalim para kay mama at papa pero para sa tulad kong namu

“Chogiwa.”Professor Callejo stopped just before he was about to open the door of the faculty office. I don’t know why I called him that. I just suddenly blurted it out. Pero ang mas nakakagulat ay ang paglingon sa akin ni Sir Rafael. He looked at me and then he smiled before he went inside the faculty office.“Why did you call him that?” tanong ni Desmond ng maiwan kaming dalawa sa hallway.I shrugged and told him that I did not know why I did that either. Hindi naman na nagtanong pa si Desmond at sumabay na lang sa paglalakad ko patungo sa hagdan. Nasa 4th floor pa kasi kami at ang elevator raw ay para lang sa mga professor.“Nag-dinner ka na ba?” tanong ko kay Desmond ng makalabas kami ng university at maalala ko na gusto kong mag take out ng shawarma rice na kinain ko kanina. Gusto ko ring matikman iyon ni Desmond at baka magustuhan niya rin dahil halos pareho kami ng taste. Even though he is a vamp

“Here drink this.” Iniabot sa akin ni Rafael ang bottled water na kinuha niya sa pantry ng faculty office. Nandito pa rin kami sa opisina ngunit kalmado na ako at nakaupo na ulit sa one-seater couch na inuupuan ko kanina bago ko maalala ang lahat at magdilim ang paningin ko at muntik nang patayin si Rafael.Tinanggap ko ang iniabot niya at uminom doon. Rafael sat on his swivel chair but he is now in front of me. Ipinaliwanag niya na sa akin kung bakit niya ginawa iyon. Mali pala ang akala ko na pinapatay niya ang anak ko kay Desmond. Speaking of Desmond, I wonder why he kept this as a secret. Also my parents.Hindi patay ang anak namin at inilipat pala siya ni Rafael sa isang laboratory kung saan magagawa pa ring lumaki ang embryo kahit wala ito sa sinapupunan ng ina. Ginawa raw iyon ni Rafael dahil sinabi sa kaniya ng doctor na unti-unting papatayin ng katawan ko ang bata. Doon nalaman ni Rafael na isa akong daemon. Isa sa mga ipinagbawal ni Sanari noon ay

“Are you sure okay ka lang mag isa rito?” Desmond asked me for the nth time.Nandito siya ngayon sa labas ng unit ko habang ako ay nakatayo sa may pintuan. He is ready to go to the mountains to perform his ritual alone. Vampires pray and apologizes to Sanari every full moon. Just like how the werewolves apologizes to Apolaki every full moon. Kung maaalala niyo ay ikinuwento ko sa previous chapters kung bakit naging werewolf sila at kung bakit sila humihingi ng tawad tuwing kabilugan ng buwan.Ang mga bampira naman ay humihingi ng tawad kay Sanari tuwing kabilugan ng buwan dahil isang bampira ang pumatay kay Sanari. Ngunit bumalik si Sanari bilang isang Diyosa at pinakita niya ang galit at kapangyarihan niyang dapat katakutan at igalang.“Pang ilang beses mo nang tinanong sa akin yan. Oo nga, kaya ko na mag isa. Pangako hindi ako lalabas ng unit ko kahit anong mangyari. Ingat ka sa byahe.” I rolled my eyes at him.“Call me if

Nagising ako dahil sa sinag ng araw na tumatama sa mukha ko. Saglit lang iyon dahil nawala rin naman ang sinag na iyon. Nang magmulat ako ng aking mga mata ay nakasarado na ang drape curtains ng kwarto ko. I saw Rafael standing beside it. SIguro ay isinara niya ang kurtina dahil nasisinagan ang mukha ko o baka ayaw niya lang ng masyadong maliwanag.Napabalikwas ako ng bangon ng mag sink in sa akin ang sitwasyon. Hubad-baro siyang nakatayo sa may bintana sa loob ng kwarto ko! Ilang segundo pa yata ang lumipas bago ko na realize kung bakit siya nandito. He looked after me yesterday. Kinailangan niyang bantayan ako dahil baka ano ang magawa ko kapag naging werewolf form ako at wala sa wisyo. Hindi naman ako naging kagaya nila talaga, may mga parte lang ng katawan ko na nagbago at nagkaroon lang ako ng buntot. Siguro ay dahil daemon ako kaya hindi ako fully naging werewolf. I remember I that I felt like I was burning last night. TIngin ko ay nahimatay pa ako sa sobrang init na na