“Ang yabang naman ng Griyegong iyon,” himutok ni Garreth nang dalawin ito ni Nica sa bahay kinabukasan. Katabi niya sa upuan si Jen. “Porke nakapatay lang ng isang nocturno, akala niya, bida na siya agad.” Bakas pa sa mukha ng binata ang mga sugat na nilikha ng nocturno na nakalaban nito kagabi. “Sinungitan ko nga sa sobrang inis ko, eh,” sabi niya upang mabawasan kahit papaano ang pagseselos ni Garreth. Katulad ni Matthaios, utang din niya ang buhay sa lalaking kausap kaya sa ngayon ay ayaw niya itong bigyan ng ikasasama ng loob lalo na’t nakamarka pa sa mukha’t katawan nito ang mga bakas ng pagtatanggol sa kanya. “Pero paano kung bumalik dito ang Matthaios na iyon?” may pagdududang tanong ni Jen. “Palibhasa’y medical frontliner kung kaya malaya siyang nakakalabas-pasok ng Maynila at mga karatig-lugar. Nabanggit din ni Edgar na may tinutuluyan daw iyong hotel dito sa Tagaytay.” Si Edgar na tinutukoy ni Jen ay ang binatilyong nagsilbing guide ni Matthaios nong

“Mukhang napakalalim ng iniisip mo,” basag ni Matthaios sa katahimikan nang mapansin ang pananahimik ni Nica. Narito silang dalawa ngayon sa isang burol habang tinatanaw ang kagandahan ng bulkang Taal sa di kalayuan. Ikalawang beses ito ng pagdalaw ni Matthaios sa kanya bilang tanda ng panunuyo. Bahagya pa siyang napapitlag nang marinig ang boses ng lalaki. Kagabi pa okupado ng mga alalahanin ang utak niya kung kaya hindi maiwasang mawala sa sarili kahit kasama niya si Matthaios. “A-ano’ng sabi mo?” pautal na tanong niya sabay baling sa lalaking nakatayo sa tabi niya. Ngunit sa halip na sagutin siya ng binata ay nagtanong din ito. Matiim ang pagkakatitig sa kanya. “Si Garreth ba?” Nagulat siya sa biglang pagbigkas ng lalaki sa pangalan ng kanyang kababata. “A-ano ba’ng sinasabi mo? Bakit binabanggit mo ang pangalan ni Garreth?” Kunwari ay may halong inis ang tinig niya pero ang totoo ay ikinasisiya niya ang tila pagseselos ng lalaki.

Matthaios blinked his eyes several times. Maliwanag sa buong silid kung kaya nang ibinaling niya ang ulo ay agad niyang nakita ang nocturnong nahuli niya noong isang araw. Nakatali pa rin ito sa kamang kahilera lamang ng hinihigaan niya. Tulog pa rin ito. Unti-unti niyang binalikan sa isip ang kagimbal-gimbal na karanasan. Hindi niya alam kung ilang minuto o ilang oras niyang pinagdaanan iyon. Ramdam pa rin niya ang pananakit at panghihina ng buong katawan. Isang tinig ang kanyang narinig na tumawag sa kanyang pangalan. Nang ibaling niya ang ulo sa kabila ay nakita niya ang papalapit na si Helga, kasunod si Rigor at Hagen habang hindi naman tumitinag mula sa pagkakatayo si Major Sorrentino. Nakatingin lang ito sa kanya o mas tamang sabihing nagmamatyag. Bakas sa mukha ng mga ito ang tuwa dahil sa pagbabalik-anyo niya. “Thanks God!” bulalas ni Hagen. “Kinaya mo, Matthaios. Napigilan mo ang virus na kumalat sa buo mong katawan.” “Pasalamat

Walang buhay na bumagsak ang nocturno sa ibabaw ni Hagen dahil sa mga tama ng baril na tinamo. Pinagtulungan nina Matthaios at Rigor na maalis ito upang makatayo ang doktor. Galit na galit naman na hinarap ni Helga si Major Sorrentino. “Why did you kill him? Why did you kill him? Paano namin malalaman ngayon kung may bisa ang antidote na nilikha namin ni Hagen?” “Pasensiya na, pero mas mahalaga ang buhay ng tao kaysa sa imbensyon mo,” kalmadong tugon ng pulis habang ibinabalik sa holster ang ginamit na baril. “Relax, Helga,” sabat ni Rigor. “May natitira pa namang antidote at napakaraming nocturno ang puwede mong pagpraktisan.” “Bull shit!” gigil na tugon ni Helga. “Akala n’yo naman ay ganoon lang kadali manghuli ng nocturno, ano?” “Sis, ok ka lang?” singit ng di na nakatiis na si Hagen. “Muntik na akong makagat ng halimaw na iyan. Don’t tell me na ayos lang sa iyo na maging nocturno din ako?” Nanggagalaiti

Napapitlag si Matthaios nang biglang pumasok sa silid niya si Nica. She was wearing black, sexy lingerie. Nakalugay ang basa-basang buhok. Nanuot sa ilong niya ang samyo ng sabong pampaligo na ginamit nito. “Nica?” Napalunok siya habang minamasdan ang kagandahang nasa harapan niya. “Ava. Ava Taylor,” pormal na tugon ng babae. “I want to call you Nica, dahil ikaw pa rin si Nica Masangkay na nakilala ko.” Ngunit parang walang narinig na dahan-dahang humakbang palapit sa kanya ang dalaga. Nakangiti ngunit malungkot ang mga mata. Umupo si Nica sa gilid ng kama na kinahihigaan niya at saka dumukwang sa kanya. Nalanghap niya ang mabangong hininga nito. Agad na nag-init ang pakiramdam niya. “Nica Masangkay is just a lie. Hindi totoong isang mahinhin, simple at inosenteng babae ang naisakay at hinalikan mo sa loob ng kotse mo ilang araw na ang nakakaraan. Ang totoo ay siya si Ava Taylor, ang babaeng tinawag mong puta, ba