Reen MABILIS akong nagbihis matapos kong makaligo. Grabe lang! Inabot yata ako ng isa’t kalahating oras sa banyo, dahil sa mga kakaibang kagamitan na nasa loob nito.    Wala n’yon sa amin, kahit sa inuupahan namin dalawa ni Liller. Kaya hindi ko naialis sa sarili ko ang manibago, tamang subok at ingat lang bago gumamit ng bagay na naroon, dahil natatakot din akong makasira.   Nakaka-shookit naman kasi talaga, eh! Lalo na, no’ng mainit na tubig ang lumabas sa showering ba ‘yon— eh, hindi naman ako nag mamainit na tubig. At ang pinaka kinaloka ko pa, no’ng napansin ko ang isang kulay puti na pahaba na may lamang tubig. Para itong kabaong na may tubig, gano’n!    Ang dami talagang alam ng mga mayayaman . . .

Reen "GANITO KA BA TALAGA KAYAMAN?" mangha't lamak kong salita sa harapan ng lalaking walang kasing lalim ang tingin sa akin.   Hindi ko alam kung bakit, pero hindi ako makagalaw mula sa 'king kinatatayuan dahil sa sobrang pagkabigla.    Bakit niya ba 'to ginagawa?   Hindi ako makapaniwala. Kailanman ay hindi ko naranasan sundan nang ganito, dahil ako ang laging iniiwan.    Ano ba'ng nangyayari sa kanya? Kailangan niya ba talagang gawin ito sa 'kin? At talagang gumastos pa siya nang sobra? Anong dahilan niya?   Napuno ng mga katanungan ang aking isip, dahil sa mga nangyayaring ito. 

ReenTAHIMIK kong binuklat ang libro na pinahiram sa akin ni Liller nang makaakyat ako rito sa kwarto.  Bago umalis ang kaibigan ko, binilin niya sa ‘kin na kapag nakararamdam daw ako nang pagkabagot, ay ito lamang ang aking gawin.  Well, mukhang mas mainam pa nga ang magbasa na lamang, kaysa makipagtalo pa sa lalaking sagana sa kayamanan pero mukha namang kinulang sa aruga. Tulad nang nasa ibaba. Hay! Napatingin ako sa kawalan, nang mabasa ko ang pangalan nang nakalagay sa bungad nitong hawak kong libro.  Myles Munroe. 

ReenAGAD akong nag-asikaso nang marinig ko ang pagtunog ng alarm mula sa 'king phone.  Hindi ko alam kung nasaan ang mokong na kasama ko sa bahay na ito, dahil hindi na 'ko bumaba buhat nang manggaling siya rito para baliwin na naman ako. Ewan ko, pero kahit bumalik sa pagtulog, ay hindi ko na nagawa. Peste talaga siya. Ilang beses niya ba 'ko hahalikan nang walang paalam? Kung umasta siya, ay parang pagmamay-ari niya 'ko. Isang ulit na lang talaga na gawin niya iyon, ay makakatikim na siya sa akin. Hindi purkit wala siyang naririnig na reklamo mula sa akin, ay gusto ko na ang ginagawa niya. Hindi ko naman sinasabing hindi siya masarap, pero— teka, masarap?  

Reen KUSA akong nagising mula sa mababaw na pagkakaidlip nang maramdaman kong tila may pares ng mata na nakatingin sa akin.    Hindi ako nagkamali. Dahil nang idilat ko ang aking mga mata, ay mukha ng lalaking mokong ang bumungad sa akin.   "Aalis na tayo."   Mabilis akong nagtaka nang lumapit siya kung saan ako nakahiga, matapos niyang sabihin iyon.   Agad na nanlaki ang mga mata ko, nang bigla niya 'kong buhatin!   "Ano ba? Bitiwan mo nga ako—"   "Tatah