"Carson! Naku ikaw na bata ka!"Napalingon ako sa labas nang marinig ang boses ni Nana Lena na pilit hinahabol ang makulit kong anak. Napabuntonghininga na lamang ako at napailing saka iniwan ang niluluto kong almusal para daluhan siya.My four-year old boy is running around the grassy yard of the house. Siguro'y inabot na naman ng kapilyuhan at pati sa matanda ay nakikipaglaro. He is always like this when it's bath time."Hijo! Halika na't lalamig na ang pampaligo mo!" Nana Lena called again."Ayaw! I want to play!" my son exclaimed.Lumabas ako at nagpakita sa dalawa. Tumigil si Nana Lena sa paghabol kay Carson nang makita ako at lumapit sa akin. I smiled apologetically."Pasensiya na, Nana. Ako na po ang bahala.""Wala iyon, hija. Sige na't ako na ang bahala sa niluluto mo," she smiled gently."Salamat po," I muttered softly and turned to my son who is now playing with the ducks. Napasapo ako sa aking noo at nilapitan siya. Nang makita ako ay agad na nagliwanag ang kaniyang mga mat

"Mama will fetch you later, okay?" I fixed Carson's uniform collar. Nasa tapat na kami ng gate ng isang pampublikong eskwelahan rito sa aming bayan kung saan ko siya in-enrol.Sinisigurado kong ako ang naghahatid-sundo sa kaniya sa eskwela kahit pa abala ako sa pag-aaral at trabaho.Graduating na rin naman ako this year at sigurado namang makakaluwag na rin ako sa oras kahit papaano kapag nakatapos na ako. Ayaw ko namang iasa kay Nana Lena ang bagay na ito dahil ayaw ko siyang abalahin lalo na't madalas na ring sumakit ang kaniyang likod at balakang.I kissed his cheek and got a few reminders for him before he went inside. I rode the jeepney heading to the public university where I am studying. Dahil papatapos na ang semester, hindi na masyadong marami ang pumapasok at karamihan ay mga graduating students din gaya ko."Uy, te!" napalingon ako kay Stacy, isa sa mga kaklase kong napalapit na rin sa akin. "Sama ka mamaya! Inuman raw after class.""Ah," I chuckled awkwardly. "Hindi ako pw

Para akong nakalutang nang magising kinabukasan. Bukod sa nabagabag ako sa enkwentro namin ni Forth kagabi, hindi rin ako nakatulog ng maayos. I walked out on him. Mabuti na lang at hindi na siya sumunod sa akin at hinayaan akong umalis roon ng mapayapa. Pero hindi ko maintindihan kung bakit sa kabila ng mga nasabi ko, na alam ko namang may punto rin, may parte sa aking nagsisisi. And I shouldn't feel that way. He abandoned me. He used me. He hurt me. Siya ang dapat na makaramdam ng pagsisisi at hindi ako kaya hindi ko maintindihan kung bakit pakiramdam ko'y mali ang mga nasabi ko sa kaniya kagabi. Pinilig ko ang aking ulo sa mga naiisip at itinuon ang pansin sa mga pagkaing inilagay ko sa lunch box ni Carson. Nilingon ko ang anak ko na ngayo'y pumipikit pa sa kaantukan habang kumakain. Sinarado ko ang lunch box at isinilid sa bag niya. Lumapit ako sa kaniya at naupo sa kaniyang tabi. He jumped a bit when he saw me through his closed lids. Agad siyang napadilat at umayos ng upo.

Umihip ang malamig na hangin ng makalabas ako sa restaurant. Kakatapos lang ng shift ko at pauwi na sa bahay. Dala ko pa ang paperbag ng pagkain na binili ni Forth para sa akin kanina. I rolled my eyes. Kahit bitter ako, hindi ako magsasayang ng pagkain. I'm tired giving it to my workmates, too. Kaya tinatanggap ko na lang at pinapakain kay Carson. I stopped on my tracks when I saw Forth's familiar car again. He was leaning on it as if he's waiting for someone. Nang makita ako ay umayos siya ng tayo. Nagpatuloy ako sa paglalakad, halos tumakbo na. Ramdam kong nakasunod siya sa likuran ko kaya mas lalo kong binilisan ang lakad ko. "Cary," he called. I didn't stop walking. Hindi ko rin siya nilingon. Tuloy tuloy ang lakad ko. "Cary, please. Slow down. I want to talk to you--" "I don't. Stop following me," I cut him off. I don't even know why I'm acting this way. Hindi ko maintindihan ang sarili sa biglang pagbuso ng galit sa sistema ko. It's like something is triggering me, push

"When is your graduation?" Forth asked while he's still driving. Mula sa bintana ay inilipat ko ang tingin sa kaniya.His side profile welcomed my sight. Saglit akong napatulala roon. I already knew that he's handsome when we were still young but I never thought he could be this hot now. "Next week. Why?"His jaw moved slightly. "I was thinking if I could attend. If that's fine with you, of course."Natigilan ako roon.Hindi ko alam ang isasagot ko. Hindi ko masabing hindi pwede dahil siguradong magkikita sila ni Carson roon. "Uh... I'll see," nag-aalangan kong sagot.Tumango siya. We stayed silent until we reached the restaurant. Tahimik siyang bumaba at umikot para pagbuksan ako. I bit my lower lip and got out of the car. Hindi pa rin siya nagsasalita.I held his arm to stop him from walking. His lips parted as he stared at me."Uhm, galit k-ka?" nag-aalangan kong tanong.Kumunot ang noo niya, nagtataka. "Why would I be mad?""Kasi...uh...hindi ako pumayag agad na sumama ka sa gr