HERASIA's POINT OF VIEW Hindi ako makahinga na parang may nakadagan sa akin na mabigat na bagay. Nang maimulat ko ang aking mga mata ay si Alexis ang tumambad sa akin. Payapa siyang natutulog Kaya naman pala na nabibigatan ako dahil kalahati ng katawan nito nasa ibabaw ko na.  "Boss. Boos, wake up!" gising ko sa kanya. Pero ang maloko kong boss ay ayaw magising. Ihing-ihi na ako pero ayaw pa rin magising ni Alexis. Nag-isip ako ng pwedeng pang-gising sa kanya. Napangiti ako sa na isip at tiyak kong magigising siya. Alam ko dahil ito ang gusto niya. Adik na adik kaya siya sa akin. "Oh! Ahh! Har

ANASTASIA's POINT OF VIEW Masaya ako kasi bibilhan daw ako ng paa ng baka ni Alexis! Ang weird ng mga gusto ng anak ko. Una, ang maanghang na bagoong at saging na may buto at isabay pa ang mga matatamis na desserts pero si Alexis pinakain ko. Pangalawa, 'yung nasa hospital ako, nag-pabili ako ng pinyang walang mata pero maalat kay Kitty. Nagalit pa nga ako sa kanya kasi hindi talaga maalat. Kaya pinabili ko pa ito ng isang kilong asin na durog tapos ibinuhos ko ang lahat. At masarap ang lasa kaya ng malaman kong nasa labas si Alexis ay agad ko siyang pinapasok at pinakain sa kanya ang pinya.

HANNAH's POINT OF VIEW Itinikom ko na lang ang bibig ko at tumingin sa labas nang bintana ng kotse niya dahil ramdam ko na ang pagka-irita ni Alexis sa akin. Ayaw ko na siyang magalit pa. Tama na iyong noon dahil sa mga nagawa kong kasalanan sa kanya. Ngayon, hindi na ako ang Hannah na gagawin ang lahat upang mapasaakin si Alexis dahil gusto ko nang mabuhay ng tahimik at masaya. Mabuhay na walang tanong nagagalit sa akin. Masakit mag-let go pero 'yon lang ang paraan upang lumigaya ang isang tao, kahit masakit ay kakayanin ko. Tama na iyong noon at ayaw ko nang bumalik pa sa dating ako. Dahil ayaw ko ng maging makasarili, sabi nga nila; 'kung ang mahal mo ay

HERASIA's POINT OF VIEW Apat araw na ang matuling lumipas magmula ng kidnappin at dalhin ako sa islang ito. Nang magising ako ay nalaman kong nasa isla kami pero hindi ko alam kung saang isla. Tinatanong ko naman ang babaeng naghatid nang aking agahan noong magising ako pro hindi siya nagsasalita. Pero noong ikalawang araw kong pananaliti rito sa loob ng silid ay nagkaroon kami ng panahon na makapag-usap. At sinabi niya sa akin na hindi siya puwedeng magsalita sa harapan ko dahil buhay niya ang kapalit. Hindi na rin ako kumibo dahil nakikita ko naman sa knyang mukha ang takot na malaman nang kung sinoman ang dumukot sa akin. At sa ikatlong araw ay nakita ko na ang dumukot sa akin at iyon ay si Jake Montefalcon. Hindi ko siya kilala pero kilala niya raw ako. "You have to eat, Anastasia." Rinig kong ani ni jake. Hindi ko siya pinansin. Walang ibang nasa aking isipan ngayon kung hindi ang makatakas mula ssa kanya at makita ko si Alexis. Sigurado

ANASTASIA's POINT OF VIEW Nang magising ako ay nakatayo si Lydia sa aking harapan. Hindi nakaligtas sa akin ang pagtulo ng mga luha sa kanyang mga mata. bumangon ako n hindi niya napapansin dahil mukhang nasa malayo ang kanyang attenation. pinag-aralan ko ang buong katawan niya at may nakita akong iilang pasa sa braso. Nangunot ang noo ko. Sigurado ako pasa iyon ng pag-bugbog. Sinaktan ba siya ng hayop na Jake na iyon? “Lydia,” tawag ko sa atensyon niya. Luminga siya sa akin at dali-daling nagpunas ng luha. “What happened? Bakit ka umiiyak?” Umiling siya. “Wala po ito, Ma’am. Namimis ko lang po ang lolo ko,” sagot niya pero mabilis na iniwas sa akin ang kanyang mga mata.