“BAKIT kaba kasi nasa Gray Company Claire? At sa dami-dami pa nang hihintuan mo eh sa harapan pa ni Kiel ako na nagsasabi sayo mainitin talaga ang ulo ng isang yun mas lumala nga ngayon eh,” Hindi ako nakaimik dahil sa tanong ni Dylan saakin, andito na sila mama at nanay. Nag-alala daw sila ng sobra saakin at kaya wala sila ng magising ako dahil kumuha sila ng mga damit ko sa bahay. Napatingin ako kay Bea at nabahala din ito sa tanong ni Dylan. Nag isip ako ng dahilan upang makalusot ako kay Dylan, maaaring mag hinala ito saakin dahil kung anong ginagawa ko doon. “Ahh ano kasi kikitain ko sana yung friend namin ni Bea, doon siya nagtatrabaho sa kumpanya nila Zekiel kaso biglang sumakit ng kaunti yung tyan ko kaya napatigil ako sa harapan ni Zekiel tapos ayun nangyari na nga yun,” Napatango naman si Dylan dahil sa sinabi ko, pero I doubt na naniniwala to. Alam kong nakita niya ang CCTV and I'm not look like in pain that time. Ibang pain ang nararamdaman ko. “Sabi nga pala ni Kiel

Hindi mapigilan ni Claire na mapaiyak sa oras na makita niya ang baby boy na unang ibinigay sa kaniya at sumunod naman ay ang babae. Sa magkabilaang braso niya inilagay ang mga ito at sa oras na makalong niya ito ay bigla silang tumahimik. “T-twins, ako ang mommy niyo,” Pagkasalita ni Claire ay agad na dumilat ang mata ng dalawa at nakita niya ang dalawang pares na kulay gray na mga mata na mas lalong ngpaiyak sa kaniya. “Nakuha niyo ang mga mata ko!” masayang sabi niya at agad na lumapit ang mga ito sa kaniya. “Kay ganda at pogi naman ng mga apo namin! Kaso mata lang nakuha sayo anak siguro ay ang ama nila ang kamuka,” sabi ni Lucing “Malamang na gwapo rin iyon dahil ang ganda at gwapo nila!” masayang sabi ni Erin dito na ikinatingin ni Claire sa kaniya na umiiyak. “Ma, ang saya ko po,” pinunasan naman nito ang luha niya. Samantalang napahinto si Dylan sa pag-alalay kay Bea papunta sa kambal nang malayo palang ay kita na niya ito. Agad na kinabahan si Bea at napatingin s

"Sabihin mo saakin nurse ayos lang si mama hindi ba?! Hindi ba ayos lang si mama?!" alog kong sabi sa kaniya na ikinabuntong hininga naman nito. "I'm sorry miss wala na ang mama mo, dead on arrival po siya kanina at nasa morgue na po siya ngayon,"Napaatras ako dahil sa sinabi nung babae at sunod-sunod na tumulo ang aking luha. Napakapit ako sa aking bibig at agad na tumakbo papunta sa morgue na sinasabi nito."Miss! Miss, sandali!"Patuloy lang ang luhang tumutulo sa aking mga mata habang tumatakbo, hindi ko matanggap ang katotohanan, hindi ko kaya!Nang makarating ako sa morgue ay agad akong sumilip sa pintuan at nakita ko mula sa labas ang nag-iisang nakahiga doon at mayroong takip na kumot sa buong katawan. Nanginginig na hinawakan ko ang doorknob at itoy binuksan. Nang makapasok ako ay dahan-dahan kong sinara ang pintuan. Humarap ako doon sa katawan at nananalangin na sana ay hindi ito si mama.Dahan-dahang kong tinanggal ang pagkakatakip ng puting kumot dito at tuluyang nanghin

NGAYON ang unang araw ng trabaho ko at excited na akong pumasok. Maaga akong umalis sa bahay para hindi ako ma-late, tulog pa ang kambal ng umalis ako, iniwanan ko nalamang nang pera si nanay para sa panggastos nila sa maghapon kasi seven ng gabi pa ang out ko. Hindi naman ako nahirapan sa pagpunta sa aking trabaho dahil iisang sakay lamang ng jeep at konting lakad ay andoon na ako sa restaurant. Nakasoot ako ng fitted na palda at fitted na blouse na pinatungan ko nang blazer na black para magmuka akong pormal since I'm a manager. Pagkarating ko sa restaurant ay wala pang tao since one hour before magbukas ako pumunta maganda ng maaga kesa ma-late. Pagpasok ko sa loob ay namangha ako sa aking nakita, ang laki niya at ang ganda ng pagkaka design, maraming tables ang may mga flowers pa sa gitna niyon. Color white ang table cover niya at mayroong mga menu sa ibabaw ng mesa, sa tingin ko ay para makita agad ng mga customer ang list ng menu. Wala pang gaanong tao dito na nagtatrabaho

MABILIS na umalis si Claire sa kaniyang trabaho pagkatapos magpaalam. Dala-dala ang bag ay dumeretsyo ito sa hospital na sinabi sa kaniya ng kaniyang nanay Lucing. Abot-abot ang kabang nararamdaman ni Claire ng mga oras na iyon dahil nasa panganib ang kaniyang anak. Hindi niya mapapatawad ang kaniyang sarili kung sakali man na may mangyaring masama kay Zayne.Pagkarating niya sa ospital ay tinanong niya agad sa front desk ang kwarto ng kaniyang anak. Nang makuha ay dumeretsyo ito doon at nakita niya ang kaniyang nanay lucing na nakaupo sa upuan tapat ng pinto nang kwarto at umiiyak.“Nay, anong nangyari?”Agad itong napatingin sa kaniya at tumayo.“C-claire si Zayne...” agad niyang kinuha si Zoey sa bisig ng kaniyang nanay at inilipat sa kaniya.“Nay kumalma ka walang mangyayaring masama kay Zayne okay? Ano po ba ang nangyari?”Buong tapang na sabi ni Claire dito. Kahit na natatakot din ang dalaga at nag aalala para sa anak ay kinailangan niyang tatagan ang kaniyang loob dahil siya na