Dylan told me everything, and I didn't budge to interrupt him as I wanted to understand what he meant to say... ng sinabi niya na gaya ko ay nagka amnesia din siya. And I do believe it because I've seen it with my own eyes. Kung paano niya ako tinulak para makaligtas sa aksidenteng iyon but unfortunately ay may nangyari pa rin sa akin. I was crying the whole time, processing every bit of information from Dylan. I feel lost, broken, and in terrible pain just thinking about how the odds played us. Pero sa kabila ng aking nararamdaman ay naiinis pa rin ako kung bakit hindi niya kaagad sinabi sa akin, kung bakit hinintay niya pa na maalala ko ang lahat. It could have been better if he tried to tell me the moment he regain his memory... hindi yung kailangan pa humantong sa ganitong sitwasyon. Now everything makes sense. Why has his character suddenly shifted to someone who is friendly, thoughtful, and caring at ngayon mas naiintindihan ko na. Ilang beses akong napapasinghot, at nap

Nagising ako sa amoy ng nilulutong pagkain. It smells good at nanunuot sa aking ilong kaya kalaunan ay napamulat na rin ako ng aking mga mata. Nasa mismong couch ako sa living room nakahilata, I was covered with a white blanket at sa aking pagbangon ay bumungad sa akin ang likod ni Dylan. He was just acrossed the room which is ang kitchen ng rest house na tinutuluyan namin. 'Why is he so good-looking kahit likod lang?' napatanong ako sa aking isipan habang pasimpleng pinasadahan ang buong likod nito ng aking mga nakakapusok na tingin.I can't stop not to bit my lower lip at kulang na lang ang maglaway ako. Kasi naman Dylan is just wearing his boxers and an apron and he is so fucking hot with it. Napalulon tuloy ako ng laway. 'Shit ang aga-aga jusko puro kalaswaan na naman ang inisip ko.' Napailing na lang ako ng ulo, kasabay ng pamumula ng aking pisngi when I remember what happened last night hanggang madaling araw. I lost a count on how many times we make love at naubos na yata n

PARA akong sasabog na bomba anytime. Iniisip ko pa lang ang sitwasyon nina Nicolo at Nikolai ay para na akong masisiraan ng bait. I can't just sit here and waiting for Jonas. Pero wala rin akong magawa, ni hindi namin alam kung nasaan siya at kung saan niya dinala ang mga bata. After I told Dylan what Jonas did ay agad kaming umalis ng Villa at bumalik sa syudad. Halos paliparin ni Dylan ang sasakyan niya para lang mas makarating kami ng maaga sa syudad. I even called Allaine, Mamita at Papito and they are all fucking worried. Si Allaine ay sorry ng sorry sa akin dahil sa sinisisi niya ang kanyang sarili sa nangyari sa kambal but I know for a fact na hindi niya ginusto iyon. Who would have thought that Jonas will used his own daugther to lure Nicolo and Nikolai na sumama sa kanya. Ang alam ko kasi hindi naman sumasama ang kambal as long as they don't know the person. Sinabi din ni Allaine sa akin kung ano yung nakita nila sa cctv sa loob ng school vecinity at sa labas nito. It was

MATAPOS malaman ang masamang balita ay wala na akong ginawa kung hindi ang umiyak na lang ng umiyak at manalangin na sana okay lang talaga ang mga bata. Hindi ko lubos maisip kung ano na ba ang sitwasyon nila sa mga oras na ito. Kumakain ba sila?Have they been treated right ni, Jonas?Comfortable ba ang tinutulugan nila? Dahil sa sitwsyon ko ay pinilit akong magpahinga ni Dylan. He guide me upstairs at pinapahinga mismo sa kwarto niya. Ayaw ko pa sana but he insist at ganun rin si Allaine, kaya ang ending ay pumayag na rin ako. Pagod na pagod ang aking katawan pero hindi ang aking isipan. I can't stop thinking about my kids. "Magpahinga ka na muna dito," Dylan told me as he guided me na umupo sa kama niya. Hikbi lang ang naging tugon ko, gusto kong magsalita pero wala na akong mahagilap na sasabihin pa. Nanatili akong tulala at tahimik at patuloy sa paghikbi. Dylan kneel down in front of me, he hold both of my hands, reassuring me na siya ang bahala sa lahat. "I'm so sorry that

"Si-Sir, o-okay lang po ba kayo?" tanong ni Alex. Bumalik ako sa realidad ng mapansin ko na matagal akong nakatitig sa mga dokumento na kailangan kong pirmahan ng mga sandaling iyon. And for the last time I heard Alex convincing me again to think twice sa aking gagawin ngayon. Pero umiling lang ako ng ulo, hindi madali pero alam kong makakaya ko kaysa sa may mangyaring di kanais-nais sa mga anak ko, iyon ang ayaw na ayaw kong mangyari at pagsisihan sa huli. Humugot ako ng malalim na buntong hininga saka agad kong pinirmahan isa-isa ang dokumento sa aking harapan. Nang matapos ay agad kong tiniklop ang folder at binigay ito kay Alex. Pagkatapos ay kinuha ko ang folder na naglalaman ng mga dokumento tungkol kay Kaye. Matagal ko iyong pinagmasdan, nag-iisip na matapos lang ang problema namin sa kay Jonas ay ibibigay ko ito sa kanya. Kahit sa ganitong paraan makabawi ako sa lahat ng mga naging kasalanan ko sa kanya. Natawag ang aking pansin when Alex said someting again. "Bago ko po