CHAPTER 22 KEYDEN'S POVMAHIGPIT ang hawak ko sa kamay ni Phoebe habang nakaupo ako sa silya sa tabi ng higaan nito. Ayokong bitawan ang kamay niya dahil pakiramdam ko... Pakiramdam ko sa pagkakataon na 'to mawawala na siya sa akin nang tuluyan. Ayoko. Hindi ako papayag. Halos mamatay ako sa kaba nang sabihin nung Andrei- na naalala kong siya pala yung nagbebenta ng ice cream malapit sa ospital na 'to- na wala na si Phoebe. Paulit-ulit akong nagdadasal at nagmamakaawa na bigyan pa ako ng pagkakataon na makausap at mahalin nang buo ang asawa ko. Mukhang dininig ng panginoon ang pakiusap ko dahil nang makarating ako sa ospital ay na revived nila si Phoebe matapos maging tuwid ang linya nito pero parang hindi ata kami titigilan ng problema. Ngayon ay nakikinig ako sa usapan ni Andrei at ng doktor ng asawa ko tungkol sa kondisyon niya. "We really need to perform a heart transplant right away but b

CHAPTER 24   PHOEBE'S POV NAKATITIG AKO nang matiim kay Keyden habang abala ito sa pagbabalat ng mansanas para sa akin. Matapos ang nangyari kanina ay hindi na kami nagkibuan ulit. Ewan ko ba pero habang lumalapit siya sa akin, imbis na kasiyahan ay takot ang lumulukob sa akin.   Takot sa pwedeng mangyari sa akin. Takot sa pwedeng mangyari kay Keyden. I'm scared.   "I'm scared to death." Wala sa sarili kong naibulalas at natauhan lang ako nang maramdaman ko ang kamay ni Keyden sa pisngi ko. Tinuyo pala nito ang luha ko na hindi ko namalayang tumulo.   "You won't die. Hindi mo ako iiwan. Hindi pwede. Bubuo tayo ng pamilya at tutuparin ko ang pangako ko sa'yo sa altar noon na pahahalagahan at mamahalin kita. Hayaan mo akong tuparin 'yun, Phoebe. Hayaan mo akong alagaan ka at ang magiging anak natin." Sambit nito habang nakatitig sa mga mata ko.   Right there and then, paran

Epilogue -No Sequel KEYDEN'S POV DALAWANG ARAW na mula nang mawalan ng malay si Phoebe at sa awa ng panginoon ay nagising na ito pero ang kondisyon nito ay mas lumala. Sa dalawang araw na wala itong malay ay ilang beses na nawala sa akin si Phoebe pero ang sabi ng mga doktor ay lumalaban daw ito para mabuhay. Hindi parin ako pinapayagang pumasok sa ICU hanggang ngayon. Nakausap ko na ang ama ni Phoebe nang dumalaw ito sa ospital at nagkausap na din kami. Nasabi ko na dito ang plano kong sa ospital nalang kami magpakasal at pumayag naman ito. Hanggang ngayon ay hinihintay ko parin si Akihiro na bukas pa ang dating. Hindi na ako makapaghintay. Plano na namin na pagkatapos gamutin si Phoebe ay agad kaming magpapakasal. Though hindi ko alam ang gagawin nila para mangyari iyon ay pumayag nalang ako. Ang mahalaga mailigtas ang mag-ina ko. Nakahanda na ang lahat. Ang kasal namin, ang bahay namin. Siya nalang talaga ang kulang. "Sir?" Napatingin ako sa nurse nang tawagin nito ang atensyo