[Lyresh POV] "Lyresh!" Unang salitang narinig ko ngayong araw matapos kong magmukmok ng kwarto. Sa wakas at nakita ko rin siya. Sandaling huminto ang lahat pati na rin ata ang utak ko. Hindi ako gumagalaw matapos kong buksan ang pinto at iluwa siya nito. "Wifey! Oh bakit ka umiiyak kung kailan andito na ko sa harapan mo?" masuyong saad niya ng tumulo ang luha ko. I miss him so much. Niyakap niya ako, dahil dun mas lalo akong naging emosyonal. Damang dama ko ang pangungulila sa kanya. I hugged him back. Kumalas siya, hinaplos ako sa mukha, nakita ko ang palipat lipat na tingin ng mga mata sa buong mukha ko. Panaginip lang ba to? Andito talaga siya? Parang kahapon lang pinapauwi ko pa lang siya. Ang bilis naman niyang nakabalik. "Wife... Hindi mo ba ako papapasukin?" tila nakikiusap ang boses nito.. Agad siyang umupo sa sofa at sumandal rito. Oh shit napagod ata siya sa byahe.. " Paano kang nakabalik agad?" malamlam kong tanong. " I use my own plane.." tipid nitong sagot.. Mul

[Lyresh POV]Sinundan ko si Amber sa pagpasok niya sa opisina ni Zyaire. Ilan sandali pa lamang akong nalilingat nakapulupot na agad ito sa leeg ni Zyaire. Pinagmasdan ko lang sila at ng magtama ang mga mata namin ni Zyaire, nagitlag siya at mabilis na winaksi si Amber. Nakita ko ang paggalaw ng adams apple niya sabay hawak sa kanyang kurbata na tila inaayos ito. Akma akong tatalikod at lalayasan sila pero maagap si Zyaire sa paghatak sa bewang ko. Sa ginawa niyang yun, napasandal ang magkabilang kamay ko sa dibdib niya. Kulang na lang maghalikan kami."Mukhang nag eenjoy ka!" taas kilay kong sambit. "What's the meaning of this, Zyaire?" halos sabay kaming bumalin kay Amber na nanlilisik ang mga mata. Ano mang oras ay tila manunugod siya. Hindi pa din inaalis ni Zyaire ang pagkakayapos sakin. "Lyresh is my wife, Amber. Where having a baby." Bagsak ang mga takong niyang nilisan ang silid. Muling tumingin sa akin si Zyaire. Hinarang ko ang palad ko ng akma niya akong hahalikan. "Wif

[Lyresh POV]Nang yayain ako ng kasal uli ni Zyaire ay hindi na ako nagdalawang isip at binigay ang matamis kong oo. Akala ko naman matatagalan pa ito at nung sinabi niyang next week ay hindi agad ako naniwala.As in next week masyadong mabilis yun para sa preparation lalo na kung gusto niya engrande pero hindi ako binigo kung gaanu siya kayaman at kaimpluwensyang tao para sa loob ng isang linggo maganap ang araw na ito. Parang kailan lang sinukatan ako tapos ngayon isusuot ko na ang mala gintong wedding gown. Hindi lingid sa kaalaman ko kung ganu siya kapalad pero hindi pa din talaga ako makapaniwala sa lahat ng to. Ikakasal ako sa isang tulad ni Zyaire Torricelli, isa sa pinaka batang billionaire at may pinaka magandang mukha.Sinong babaeng hindi maiinggit sa karangyaang matatamasa ko bilang asawa niya pero ang hindi nila alam higit pa rito ang pinagpapasalamat at ikinatataba ng puso ko. Walang iba kundi si Zyaire mismo. Wala akong pakialam sa buong pag mamay ari niya basta siya s

[Lyresh POV]"Ma'am magbihis na ho kayo at uuwi po kayo ng Pinas. Babalikan ko po kayo after 30 mins." "What? What are you talking about? I'm not going anywhere unless Zyaire is here!" I shouted at him pero hindi niya ako pinakinggan. What's going on? Suot ko pa din ang trahedeboda ko at hindi pa ako tapos umiyak. I can't find, Zyaire. I don't know where to find him either. Gulong gulo na ang utak ko pero sinunod ko ang utos ng tauhan niya. They might know what is happening to their boss. What the hell! I am his girlfriend and soon to be wife. Dinadala ko ang hiridero niya pero wala akong ka ide idea sa mga nangyayari. I change clothes and pack some things. May mga gamit ako dito sa bahay ni Zyaire which odd. Pinaghandaan niya ba to matagal na? Nasa isip niya talagang magkakabalikan kami kaya may nakahanda ng mga gamit ko rito? Unless para ito sa ibang babae. Oh no! That's impossible. Ako lang ang mahal niya. Ako lang ang babae niya. I let my mom know na lilipad kami pabalik ng Pi

[Lyresh POV]After almost 15 hours, finally we landed. Hindi na ako makapag antay na malaman kung nasaan nga ba si Zyaire. Pagbaba sinakay kami sa mukhang mamahaling van. Ang kaninang lugar ay malayo sa itsura ng literal na airport. Plain na patag ito at walang ni anumang gusali sa paligid. Tila abandonado na wala pang nakapupunta sino man. Sa bagay na yun hindi ko maiwasang mag alala pa lalo. Alam kong may kakaibang nangyayari. Nasaan na ba talaga si Zyaire. Mapapanatag lang ang kalooban ko sa oras na makausap ko man lang siya.Matapos ang humigit dalawang oras na byahe huminto ang sasakyan. Buong akala ko ito na at makikita ko na ang asawa ko. Laking dismaya ko ng isang barko ang makita ko sa may pang pang. Ayokong isipin na maglalakbay nanaman kami. Matapos sa himpapawid, lupa ngayon naman tubig. Bakit tila malayo na kami sa kabihasnan. "Anak, saan ba tayo dadalhin ng mga ito?" Nangangambang tanong ni mama. Gustuhin ko mang bigyan siya ng kasagutan hindi ko magawa dahil maski a