DeborahHabang busy sa pagluluto ay rinig ko ang pagdating nila kuya at Voughn agad akong kumabas ng kitchen.Nakita ko ang agarang pagbangon ni Mommy."Hijo, nasaan na ang anak ko? Nahanap niyo ba? Anak?" Nattarantang tanong ni mommy kaya agad ako ditong lumapit para pakalmahin baka hinatayin na naman ito."Wala, wala ng katao tao sa bahay ni Jairo Buenaventura" Malalim na paghinga ni kuya."Oh god, nasaan na ang anak ko kailangan natin siyang mahanap hindi ko kakayanin pa kung mawawalang muli ito" humagulgol na iyak ni Mommy kahit ako ay abot abot langit ang aking takot at kaba gusto ko mang panghinaan ng loob ngunit kailan kong bantayan ang mommy kailangan nandito lamang ako sa kaniyang tabi."K-kuya paano na ang gagawin natin?" Tanong ko napalingon kami ng magsipasok ang ilang kapulisan."Mrs. Dawson huwag po kayong magalala dahil gagawin namin ang lahat mahanap lang ang inyong anak, panakuha ko narin sa ating kapulisan ang Cctv Footage ng village na tiniturhan ni Jairo Buenavent

..... "Joaquin.." Gulat na sambit ni Elizabeth hindi ito makapaniwalang makikita niyang muli ang lalakeng ito."Yes, Elizabeth buhay ako Hahaha" puno ng kasakiman ang makikita sa mukha ni Joaquin unti unting lumalabas ang katakot takot nitong mukha."tutal nandito na ang lahat ilabas niyo na ang babaeng 'yan" sigaw nito agad naman nasisunuran ang mga tauhan.Agad na bumakas ang takot at awa sa mukha mi Elizabeth ng makita ang itsura ng ng kaniyang anak."Anak ko anong ginawa niyo" umiiyak na sigaw ni Elizabeth awang awa ito sa itsura ni Eunice namumula ang mukha at may sugat pa ang labi ngunit hindi lang 'yon dahil ang katawan nito ay may nakakabit na isang bomba."Hayop ka Joaquin anong ginawa mo sa anak ko". Sigaw ni Elizabeth.Akmang lalapit si Voughn ngunit agad siyang tinutukan ng baril ni Jackson."One wrong move at kakalat ang utak mo" Ngisi nito."Voughn wag pakiusap" Sigaw ni Devyn natatakot ito sa mangyayari kung magpapatuloy si Voughn lumapit dito.Samantalang si Damion ay

DevynPapalapit na kami sa dagat ng makita ko ang napakaraming tao, may mga nakaitim na lalake roon ng makalapit pa ay doon ko lang nakita ang mga magulang ni Voughn kasama nila si Olivia ng mabaling saakin ang tingin ng magulang ni Voughn ay nagtaka ako ng papalapit sa akin ang Mommy nito at ganun na lang ang aking gulat ng sinampal ako nito ng malakas."Hey, Why did you do that to my Daughter Estella" Sigaw ni Mommy habang hawak nito ang braso ng Ina ni Voughn."Ikaw babae ka, ikaw ang nagpahamak sa aking anak at ngayon nawawalala siya ngayon, tama nga ang asawa hindi makakabuti ang aking anak sa'yo, sana hindi ko na kang hinayaan ang aking anak!" Umiiyak nitong sigaw."Estella, hindi kasalanan ng anak ko, alam kong nararamdaman mo bilang isang ina, pero hindi natin masisisi si Voughn mahal niya ang aking anak kaya siya sumama rito hindi naman namin ginusto ang nangyari ngayon, huwag kayong magaalala gagawin namin ang lahat mahanap lang Voughn" saad ni Mommy."Hindi namin kayo kaila

DevynDahan dahan ang aking paglakad papalapit sa kabaong ng aking pinakamamahal na lalake, Nanginginig ang aking mga tuhod, pakiramdam ko ay ano mangoras ako'y babasak. Parang tubig sa gripo ang pagagos ng aking luha, ang hirap tanggapin na ang lalakeng mahal ko ang pinaglalamayan ngayon. Nanginginig na mga kamay na hibawakan ko ang kabaong nito, nakasarado ito dahil hindi pwpwedeng nakabukas dahil baka sunog na sunog daw ang katawan nito. "V-vough..." unti unti na akong nahihirapan huminga ng hunagulgol ako ng iyak. "Ba-baby...b-bakit mo naman ako i-iniwan... Naligtas mo nga ako i-ikaw naman a-ng na-nawala" putol putol kong pagsasalita gawa ng aking pagiyak. "Ang h-hirap Voughn... Pa-paano na a-ako, mahihirapan akong makalimutan ka, i-ikaw ang unang lalakeng aking minahal, h-hindi ko maisip na.. Na hi-hindi na kita makikita". Unti unti akong napaluhod ay at umiyak ng umiyak dama ko ang paghagod ni ate at Mommy saaking likuran ngunit hindi iyon kayang pawiin ang sakit na aking n

Devyn"Hi baby" nandito ako ngayon sa puntod ni Voughn hindi ko na pinasama pa sila Mommy at Ate Deborah pero nasa palagid parin ang ilang bodyguard na pinadala ni kuya Damion."Pasensya na kung ngayon lang ako nakadalaw" agad na namang tumulo ang aking nga luha."Baby, buntis ako isang buwan na, siguro kung nandito kapa alam kong ikaw ang pinakamasayang lalake sa mundo" nakangiti kong saad habang patuloy lang ang pagdaloy ng aking mga luha."Mahirap pero kakayanin ko para sa anak natin Voughn, huwag kang magalala araw araw akong dadalaw rito, gusto kong makita mo ang aking pagbubuntis"."M-miss n-na miss na ki-kita.." napatakip ako sa aking mukha at tahimik na umiyak.Ilang oras ang aking inilagi sa puntod ni Voughn ng makita ko si Hernan na papalapit dito."Anong ginagawa mo dito?" ngumiti ito at inilahad ang kamay nito.Kinuha ko 'yon at inalalayan ako nitong tumayo."Kanina pa ako rito, pinagmamasdan lang kita, at ayokong may mangyari ulit sa'yong masama" maliit akong ngumiti ngun