Napaurong ang dila ko sa gusto ko sanang sabihin kanina. Napakunot ang noo ko sa nadinig. Mabilis na napaangat ang tingin ko sa mga mata nito. Bakit parang lumamlam ang mga mata niya? Biglang bumilis ang tibok ng puso ko na hindi ko maintindihan. Seryoso ito pero walang bahid ng galit. Kung hindi malumanay ang ekspresyon ng mukha nito na parang nakikiusap. Ngayon ko lang ito muling natitigan ng malapitan. Maayos na maayos ang buhok nito at mukhang bagong shave. Napaka linis tignan ng mukha, maaliwas. Andoon pa rin ang nakakabighani nitong mga mata na kahit sino ay kayang akitin. At ang mga labi nito na namumula pa. Bigla kong naalala ang pakiramdam noon sa mga labi ko ng araw na nakawan ako nito ng halik. S..sandali ano ba ‘tong iniisip ko? "Ava?" Mahina nitong tawag sa pangalan ko. "Ha? Ah.." Parang nanunuyo ang lalamunan ko. Mabilis na kasi pala itong nakahakbang palapit ng lalo sa kinatatayuan ko. "I said, I..." Halos pabulong ang tinig nito. "P-pinapatawad na kita. Okay na

Mabigat ang pakiramdam ko pagkagising ko pa lang. Masakit din ang ulo ko at ramdam ko ang pamamaga ng talukap ng mga mata ko. Hindi nga ako nagkamali at pagkaharap ko sa salamin ay mugtong mugto nga ang mga yun dala ng walang tigil ko atang pagiyak kagabi. Sariwa pa rin ang mga pangyayari lalong lalo na ang mga sinabi ni Ian sa akin. Mabilis akong umiling iling sa sarili. Hindi! Ayokong maisip ang bagay na yun dahil alam kong iiyak na naman ako. Hindi ko na gusto pang maalala pa. Hanggang dun na lang ang lahat. Ang ending ng istorya namin. Masakit man ay kailangan kong tanggapin. Ang mabuti pa ay ang umpisahan ko na lang ang pagmumove on. Kaya mo yan, Ava. Bulong ko sa sarili. Mga ilang minuto na akong nakatayo sa tapat ng opisina pero nagdadalawang isip akong pumasok doon. Ang mga kaopisina ko naman ay nasa bukod na kwarto kaya tiyak na wala naman nang makakakita sa akin. Kay Trinity naman ay okay lang, madali namang magdahilan sa babae. Madali namang maniwala ang babae na yun.

Naalimpungatan ako dahil may naramdaman akong mainit sa pisngi ko. Pagdilat ko pa lang ay mukha na ng aso ang bumungad sa akin. Panay dila nito sa mukha ko habang walang tigil sa pagkawag ang buntot nito. Wala pa nga pala akong pangalan na maibigay sa kanya. Pero sige, mamaya ay mag-iisip ako. Naalala ko nga kahapon pagkauwi ko ay tuwang tuwa ang mga kapatid ko. Shih Tzu daw ang tawag sa breed na ito sabi ng kapatid na si Jeremy. Sabi naman ni Angela ay mamahalin daw ang asong ganun. Ewan ko dahil wala naman akong alam sa mga hayop. Sa opisina ay tahimik lang ako sa pagtatype sa computer ko. Binibilisan ko na nga dahil may lunch daw ang pamilay Dela Torre para sa birthday ni Ethan. Gabi na daw kasi dumating ang mga ito kaya hindi na naicelebrate pa kahapon. Nagmamadali na nga ako dahil gusto naman ni Ethan na sumama ako doon. Ayaw ko nga sana pero pinapasabi din daw ni Sir Roberto na gusto akong makausap nito mamaya. Kaya wala na din naman akong choice. “What are you doing though?